Πολιτικά παιχνίδια πίσω από τους όψιμους λεονταρισμούς…
Πολλές απόψεις διατυπώνονται αυτές τις μέρες για το Σκοπευτήριο και την πιθανή παραχώρηση μέρους της έκτασής του στο ΤΑΙΠΕΔ, όπως αναφέρεται σε λίστες των υπό παραχώρηση εκτάσεων του δημοσίου και φορέων του. Κοινό χαρακτηριστικό όλων των απόψεων είναι η ανυπαρξία ρεαλιστικής πρότασης για την εξασφάλιση της δημόσιας χρήσης του συνόλου του χώρου. Την Τετάρτη στην «Αυγή» δημοσιεύθηκαν δύο άρθρα για το Σκοπευτήριο και την Πέμπτη, στην ίδια εφημερίδα, άλλο ένα, προερχόμενα όλα από έγκριτους γνωστούς αρθρογράφους. Συγκινησιακά φορτισμένα όλα, ανταποκρινόμενα στο κοινό αίσθημα όλα, αλλά κανένα δεν περιείχε συγκεκριμένη και υλοποιήσιμη πρόταση.
Στην απόφαση του Αρείου Πάγου που δημοσιεύσαμε χτες, αναφέρονται δύο νόμοι, ο 252 του 1976 και ο 2764 του 1954. Και οι δύο ορίζουν την αναγκαστική απαλλοτρίωση ή την εκούσια εκποίηση ως μεθόδους κατάτμησης τμημάτων της αρχικής έκτασης από την ΠΣΕ για στέγαση προσφύγων ή για δημιουργία σχολείων. Φυσικά, με είσπραξη τιμήματος από την ΠΣΕ και στις δύο περιπτώσεις.
Άραγε όσοι δημοτικοί «άρχοντες» χειρίστηκαν το θέμα του Σκοπευτηρίου είχαν κατά νου κάποια άλλη πρόταση για να αποδοθεί ο χώρος του Σκοπευτηρίου στην κοινωνία της Καισαριανής και της Αττικής γενικότερα, όπως τουλάχιστον δήλωναν δημόσια ότι επιθυμούσαν; Αν ναι, ποια ήταν αυτή; Έχει δημοσιοποιηθεί μέχρι σήμερα; Και αν ναι, που, σε ποια αρμόδια όργανα ή κρατικούς φορείς;
Ποιό είναι το εφικτό;
Γενικόλογοι «ορισμοί» και «αφορισμοί» όπως «το Σκοπευτήριο ανήκει στην Ιστορία» δεν προσφέρουν ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ στην προσπάθεια κατοχύρωσης του χώρου ως ΔΗΜΟΣΙΟΥ. Ναι, «το Σκοπευτήριο ανήκει στην Ιστορία», αλλά αυτό δεν φτάνει. Πρέπει ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΛΑΟ της Καισαριανής. Και σήμερα δεν ανήκει.
Το ερώτημα που μπαίνει αυτόματα είναι αν υπάρχουν «πολιτικοί» που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το εφικτό από το ευκταίο ή αν μπορούν αλλά δεν θέλουν. Αν δεν μπορούν, δεν κάνουν για τη διαχείριση των κοινών. Αν δεν θέλουν είναι επικίνδυνοι για τον λαό και την τοπική κοινωνία.
Είναι αφελές, το λιγότερο, να πιστεύει κάποιος ότι η ΠΣΕ θα αποχωριστεί οικεία βουλήσει και αφιλοκερδώς έστω και ένα εκατοστό χώρου που έχει κατοχυρώσει.
Γυρίστε πάλι στην απόφαση του Αρείου Πάγου που δημοσιεύσαμε χτες. Στους διάδικους, οι «αναιρεσίβλητοι» είναι ΔΥΟ: Η ΠΣΕ και ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ!!! Ναι, το ελληνικό δημόσιο ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΣΚ και υπέρ της ΠΣΕ!
