Του Θάνου Οικονομόπουλου
Είναι επαρκής, για τις ανάγκες μιας χαμηλόμισθης οικογένειας ή ενός ζευγαριού που ζει με την κατώτατη σύνταξη, το market pass (περίπου 40 ευρώ για μηνιαίες αγορές τροφίμων και βασικών ειδών) που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός το Σάββατο στην Βουλή;
Δεν είναι. Οι χαμηλών εισοδημάτων πολίτες, βασανίζονται πολύ να τα βγάλουν πέρα μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει. Αυξημένοι λογαριασμοί ρεύματος και θέρμανσης, ο πληθωρισμός κυμαίνεται περίπου στο 10%, που φυσικά πλήττει κυριότατα τα φτωχά νοικοκυριά, όλα τα είδη τραβάνε την ανηφόρα. Το ζόρι μεγάλο. Τα παράπονα πολλά, η απόγνωση βράζει…
Όμως, κατά πού λέει και ο λαός, «από το ολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα!». Όταν ακούς στις τηλεοράσεις δηλώσεις απόγνωσης ότι «δυστυχώς, μετράμε μέχρι και το τελευταίο ευρώ…», 30-50 ευρώ οικονομική ελάφρυνση τον μήνα, μπορεί να είναι σταγόνα, αλλά συχνά έστω και μια σταγόνα, μπορεί να κάνει την διαφορά.
Το τι δίνεις, εξαρτάται πάντα από τα περιθώρια που έχεις. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το κράτος έχει αυτόν τον καιρό κι’ αυτό περιορισμένες δυνατότητες. Αύξησε όσο άντεχε τον κατώτατο μισθό, ενισχύει τις συντάξεις είτε μέσω μικρών αυξήσεων είτε με την κατάργηση της «εισφοράς αλληλεγγύης», μείωσε σημαντικά τον ΕΦΚΑ (με ωφελημένους πρωτίστως τα φτωχότερα στρώματα), μείωσε φόρους, επιδοτεί ικανοποιητικά το κόστος ενέργειας, δίνει στις γιορτές ένα έξτρα επίδομα 200 ευρώ Και τώρα, τα έσοδα της φορολογίας των υπερκερδών των εταιριών πετρελαιοειδών (αυτά που ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει ότι δεν εισπράττονται…) βοηθάει με το market pass τους ασθενέστερους. Και όχι λίγους: 3,1 εκατομμύρια νοικοκυριά που αριθμούν περίπου 8,5 εκατομμύρια μέλη. Αποκλειστικά και αυστηρά με εισοδηματικά κριτήρια.
Όλα αυτά συμποσούμενα, ισοδυναμούν με πάνω από ένα μηνιαίο μισθό ή σύνταξη τον χρόνο. Για πολλούς, αυτό δεν είναι κάτι το αμελητέο. Και το πιθανότερο είναι, ότι ο αφορισμός του κ. Τσίπρα ότι «είναι ντροπή η κυβέρνηση να «αγοράζει» ψήφους έναντι 30 ευρώ τον μήνα…», τους θίγει καίρια, τους υποτιμά, τους εξευτελίζει, και μάλλον τους θυμώνει, τους κάνει να αισθάνονται ευτελείς φτωχοπρόδρομοι. Και εκλογικά τους προβληματίζει. Το ίδιο και η πιο «θεσμική» θέση του ΚΚΕ, ότι «πρόκειται για μιαν ακόμη κοροϊδία. Και, αν δεν απατώμαι, «πολιτική φιλοσοφία» των αριστερών και κομμουνιστικών κομμάτων, είναι «η ενίσχυση των φτωχότερων…».
Θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε αν η αντιπολίτευση θα ψηφίσει υπέρ του μέτρου του market pass στην Βουλή, ή αν θα εξαντλήσουν την «φιλολαϊκή» κριτική και άρνησή τους (για μικροκομματικούς λόγους εντυπώσεων- και εν όψει των επερχόμενων εκλογών και ψηφοθηρικούς…) στο «δίνετε ψίχουλα στον λαό που πεινάει και υποφέρει, και ευνοείτε τους λίγους και την πλουτοκρατία!» Σε όλες τις κοινωνίες ανά τον κόσμο (συμπεριλαμβανομένων και εκείνων σε «σοσιαλιστικές» και κομμουνιστικές χώρες) υπήρξαν ανέκαθεν και θα υπάρχουν φτωχά και πλούσια στρώματα. Και οι σύγχρονες κυβερνήσεις, κρίνονται και αξιολογούνται από το εάν και κατά πόσο δρουν και προσπαθούν να εξισορροπήσουν κατά το δυνατόν τις ανισότητες, ενισχύουσες τους ασθενέστερους και όχι από το εάν… καταργούν «με ένα νόμο, ένα άρθρο!» τις κοινωνικές και οικονομικές τάξεις, μια δηλαδή ουτοπία πολλών χιλιετιών.
Οι επιδοτήσεις και οι παροχές στους περισσότερο πληττόμενους από τις επιπτώσεις της πανδημίας, οι σταδιακές αυξήσεις του κατώτατου μισθού, οι φοροαπαλλαγές που έχουν υπάρξει, δεν δόθηκαν ψηφοθηρικά από την κυβέρνηση σε… προεκλογικό χρόνο. Ήταν η σταδιακή και ανάλογα με τις οικονομικές αντοχές υλοποίηση των προεκλογικών της δεσμεύσεων. Και θα ήταν, υποθέτω, πολύ μεγαλύτερες και περισσότερες αν οι συγκυρίες των απανωτών διεθνών κρίσεων, δεν είχαν πλήξει και την χώρα μας. Η οποία, εν πάση περιπτώσει, και με βάση τα ευρωπαϊκά στατιστικά στοιχεία, όχι μόνο δεν υστερεί στις παροχές και διευκολύνσεις του κόσμου από τις υπόλοιπες (και σημαντικά πλουσιότερες, αλλά βρίσκεται και αρκετά ψηλότερα από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Η λαϊκίστικη «υπέρ-πλειοδοσία» στην οποία καταφεύγει η αντιπολίτευση (εκ τους ασφαλούς, μάλιστα, αφού δεν καλείται αυτή να βρει τους πόρους!) ενδεχομένως να ικανοποιεί κάποιο τμήμα των οπαδών της (το οποίο πάντως επωφελείται από τα μέτρα της κυβέρνησης…), δεν είναι ίδιον των σημερινών καιρών. Συνιστά διαχρονικό και υπερκομματικό χαρακτηριστικό του πολιτικού βίου μας. Είμαστε, εδώ που βρισκόμαστε σήμερα, σίγουροι ότι έκανε καλό στην χώρα;
Οι κρίσεις και οι επιπτώσεις τους, έρχονται σε χρόνο μηδέν. Η επάνοδος σε κάποια κανονικότητα, δυστυχώς παίρνει χρόνο. Και απαιτεί θυσίες, υπομονή, δουλειά και αντοχή της λογικής…
Πηγή: iefimerida.gr