Του Κώστα Στούπα
Η χρονιά που φεύγει, το 2022, αναδεικνύεται σε μια σημαντική χρονική καμπή για τις ελληνικές και διεθνείς γεωπολιτικές και οικονομικές εξελίξεις.
Ξεκίνησε με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία λίγους μήνες μετά από την ατυχή αποχώρηση των Δυτικών από το Αφγανιστάν και τη θριαμβευτική επάνοδο των Ταλιμπάν.
Το καθεστώς Πούτιν, όπως και ο Χίτλερ πριν το Β’ Π.Π., δεν ανέμενε ούτε την αντίσταση των Ουκρανών, ούτε τη σθεναρή αντίδραση σύσσωμης της Δύσης, τις κοινωνίες και τις ηγεσίες της οποίας θεωρεί διεφθαρμένες, κακομαθημένες και παραδομένες στον συβαριτισμό…
Οι Ουκρανοί όμως απέδειξαν πως οι φιλοδυτικές επιλογές τους δεν αποτελούν επιδερμικό και πρόσκαιρο συρμό τις οποίες θα εγκατέλειπαν στην πρώτη επίδειξη ισχύος και τρόμου. Πρόβαλαν και συνεχίζουν να προβάλουν σθεναρή αντίσταση, αψηφώντας το κόστος των δεινών ενός παρατεταμένου πολέμου μέσα στη χώρα τους.
Όπως έγραφε ο Εconomist πριν από λίγες μέρες: “Στην πραγματικότητα, ο Volodymyr Zelensky και ο λαός του επιβεβαίωσαν ότι αξίζει να πεθάνεις για την αυτοδιάθεση και την ελευθερία. Έγιναν έμπνευση…”.
Οι δυτικές δημοκρατίες οι οποίες συνήθως είναι διασπασμένες και εθελοτυφλούν στις μακροπρόθεσμες απειλές, προσπαθώντας να αξιοποιήσουν βραχυπρόθεσμα οφέλη, επέδειξαν σθεναρή υποστήριξη στην Ουκρανία προσφέροντας τεράστια οικονομική και στρατιωτική βοήθεια.
Επιπλέον, δεν δίστασαν να υποστούν το κόστος μιας ενεργειακής κρίσης προκειμένου να περιορίσουν την εξάρτηση από τη Ρωσία αιφνιδιάζοντας το καθεστώς της Μόσχας.
Η αποφασιστικότητα της Ουκρανίας και της Δύσης αποτελούν ένα ουσιαστικό μήνυμα τόσο προς τις αναθεωρητικές βλέψεις της Ρωσίας, όσο και τις μελλοντικές διαθέσεις και προθέσεις άλλων αναθεωρητικών δυνάμεων όπως η Τουρκία και η Κίνα.
Το σκηνικό θα ήταν εντελώς διαφορετικό αν η Ουκρανία είχε υποκύψει από τις πρώτες ημέρες χωρίς αντίσταση, η κυβέρνηση Ζελένσκι είχε φυγαδευτεί και η Ευρώπη με τις ΗΠΑ περιορίζονταν σε φραστικές καταδίκες.
Η Ρωσία θα ετοιμαζόταν ήδη να “τσαλακώσει” την επόμενη χώρα της Ανατολικής Ευρώπης και η Τουρκία με την Κίνα θα είχαν ήδη υλοποιήσει κάποιες από τις απειλές τους.
Η τροπή που έλαβαν το ’22 οι εξελίξεις στην Ουκρανία αναγκάζουν αναθεωρητικές δυνάμεις όπως η Τουρκία και η Κίνα να περιορίσουν τις απειλές εναντίον της Ελλάδας και της Ταΐβάν στο φραστικό επίπεδο, καθώς θεωρείται πιθανό πως οποιαδήποτε απόπειρα εναντίον τους θα τύχει στρατιωτικής υποστήριξης από τις δημοκρατίες και οικονομικών μέτρων εναντίον των εισβολέων…
Πηγή: capital.gr