Τα “μεταξωτά βρακιά”
“θέλουν κι επιδέξιους κ@λους”…

Λαϊκή σοφία

Πρώτο “στραπάτσο” του νέου προέδρου του “Μανωλίδη”:
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ δεν δέχτηκε να στιγματιστεί ότι ψήφισε
την αύξηση  τροφείων και την επιβολή νέων, ΠΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΙΣΗΓΗΘΗΚΕ!!!


Του Τ. Αλεξανδρόπουλου

Έφτασε, λοιπόν, η ώρα που ο νέος  «εθελοντής» πρόεδρος του «Μανωλίδη» εισέπραξε το πρώτο ηχηρό «χαστούκι»: σύσσωμη η αντιπολίτευση ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΤΕΙ ότι δέχτηκε και υπερψήφισε ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΝΕΩΝ ΤΡΟΦΕΙΩΝ και την ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΛΙΩΝ στους παιδικούς σταθμούς του «Μανωλίδη». Αν και καθυστερημένα, ΑΡΙΣΤΑ ΕΠΡΑΞΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ η αντιπολίτευση. ΑΡΙΣΤΑ. Αν είχε πέσει και αυτό το «οχυρό» που ανθίσταται στις μνημονιακές επιταγές, ουαί και αλίμονό μας.   

Δεν υπάρχει δικαιολογία ότι όλα αυτά που γράφονται σε δημόσια έγγραφα, ψηφίζονται από το δημοτικό συμβούλιο και μένουν στο διηνεκές στα αρχεία της πόλης ως ΓΕΓΟΝΟΤΑ, είναι «λογιστικές εγγραφές». Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν δέχονται συμβιβασμούς. Και ένα από αυτά είναι η έντιμη στάση απέναντι στην δοκιμαζόμενη κοινωνία της Καισαριανής.

Αν περνούσε αυτό το ανοσιούργημα, η αυριανή διοίκηση του δήμου, αλλά και η παράταξη του ΚΚΕ και οι τρεις ανεξάρτητοι, θα είχαν ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΤΕΙ εις το διηνεκές ότι συνέπραξαν στη φορομπηχτική και αντιλαϊκή πολιτική των εθνικών μειοδοτών. Και δεν θα μπορούσαν να αντιδράσουν σε καμιά κυβερνητική αυθαιρεσία. Ευτυχώς πρόλαβαν, έστω και την τελευταία στιγμή. Και λέω «ευτυχώς», γιατί οι «καραγκιοζοπαίχτες», οι «ιντριγκαδόροι», οι κομματικοί εγκάθετοι της σημερινής συγκυβερνώσας κοινωνικής μειοψηφίας θα τους «έστηναν στον τοίχο».

Σας έχω πει και άλλες φορές την άποψή μου, την οποία δεν υποχρεούται να ασπαστεί κανένας. Είναι, όμως, η άποψή ΜΟΥ. Και αυτή η άποψη λέει ότι όλο αυτό το σκηνικό με τον «εθελοντή» πρόεδρο που ήρθε για να σώσει το «Μανωλίδη», έχει κομματική σφραγίδα με πράσινο μελάνι.   

Σήμερα, τα «χαστούκια» σαν κι αυτό που διαβάζετε στην  απόφαση 161 πέφτουν στα μάγουλα του κ. Βοσκόπουλου. Μέχρι χτες έπεφταν στα πρόσωπα του Καμπάκα και του Χασάπη, των φυσικών αυτουργών για όσα συμβαίνουν στο «Μανωλίδη».

  •  Γιατί ένας άνθρωπος, χωρίς να έχει κάποιο συμφέρον, προσφέρεται να γίνει περίγελως της πόλης του και να επωμιστεί αμαρτίες άλλων, είναι κάτι που μόνο η ψυχανάλυση μπορεί να απαντήσει.  Ή τα κομματικά επιτελεία.

Εκτός από το συγκεκριμένο γεγονός, το οποίο αφορά κυρίως τον κ. Βοσκόπουλο, αλλά και όσους πείστηκαν από την προεκλογική ρητορική του και τον ψήφισαν, υπάρχει και κάτι άλλο, μεγαλύτερο και σοβαρότερο: η άνεση με την οποία το ανώτατο όργανο του δήμου, το δημοτικό συμβούλιο, «παίζει κομπολόι» με τις αποφάσεις του…Η τελευταία είναι αυτή, η 161.

Γαϊτανάκι αποφάσεων για το συγκεκριμένο θέμα. Με αρχή τον Χασάπη σε διπλή παραλλαγή και συνέχεια με τον Βοσκόπουλο σε μια άλλη βερσιόν με το ίδιο περιεχόμενο: όπως–όπως και με οποιοδήποτε ηθικό και πολιτικό τίμημα να γλυτώσουν οι ΗΘΙΚΟΙ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ των εγκλημάτων που έγιναν στο «Μανωλίδη».

Κανένας δεν έχει πει μέχρι σήμερα ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΑΝΕΩΘΗΚΕ ΕΓΚΑΙΡΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΑ η σύμβαση του “συνεταιρισμού” με το νομικό πρόσωπο! ΚΑΝΕΙΣ!

Οι δύο «θιασάρχες» της παράστασης παίζουν τους δικούς τους ρόλους μέχρι τέλους, με θύματα τους απλήρωτους εργαζόμενους.

Από το τηλέφωνο δήλωσε παραίτηση ο Χασάπης!!!   

Κανέναν δεν δεχόταν ως πρόεδρο ο Καμπάκας, παρά μόνο αυτόν της επιλογής του!

Και κάθονται οι υπόλοιποι και συμμετέχουν σ’ αυτή την παρωδία… Και δεν τους καταγγέλλουν ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ στον εισαγγελέα, να τρέχουν και να μη φτάνουν…

Επίλογος: ΚΑΝΕΝΑ ΧΑΡΤΙ δεν έχει πάει μέχρι σήμερα στον Περιφέρεια για τους ΑΠΛΗΡΩΤΟΥΣ εργαζόμενους…  Οι «αρμόδιοι» παίζουν «τις κουμπάρες», μέχρι να βρουν τις φραστικές διατυπώσεις που θα ικανοποιήσουν όλα τα γούστα…

Γίνονται παρασκηνιακές προσπάθειες να βρεθεί τρόπος  προχρονολογημένης έγκρισης της παράτασης της σύμβασης του συνεταιρισμού με το «Μανωλίδη» για να πληρωθούν οι απλήρωτοι εργαζόμενοι…

Πριν κλείσει αυτή η μαύρη σελίδα στην ιστορία της Καισαριανής, θεωρώ επιβεβλημένο να καταγγελθούν στους πολίτες ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ που συμμετείχαν και συμμετέχουν μέχρι σήμερα στη διακωμώδηση  της ανθρώπινης αξιοπρέπειας κάποιων ανθρώπων που δοκιμάζονται και, μερικοί, λιμοκτονούν… Κυριολεκτικά.