Τι άλλο χρειαζόμαστε για να καταλάβουμε πόσο βαθιές είναι οι ρίζες του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του χώρου;
Τι έκαναν οι “σωτήρες”;
Ασφαλώς, εμείς ειδήμονες δεν είμαστε, αλλά μήπως μπορούν οι «υπεύθυνα» χειρισθέντες και χειριζόμενοι το ζήτημα του Σκοπευτηρίου να πουν ΔΗΜΟΣΙΑ ποιες ενέργειες έχουν κάνει, από το 2001 που καταργήθηκε τελεσίδικα ο «νόμος Τσοβόλα», για να διαπιστώσουν τις ΒΑΣΙΜΕΣ ΚΑΙ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ για να κατοχυρωθεί ο δημόσιος χαρακτήρας του χώρου; Έχουν γίνει επίσημες ερωτήσεις και έχουν ζητηθεί γνωμοδοτήσεις από νομικούς; Εδώ ο σημερινός δήμαρχος πλήρωσε από τα άδεια ταμεία του δήμου δυόμισι χιλιάρικα περίπου για να πάρει γνωμοδότηση από το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ δικηγόρο κ. Λάμπρο Μίχο, προκειμένου να προσπαθήσει να καλύψει την πασιφανώς παράνομη υπογραφή συμφωνητικού εκχώρησης δημόσιας περιουσίας χωρίς απόφαση του δημοτικού συμβουλίου. Για το θέμα του Σκοπευτηρίου έχει ζητηθεί γνωμοδότηση από κάποιους ειδήμονες;
Μπορούν να πουν ΔΗΜΟΣΙΑ και με στοιχεία αυτοί που έφεραν τη Νέα Δημοκρατία, ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ στην Καισαριανή για να πάρει «αντιστασιακά εύσημα», ΑΝ έκαναν συζητήσεις για το θέμα με τους τότε πανίσχυρους πολιτικούς παράγοντες;
Ο ίδιος παράγοντας που έφερε τη Νέα Δημοκρατία στο Σκοπευτήριο το 2005, χαρακτήρισε τον κ. Παυλόπουλο, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως «σωτήρα της Αθήνας» τον Δεκέμβριο του 2008. Αν δεν ήταν ο Παυλόπουλος τον Δεκέμβρη, η κατάσταση στην Αθήνα θα ήταν πολύ πιο επώδυνη, έλεγε σε υστερόγραφο άρθρου του στην «Αυγή» ο «οικοδεσπότης» της Νέας Δημοκρατίας το 2005.
Αυτός που έσωσε την Αθήνα από την καταστροφή τον Δεκέμβρη του 2008, Ο ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΛΟΓΟΣ, ρωτήθηκε ποιά είναι η λύση, ή πιέστηκε να σώσει τον χώρο του Σκοπευτηρίου το 2005; Διαβάστε τι δημοσιεύεται στις 14 Οκτωβρίου 2009 στην «Αυγή»:
“Προς το παρόν προσωπική άποψη”. Μήπως εν καιρώ μετατράπηκε και σε κεντρική πολιτική άποψη κάποιας ή κάποιων συνιστωσών που διαφεντεύουν σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ και προσπαθούν με κάθε τρόπο να τον διαλύσουν;
Το “έχουμε πάρει” από το…2009!!!
Στις 4 Σεπτέμβρη 2009, ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ, στην επίσημη ιστοσελίδα του δήμου Καισαριανής δημοσιεύεται η «είδηση»:
“Μετά από πολύχρονους αγώνες η έκταση του Σκοπευτηρίου περιέρχεται στο λαό της Καισαριανής, μετά από τις ευνοϊκές ρυθμίσεις της πολιτείας που προβλέπουν ΤΗΝ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ του χώρου”.
