Του Τ. Αλεξανδρόπουλου
Σαν πιστοποιητικό θανάτου μοιάζει το πρακτικό του δημοτικού συμβουλίου Βύρωνα για τη συνεδρίαση της 7 Δεκέμβρη. Πιστοποιεί το οριστικό τέλος μιας δημοτικής παράταξης που διοίκησε τον δήμο για τρεις συνεχόμενες τετραετίες υπό τη διοίκηση Χαρδαλιά. Και ναι μεν η παράταξη είχε διασπαστεί σε τρία κομμάτια από τις εκλογές του 2014, αλλά το ένα από τα τρία κομμάτια της είχε θεωρηθεί ως συνεχιστής του (όποιου) έργου και της (όποιας) φιλοσοφίας άφησε ως πολιτική παρακαταθήκη ο οικειοθελώς αποχωρήσας το 2014 δήμαρχος. Από τις 7 Δεκέμβρη δεν υπάρχει τίποτα πλέον. Έχει συντελεστεί η “απόλυτη διαγραφή”.
Όποιος θέλει μπορεί να λυπηθεί. Όποιος θέλει μπορεί να χαρεί. Να παραμείνει αδιάφορος, όμως, είναι δύσκολο. Και αυτό γιατί γίνεται απόλυτα κατανοητό πως για κάποιους “πολιτικούς παράγοντες”, μεγάλης ή ευτελούς πολιτικής αξίας, η ενασχόληση με τα κοινά γίνεται “προς ίδιον όφελος” παρά για την εξυπηρέτηση του “κοινωνικού συνόλου”. Παρά, βεβαίως, τα βαρύγδουπα κλισέ περί “κοινωνικής προσφοράς” “εθελοντισμού” και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες.
Το να λέμε ότι μια δημόσια υπόθεση δημιουργεί συνειρμούς διαπλοκής ή ότι “βρωμάει” ή ότι “δημιουργεί ερωτήματα” ή ότι “προκαλεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα” ή “τη νοημοσύνη μας” ίσως καταντάει γραφικό ή κουραστικό. Το να το βλέπεις αποτυπωμένο στο χαρτί, σε μια απόφαση δημοτικού συμβουλίου, είναι αλλιώς. Είναι σοκαριστικό, από όποια οπτική γωνία να το δει κανείς. Κυρίως επειδή scripta manent. Και θα πιστοποιούν στο διηνεκές ότι αρριβίστες υπάρχουν πολλοί. Αυτοί που δεν ορρωδούν προ ουδενός. Αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξεών τους σε βάρος ανθρώπων που τους εμπιστεύθηκαν. Για τούτο, οι πολίτες πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στις επιλογές μας και στα πρόσωπα που δίνουμε την εμπιστοσύνη μας.
Σ’ αυτό το πρακτικό λοιπόν, που το βλέπετε στην κορυφή, αποτυπώνεται μια χειροπιαστή και υποτιμητική για κάποιους πραγματικότητα. Αποτυπώνεται το άκρον άωτον του αριβισμού, του καιροσκοπισμού και της πολιτικής διαπλοκής.
Τι εννοείται με τον όρο διαπλοκή; Σύμφωνα με το Βικιλεξικό, εννοείται ένα “αόρατο πλέγμα συμφερόντων, η αλληλοσύνδεση συμφερόντων με σκοπό το παράνομο όφελος και την εξυπηρέτηση εκείνων που μετέχουν στο σχήμα αυτό”. Εξυπακούεται πως δεν είναι απαραίτητο τα συμφέροντα και τα οφέλη να είναι οικονομικά. Το αντίθετο, θα έλεγα. Τα πολλά ΔΕΝ είναι άμεσα οικονομικά. Πιθανότατα είναι έμμεσα, στις περισσότερες των περιπτώσεων. Θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε “διαπλοκή της καρέκλας της εξουσίας”.
Αυθόρμητα βάζεις στη ζυγαριά τους ονειροπόλους, τους ντόμπρους της πολιτικής, τους μικρούς σε πολιτική δύναμη μέσα στο σύνολο ενός δημοτικού συμβουλίου από τη μια και τους πολιτικά διαπλεκόμενους από την άλλη. Αυτούς που λειτουργούν με υπόγειες διαδρομές ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗΝ και ΚΑΤ’ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ. Η δική μου ζυγαριά γέρνει προς τη μεριά των πρώτων. Τους δεύτερους τους απεχθάνομαι.
Η προσεκτική μελέτη του πρακτικού και της στάσης που τήρησαν οι μετέχοντες στη διαδικασία αποτυπώνει καθαρά ως γεγονός τη δημιουργία μιας νέας δύναμης στο δημοτικό συμβούλιο Βύρωνα. Το αν θα ευδοκιμήσει και θα επικρατήσει, θα φανεί σε λίγο καιρό.