Του Δημήτρη Καμπουράκη
Έγραφα χθες ότι με τη δική μου εμπειρική ματιά, κάτι αρχίζει να αλλάζει στη συνείδηση των ανθρώπων του τουρισμού. Όχι σε όλους, αλλά σε κάποιους πιο ανοιχτομάτηδες και ανοιχτόμυαλους. Φυσικά, η αισχροκέρδεια συνεχίζει να οργιάζει, αλλά μερικοί επαγγελματίες αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι έτσι που πάνε, σε πέντε χρόνια θα βαράνε μύγες μπροστά στα άδεια ξενοδοχειάκια τους και στις έρημες ταβέρνες τους. Βεβαίως, πτώση τιμών από πέρυσι δεν είδα, είδα όμως κάποιους φέτος να διστάζουν να βάλουν «ένα ευρώ παραπάνω μωρέ, σιγά το πράμα».
Έχω την εντύπωση ότι από την πανδημία κι ύστερα, οι τουριστάνθρωποι είχαν ξεχάσει παντελώς ότι επιχειρούν σε ανοικτή, ελεύθερη και ανταγωνιστική αγορά. Τώρα αρχίζουν πάλι και συνειδητοποιούν ότι έχει κι αλλού πορτοκαλιές. Επί τετραετία-πενταετία λειτούργησαν λες και η Ελλάδα ήταν προορισμένη από τον Θεό να γεμίζει τουρίστες κι εκείνοι ήταν ανεξέλεγκτοι γδάρτες εκείνων που έστελνε ο Θεός. Ε, δεν είναι έτσι.
Θα σας κάνει ίσως εντύπωση, αλλά ξέρετε τι σόκαρε πραγματικά πέρσι τους επαγγελματίες του τουρισμού; Το κίνημα των ελεύθερων παραλιών. Τους ξάφνιασε επίσης και η αντίδραση του κράτους, που πήρε το μέρος των διαμαρτυρομένων. Δεν το περίμεναν, θεωρούσαν ότι το καλοκαίρι τους ανήκει διότι απ’ αυτό ζουν αυτοί αλλά και το κράτος. Άρα δικαιούνται να κάνουν ό,τι τους καπνίσει. Προσωπικά δεν ήμουν υπέρ του κινήματος αυτού, το θεώρησα υπερβολικό και συνολικά αντιτουριστικό, όμως εκ του αποτελέσματος είχε πολύ θετικό αντίκτυπο.
Στο μυαλό όσων είχαν τη βεβαιότητα ότι μπορούν κάνουν ό,τι θέλουν, αυτό το κίνημα και η συνεπακόλουθη στήριξη του κράτους στα αιτήματα των εξεγερμένων, λειτούργησε περίπου ως λαϊκή επανάσταση. Τώρα, με κάθε κινητό πελάτη που σηκώνεται για να φωτογραφήσει, με κάθε φωνή τουρίστα που λέει «θα σας βγάλω στα…», υπάρχει κατ’ ευθείαν συμμόρφωση εννιά στις δέκα φορές. Και σε καταλήψεις δημόσιου χώρου και σε παράλογες αυξήσεις τιμών και σε κακές συμπεριφορές.
Σ’ ένα μόνο δεν υπάρχει η παραμικρή διαφορά. Στην απόδειξη. Εκεί η συνενοχή επιχειρηματία-πελάτη να κλέψουν το κράτος ζει και βασιλεύει και μάλιστα δίχως ο πελάτης να γλυτώνει κάτι από τον λογαριασμό. Τα χειρόγραφα δελτία παραγγελίας που παριστάνουν την απόδειξη πληρωμής πάνε κι έρχονται, χωρίς να διαμαρτύρεται κανείς. Κι όσο μικρότερο είναι το νησί, όσο πιο απομακρυσμένο το μαγαζί, τόσο μεγαλύτερη η φοροδιαφυγή. Στη δε σπάνια περίπτωση διαμαρτυρίας, επιστρατεύεται αμέσως οι «εθνικές εσχατιές» και τα «φυλάμε Θερμοπύλες». Ταλαίπωρε Θερμοπύλες πως σας εκμεταλλεύονται άπαντες.
Θα μου πείτε, μια λέξη για την πολιτική κατάσταση δεν έγραψες. Ε ναι, δεν έγραψα διότι μια βδομάδα γύριζα εδώ κι εκεί, δίχως να ακούσω Μητσοτάκης ή Κασσελάκης ή Ανδρουλάκης. Σαν να μην υπήρχε κανένας τους. Από Σεπτέμβρη θα είναι πάλι στην επικαιρότητα, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο όμως ουδείς ασχολείται μαζί τους. Ειδήσεις δε βλέπει κανείς κι αν κανένα μάτι στραφεί προς τηλεόραση, είναι για να δει σε αργή κίνηση κάποιο γκολ. Τίποτα άλλο.
Πηγή: liberal.gr