Στις 24 Σεπτέμβρη 2009, στην ίδια ιστοσελίδα, ΔΕΚΑ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, τις οποίες έχασε η Νέα Δημοκρατία, Η «ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ» έχει ξεχαστεί!!! Τώρα γίνεται λόγος για την «πολιτεία», η οποία «αρνείται να εντάξει το έργο (σ.σ.: του νεοκλασικού) στις δημόσιες επενδύσεις»!!!
Στις 14 Οκτωβρίου 2009, ΔΕΚΑ ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, έρχεται η απροκάλυπτη αβάντα στον κ. Παυλόπουλο με το δημοσίευμα στην «ΑΥΓΗ», που είδατε παραπάνω.
Φυσικά, είναι απόλυτα θεμιτό να διατηρεί οποιοσδήποτε πολιτικός ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με την εκάστοτε εξουσία, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της πόλης του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση βλέπετε κάποιο όφελος της πόλης στο θέμα του Σκοπευτηρίου; Ακόμα και τα έξοδα κατασκευής του μνημείου των πεσόντων, τα οποία είχαν υποσχεθεί ότι θα καλύψουν, τα άφησαν απλήρωτα..! “Ανοιχτοχέρηδες”…
Έχει να πει κάτι αυτός που «πανηγύριζε» ότι «η έκταση του Σκοπευτηρίου περιέρχεται στο λαό της Καισαριανής, μετά από τις ευνοϊκές ρυθμίσεις της πολιτείας που προβλέπουν ΤΗΝ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ του χώρου»;
“Μία από τα ίδια” με το ΠΑΣΟΚ!
Όπως βλέπουμε, η προηγούμενη δημοτική αρχή είχε πάρει μια ιδέα περί της μοναδικής λύσης της ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗΣ. Γι’ αυτό και «πανηγύριζε» για την «ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ».
Η παρούσα δημοτική αρχή, που ανέλαβε το 2011, μάλλον δεν είχε πάρει καμία ιδέα περί «απαλλοτρίωσης». Γι’ αυτό και επέδειξε πλήρη αδράνεια, μέχρι πρόσφατα που ήρθε στο φως η υπόθεση του ΤΑΙΠΕΔ. Ουδέποτε, στα δυόμισι χρόνια της θητείας της, η σημερινή δημοτική αρχή κινητοποιήθηκε για το θέμα του Σκοπευτηρίου. Ουδέποτε έκανε επίσημα διαβήματα ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΔΟ ΤΗΣ ΛΥΣΗΣ ΜΕ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ. Ουδέποτε έκανε δημόσια συζήτηση για τα αίτια της ακύρωσης του «νόμου Τσοβόλα» το 2001.
Αν είχε κάνει, οι ειδήμονες που θα είχαν κληθεί να εκφράσουν τις τεκμηριωμένες απόψεις τους, πιστεύω ότι θα κατεδείκνυαν τη μοναδική οδό λύσης του προβλήματος: την απαλλοτρίωση.
Το “νεοκλασικό”
Το μόνο που ενδιέφερε τη σημερινή δημοτική αρχή ήταν να εγκαινιάσει το «νεοκλασικό» για να καρπωθεί τα πολιτικά οφέλη. Το ίδιο προσδοκούσε και η προηγούμενη, τις ίδιες μεθόδους ακολούθησε και το θέμα «σέρνεται» μέχρι σήμερα.
Στις 20 Νοέμβρη 2009 εκδικάστηκαν στον Άρειο Πάγο ΕΞΙ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ, τρεις ΟΣΚ κατά Σκοπευτικής και τρεις Σκοπευτική κατά ΟΣΚ. Παρακολούθησα και τις έξι μέχρι τέλους. Μετά τη λήξη της διαδικασίας συνομιλώ με τον δικηγόρο της ΠΣΕ κ. Γρηγόρη Παπαδογιάννη.
