Του Δημήτρη Καμπουράκη
Όπως ξέρετε, αυτή την περίοδο τα τηλέφωνα στα σπίτια χτυπούν μανιωδώς. Σε όλη τη χώρα και σε κάθε νομό ξεχωριστά, γίνονται δεκάδες, μην σας πω και εκατοντάδες, δημοσκοπήσεις. Εφημερίδες, κανάλια, εταιρείες, ινστιτούτα, think tanks, κόμματα, μεμονωμένοι υποψήφιοι και πολλοί άλλοι, έχουν βαλθεί να εξιχνιάσουν τις τάσεις και τις βαθύτερες προθέσεις του εκλογικού σώματος. Μπήκαμε σε προεκλογική περίοδο γαρ.
Λόγω της δημοσιογραφικής μου ιδιότητας έχω μερική ή ολική πρόσβαση σε κάμποσες απ’ αυτές. Άλλωστε, κάθε βδομάδα ολοκληρώνονται δεκάδες, όλο και κάποια πέφτει στα χέρια μου. Κοιτάζω την πρόθεση ψήφου, την καταλληλότητα για πρωθυπουργό, την παράσταση νίκης, τις μετακινήσεις από κόμμα σε κόμμα, αυτά είναι το βούτυρο στο δημοσιογραφικό μας ψωμί εξάλλου, δεν παριστάνω τον υπεράνω που μελετά μόνο τα «ποιοτικά», κατά που λένε οι ΣΥΡΙΖΑίοι, όταν δεν τους βολεύουν τα νούμερα μιας μέτρησης.
Αυτά λοιπόν τα «ποιοτικά», σας εξομολογούμαι ότι εμένα δεν μου γεμίζουν το μάτι. Δεν αμφισβητώ την επιστημονικότητα των ερευνών, να εξηγούμαστε, για την ειλικρίνεια των συμμετεχόντων έχω αμφιβολίες. Τριάντα πέντε χρόνια πολιτικός συντάκτης, όλο έβλεπα τα «ποιοτικά» να δείχνουν μια άλφα εικόνα του σκηνικού και τα «σκάρτα» στο τέλος να κυριαρχούν και να βγάζουν αποτέλεσμα. Βλέπω για παράδειγμα τα μέσα ενημέρωσης να είναι μονίμως στην τελευταία θέση της αξιοπιστίας, αλλά την κοινωνική και πολιτική ατζέντα να φτιάχνεται διαρκώς πάνω στη θεματολογία που επιλέγουν τα ΜΜΕ.
Βλέπω τις ένοπλες δυνάμεις να είναι πάντα στην κορυφή της εμπιστοσύνης του κοινού με τους πολιτικούς να βρίσκονται στα τάρταρα. Για πες όμως σε όλους αυτούς που ψηφίζουν «στρατιωτικά» να έρθει να μας κυβερνήσει κανένας έντιμος συνταγματάρχης στη θέση των απατεώνων πολιτικών, να δεις πως θα σηκωθεί η τρίχα τους. Βλέπω να καταλογίζουν στον Μητσοτάκη τα μύρια όσα για την ακρίβεια, την ασφάλεια, του πολίτη και για άλλα πολλά, αλλά όταν φτάνουν στην καταλληλότητα του δίνουν θετικό αβάντζο 20 μονάδων.
Πρόσφατα διάβαζα δημοσκόπηση για το κύριο προσόν που θέλουν οι ψηφοφόροι να έχει ο βουλευτής που σταυρώνουν. Έδιναν κοντά στο 45% να είναι «κοντά στον λαό», ένα 35% να είναι «έντιμος», ένα μόλις 12% να «ξέρει να διοικεί» και ένα 8% να έχει διασυνδέσεις με τα κέντρα εξουσίας. Για φανταστείτε το, όλοι οι ψηφοφόροι θέλουν ο βουλευτής τους να γίνει υπουργός αλλιώς νιώθουν ριγμένοι, αλλά μόνο κατά 12% τους νοιάζει αν μπορεί να διοικήσει το κράτος που θα του παραδώσουν. Διότι ο πονηρός Έλλην σου λέει: τι κάνει κάποιος που είναι υπουργός, είναι κοντά μου, αλλά δεν ξέρει να διοικήσει; Βοηθά εμένα προσωπικά.
Και λίγο παρακάτω, επειδή επρόκειτο για δημοσκόπηση επαρχιακού νομού, όταν η έρευνα έμπαινε στα συγκεκριμένα ονόματα, έβγαζαν πρώτο σε δημοφιλία ένα υποψήφιο που λύνει και δένει (έτσι πιστεύουν στα χωριά του) μέσα στο Μαξίμου. Οπότε στη γενική ερώτηση, η διασύνδεση με τα κέντρα εξουσίας έπαιρνε το γλίσχρο 8%, αλλά επί ου συγκεκριμένου προσώπου εκτοξευόταν στο 50%. Γι’ αυτό σας λέω, αφήστε τα «ποιοτικά» και κοιτάξτε την πρόθεση ψήφου. Όλα τα άλλα είναι κουραφέξαλα.
Πηγή: liberal.gr