Του Γιάννη Σιδέρη
«Η κυβέρνηση κατεβαίνει με το ασανσέρ, το ΠΑΣΟΚ ανεβαίνει από τα σκαλοπάτια», δήλωσε η Άννα Διαμαντοπούλου σε μια αυθυποβλητική προσπάθεια να περιγράψει την αργόσυρτη άνοδο του ΠΑΣΟΚ.
Βέβαια, η κυβέρνηση δεν κατεβαίνει με το ασανσέρ, ή αν κατεβαίνει, αυτό κάπου έχει σκαλώσει στα ποσοστά των ευρωεκλογών, με μικρές ταλαντώσεις προς τα πάνω. Το ίδιο σκαλωμένο είναι όμως και το ΠΑΣΟΚ. Το κούρασε η μικρή ανάβαση και παραμένει αποκαμωμένο κάτωθεν του 20%.
Εύλογος ο προβληματισμός που επικρατεί στα ηγετικά του κλιμάκια, δεδομένης της ευνοϊκής γι’ αυτούς απαξίας στην οποία έχει εισέλθει ο ανταγωνιστικός του σχηματισμός (ως προς τη νομή του χώρου της Κεντροαριστεράς), ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ίσως, οι χαμηλές πτήσεις του ΣΥΡΙΖΑ να είναι αιτιολογημένες, καθώς έχει να αντιμετωπίσει πλείστους αντιπάλους. Είναι τα πέντε κόμματα που προήλθαν από διάσπαση του δικού του χώρου (Λαφαζάνη, Γιάνη, Ζωής, Χαρίτση, Σέφανου). Και βεβαίως έχει και τον Πολάκη που διασπά την και αδυνατίζει το ενιαίο της κομματικής γραμμής, όπως με τη θέση του για κρατικοποίηση της Εθνικής Τράπεζας, ή με την κραυγαλέα στον συμβολισμό της, απουσία του από τη συζήτηση του προϋπολογισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη λαϊκίστικη αντιπολίτευση που ασκεί… βοηθάει την κυβέρνηση αλλά και το ΠΑΣΟΚ, το οποίο προσώρας επιδεικνύει σοβαρότητα.
Τη Δευτέρα π.χ. σχολιάζοντας τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού στο υπουργικό Συμβούλιο, σκαρφίστηκε ειρωνείες που πηγάζουν αδυναμία κατανόησης των προβλημάτων της χώρας. Κατηγορεί ας πούμε τον πρωθυπουργό: «Μέσα σε ένα χρόνο έκλεισε πάνω από 200 σχολεία σε όλη την Ελλάδα αλλά έχει το πολιτικό θράσος να μιλάει για αριστεία και διεθνή απολυτήρια για λίγους».
Μα τα σχολεία δεν κλείνουν από κάποιον δογματισμό ή υστεροβουλία του Μητσοτάκη. Κλείνουν εξαιτίας και μόνο της υπογεννητικότητας. Και οι μαθητές δεν μένουν χωρίς σχολείο. Απλώς τα σχολεία που κλείνουν συγχωνεύονται με άλλα όπου φοιτούν περισσότεροι μαθητές, προκειμένου να μην υπάρχει ανώφελη σπατάλη πόρων και διασπορά διδακτικού προσωπικού. Και συγχωνεύονται εκεί που το επιτρέπουν η γεωγραφική δομή της χώρας και οι συγκοινωνιακή της διευκόλυνση.
Έκλεισε ας πούμε στους Αρκιούς, μόνο μετά την αποχώρηση του μοναδικού του μαθητή. Αλλά δεν έκλεισε στο Καστελόριζο με τους 20 μαθητές σε Γυμνάσιο – Λύκειο και τους 25 στο Δημοτικό.
Επίσης, ειρωνεύεται το στεγαστικό πρόγραμμα των Ενόπλων Δυνάμεων, ένα πρόγραμμα που ασυγχώρητα έχει καθυστερήσει δεκαετίες σε μια χώρα συνόρων. Γιατί το πράττει αυτό ο Μητσοτάκης, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί βλέπει παντού ευκαιρίες Real Estate! Να το πουν στους αξιωματικούς που ταλανίζονται να στεγαστούν.
Αντί δηλαδή να προτείνει την επέκταση του μέτρου για καθηγητές, δασκάλους ή γιατρούς που διορίζονται στην επαρχία (και να ακούσει εύφημο μνεία από τους πολίτες), ανακάλυψε τη γοητεία που ασκεί στον Μητσοτάκη το real estate!
Το ΠΑΣΟΚ δεν αντιπολιτεύεται με τέτοια ελαφρά επιχειρήματα. Αλλά παρόλα αυτά δεν πείθει ότι αποτελεί εναλλακτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ουσιαστικά στον Μητσοτάκη.
Η συγκροτημένη αντιπολιτευτική πολιτική του έλκει τον κεντρώο χώρο. Το προτιμά το 35% όσων δηλώνουν κεντρώοι, ενώ τη ΝΔ το 20%. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σχεδόν ανύπαρκτος στον χώρο αφού τον προτιμά το 5% (ALCO).
Ωστόσο, μπορεί να ισχύει το «δόγμα» ότι χωρίς το Κέντρο δεν αναδεικνύεσαι κυβέρνηση, αλλά παράλληλα το Κέντρο δεν φτάνει. Σε αυτό το… δίστρατο βρίσκεται πλέον το ΠΑΣΟΚ σαν τον μυθικό Ηρακλή: Θα ακολουθήσει τον δρόμο της αρετής (της σοβαρότητας, της λογικής και της τεκμηριωμένης αντιπολίτευσης); Ή θα αφεθεί στις σειρήνες του λαϊκισμού, προκειμένου να χάσει μεν ποσοστό των κεντρώων, αλλά να προσελκύσει τη μεγάλη μάζα του αντισυστημισμού, που εκκολάπτεται με γεωμετρική ταχύτητα στο ευνοϊκό περιβάλλον των σόσιαλ μίντια;
Στο ΠΑΣΟΚ εκτιμούν ως θετικό στοιχείο την άνοδο της δημοτικότητας Ανδρουλάκη, και προσμένουν ότι θα μετατραπεί και σε εικόνα κυβερνησιμότητας – κάτι που δεν είναι καθόλου βέβαιο. Πάντως, ο ίδιος έχει υιοθετήσει περισσότερα κοινωνικά χαρακτηριστικά, απεκδυόμενος το μονόχνοτο και θυμωμένο που τον χαρακτήριζε κατά την πρώτη περίοδο της προεδρίας του.
Και επίσης έχει κάνει ανοίγματα προς τους εσωκομματικούς αντιπάλους, που πριν τους απομόνωνε και τους εξοβέλιζε (Λοβέρδος, Χαρά Κεφαλίδου, κ.α.). Και είναι προς το συμφέρον του είναι να τους δώσει περισσότερο χώρο. Έτσι, θα δείξει ότι το κόμμα του διαθέτει ηγετική ομάδα. Όσο και να αλλάξει την εικόνα του, υπάρχουν εγγενή στοιχεία που δεν αλλάζουν ριζικά, και δεν του προσδίδουν κυβερνησιμότητα.
Φυσικά, έτσι τους δίνει χώρο παρουσίας στον δημόσιο διάλογο. Αλλά ούτως ή άλλως εάν δεν νικήσει τον Μητσοτάκη στις επόμενες εκλογές, δεν προβλέπεται μετεκλογική επιβίωσή του.
Πηγή: liberal.gr