Ο κ. Παπαδογιάννης μου λέει ότι η ΠΣΕ είναι διατεθειμένη να κάνει παραχώρηση της χρήσης του χώρου του νεοκλασικού υπό όρους, κυριότερος των οποίων είναι η συμμετοχή στη διαχείριση του χώρου και αυτό έχει γίνει γνωστό στη δημοτική αρχή. Σε ερώτησή μου τι θα γίνει αν το κτίριο ανακαινιστεί χωρίς να έχει επέλθει συμφωνία δήμου – ΠΣΕ, η απάντησή του ήταν: «Θα το πάρουμε ανακαινισμένο».
Σε έγγραφο ερώτημά μου προς τον τότε δήμαρχο για την απάντηση του δικηγόρου της ΠΣΕ, η έγγραφη απάντηση του τότε δημάρχου ήταν:
«Οι απόψεις του δικηγόρου της ΠΣΕ έχουν πολλές φορές ακουστεί και δεν με αφορούν. Είμαστε σαφώς απέναντι. Εξάλλου σύμφωνα με τις απόψεις της ΠΣΕ τους ανήκουν όλα ακόμα και τα σχολεία μας, που επιχείρησαν πρόσφατα να κλειδώσουν».
«Δεν τον αφορούσαν» τον τότε δήμαρχο οι απόψεις του αντίδικου. ΤΙ ΤΟΝ ΑΦΟΡΟΥΣΕ; Προφανώς τα «όπλα» που είχε στα χέρια του ως δήμαρχος. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ; «Η κυριότητα του κτηρίου δεν ανήκει στον δήμο, αλλά τυπικά ανήκει στον ΟΣΚ, ο οποίος με έγγραφό του μας επιτρέπει τις εργασίες», λέει ο τότε δήμαρχος στην έγγραφη απάντησή του. Όπως αποδείχθηκε κατόπιν, ο ΟΣΚ διέψευσε τον κ. Τζόκα λέγοντας στον διάδοχό του ότι το κτίριο βρίσκεται υπό δικαστική διεκδίκηση.
“Αμαρτίες”…
Η ανακαίνιση του «νεοκλασικού» κρύβει «αμαρτίες» καταγεγραμμένες σε ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΓΓΡΑΦΑ. Η αποτίμησή τους ανήκει σε ειδικούς.
Ο εργολάβος που κέρδισε τον διαγωνισμό κηρύχθηκε έκπτωτος από την Περιφέρεια, ύστερα από την παραπάνω προσφυγή που κατέθεσε ο δεύτερος επιτυχών.
ΑΚΥΡΩΘΗΚΑΝ οι αποφάσεις με τις οποίες είχε κατακυρωθεί το έργο στον εργολάβο της επιλογής της τότε δημοτικής αρχής. Και λέω “επιλογής” γιατί οι “υπεύθυνοι” παράγοντες της Δημαρχιακής Επιτροπής δέχτηκαν ως ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ ΣΕ ΑΝΑΛΟΓΑ ΕΡΓΑ, το οποίο απαιτούσε η συγγραφή των υποχρεώσεων, τι λέτε; Κρατηθείτε: ΤΗΝ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΕΡΓΟΛΑΒΟΥ!!!
Αλλά επειδή οι “καλές δουλειές” δεν πρέπει να μένουν στη μέση, αυτός, Ο ΕΚΠΤΩΤΟΣ, εκτέλεσε το έργο!!! Γιατί; Γιατί ο τότε δήμαρχος δεν περίμενε να εκδικαστεί η ένσταση και υπέγραψε τη σύμβαση του έργου!!! Γιατί; Εκείνος ξέρει. Μάλλον βιαζόταν να κάνει τα εγκαίνια μήπως “προκάνει” και ξαναβγεί… Αλλά δεν “πρόκανε”… Αυτά όλα ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ έχουν δημοσιευθεί και, φυσικά, δεν έχουν διαψευσθεί.
Αυτά όλα είναι μέρος της «αμαρτωλής ιστορίας» που λέγεται «νεοκλασικό». Αυτή η «ιστορία» δεν αφορά τους πολίτες. Τους πολίτες τους αφορά Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥ Ο ΧΩΡΟΣ, το κάθε μέτρο του Σκοπευτηρίου. Τα αλισβερίσια των επιτήδειων με τους εργολάβους δεν τον αφορούν, παρά μόνο στο μέρος που κρίνονται ή θα κριθούν στο μέλλον παράνομα.
Για άλλη μια φορά έρχονται στο προσκήνιο τα πολιτικά παιχνίδια των κομματαρχών.
Εργολάβος λάσπης…
Οι προσωπικές επιθέσεις κατά του προσώπου μου από τον ημιμαθή εργολάβο της λάσπης δεν με ενδιαφέρουν. Καθημερινά αποδεικνύει τη μικρότητα του πολιτικού διαμετρήματός του. Καθημερινά αποδεικνύει στους πολίτες με τον πιο πειστικό τρόπο ότι είναι επικίνδυνος για τα συμφέροντα της πόλης.
Χαρακτηριστικό δείγμα της μικρότητάς του είναι η προσωπική επίθεση και στοχοποίηση ως δολιοφθορέα του νεοκλασικού εν τη απουσία μου! Μικρός, μικρότερος, ολίγιστος…
Ανάξιος απάντησης.
“Ψήφισμα” του Δ.Σ. με υπογραφή δημάρχου!!!
Πριν από λίγη ώρα έλαβα με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο από τον γραμματέα του δήμου ένα «ΟΜΟΦΩΝΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ». Αυτό το κείμενο που έλαβα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ, αλλά προπαγανδιστικό κείμενο της δημοτικής αρχής και του επικεφαλής της και φέρει την υπογραφή του!!! Απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου με υπογραφή δημάρχου δεν έχει ξαναγίνει! Είναι επιλογή μου να μην το δημοσιεύσω. Για την ενημέρωση των αναγνωστών, που θέλουν να μάθουν την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, την καταχωρώ αυτούσια, χωρίς το προπαγανδιστικό μενού:
“Κατόπιν αυτών ο κ. Πρόεδρος καλεί τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου για την λήψη σχετικής απόφασης
ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Μετά από διαλογική συζήτηση και αφού άκουσε την πιο πάνω εισήγηση
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΟΜΟΦΩΝΑ
Είμαστε κάθετα αντίθετοι στο ξεπούλημα της δημοσίας περιουσίας.
Το Σκοπευτήριο της Καισαριανής είναι μνημείο παγκόσμιας αναγνώρισης και σαν τέτοιο ανήκει στον Ελληνικό λαό και ειδικότερα στο Δήμο Καισαριανής που έχει τη βούληση και τη δυνατότητα να αναδείξει αυτόν τον μοναδικό χώρο.
Η οποιαδήποτε σκέψη για ξεπούλημα από το ΤΑΙΠΕΔ αυτού του ιστορικού – μνημειακού χώρου, ενταγμένη σε μια συνολική μεθόδευση που απαξιώνει και παραγκωνίζει τις λαϊκές ανάγκες είναι απαράδεκτη και δεν θα υλοποιηθεί.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την άμεση αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης και τερματισμό στις ακραίες ανιστόρητες επιλογές της Κυβέρνησης.
Το Σκοπευτήριο είναι δημόσια έκταση και πρέπει να τελειώσουμε οριστικά με τις θρασύτατες διεκδικήσεις της Πανελλήνιας Σκοπευτικής Εταιρείας.
Ο Δήμος Καισαριανής προχωράει άμεσα σε κλιμακούμενες αντιδράσεις προκειμένου να του αποδοθεί ο χώρος που έχει διαχρονικά σηματοδοτήσει τη ζωή της πόλη μας. Πραγματοποιούμε ενημέρωση του λαού – έντονα διαβήματα στην πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της χώρας – Κινητοποιήσεις και Κατάληψη του χώρου ώστε να αποδοθεί ολόκληρη η έκταση, στον λαό και την ιστορική μνήμη”.