Βηματοδότης
Η κατάσταση με την πρώην Πρόεδρο της Βουλής έχει παροξυνθεί. Η στήλη, που καθόλου δεν έχει χαριστεί ούτε στον Άκη Σκέρτσο ούτε, πολύ περισσότερο, στον Άδωνι Γεωργιάδη, επικροτεί την προσφυγή τους στην Δικαιοσύνη. Απεχθάνομαι την ψυχιατρικοποίηση της πολιτικής, αλλά η Ζωή Κωνσταντοπούλου συμπεριφέρεται πλέον σαν να βρίσκεται σε ένα διαρκές επεισόδιο και μόνη λύση είναι να αποφανθεί η Δικαιοσύνη, αν η συμπεριφορά της αυτή πρέπει επιτέλους να της καταλογιστεί ή αν υπάρχουν λόγοι απαλλαγής της. Στα πάρα πολλά χρόνια που παρακολουθώ την ελληνική Βουλή, τέτοιο πράγμα δεν έχω ξαναδεί.
Βέβαια, κάθε έκρηξη της Προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας ακολουθείται από μετρήσιμη θετική μεταβολή των ποσοστών του κόμματός της, ενώ αντίθετα όταν βρίσκεται σε περιόδους ύφεσης η αποδοχή της πέφτει. Οπότε κάποιος θα μπορούσε να υποθέσει βάσιμα ότι οι ενέργειές της είναι μελετημένες. Δυσκολεύομαι να το πιστέψω, αλλά τελικά είναι και αδιάφορο αν ό,τι κάνει και λέει είναι προϊόν λογικής διεργασίας ή όχι. Σημασία έχει ότι πλέον τόσο ειδικά μέσα στο Κοινοβούλιο όσο και γενικότερα στον δημόσιο διάλογο, έχουν ξεπεραστεί τα όρια. Όποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι η «ανταμοιβή» τέτοιων συμπεριφορών από το εκλογικό σώμα είναι μια πάρα πολύ άσχημη εξέλιξη για τη δημοκρατία μας και ότι προοιωνίζεται ακόμα χειρότερες εξελίξεις την ώρα της κάλπης, εθελοτυφλεί.
Και εδώ πρέπει κάποιος που ενδιαφέρεται σοβαρά για τη δημοκρατία να μην περιοριστεί να ασχοληθεί μόνο με την λαίλαπα που ονομάζεται Ζωή Κωνσταντοπούλου, αλλά να επισημάνει ότι η «Πρόεδρος» βρίσκει και τα κάνει. Δεν μπορούμε να παριστάνουμε πώς δεν βλέπουμε ότι το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε είναι στο τέλος μιας διαδρομής που δεν την έκανε μόνη της η Κωνσταντοπούλου. Παραδείγματος χάριν ο ίδιος ο σήμερα χυδαία συκοφαντούμενος Γεωργιάδης τροφοδοτεί μονίμως την ένταση, ο λόγος του μόνο νηφάλιος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και ακόμη και το ύφος του δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να οδηγεί τον «διάλογο» σε παροξυσμό. Προφανώς δεν επιχειρώ να συμψηφίσω ή πολύ περισσότερο να δικαιολογήσω τη χυδαιότητα της Κωνσταντοπούλου.
Αλλά είναι λάθος και να μην βλέπουμε ότι η πολιτική συζήτηση στην χώρα μας δεν έπιασε πάτο ξαφνικά. Έχει πάρει την κατηφόρα εδώ και πολύ καιρό και οι ευθύνες της κυβερνητικής πλειοψηφίας γι’ αυτό είναι πολύ μεγάλες. Και είναι μεγάλες γιατί μπορεί να μην έφτασε στο σημείο να κατηγορεί τους αντιπάλους της για παιδεραστία, αλλά με μεγάλη ευκολία χρησιμοποιεί άλλες, πολύ βαριές κατηγορίες εναντίον τους, όπως ότι είναι μειωμένης εθνικής συνείδησης, ας πούμε, ή ότι είναι μεγαλύτεροι κλέφτες από την ίδια. Χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι σε ένα περιβάλλον διχασμού μεταξύ «πατριωτών» και «αντεθνικώς δρώντων» ή σε μια διαμάχη για το ποιος κλέβει πιο πολύ είναι απολύτως αναμενόμενο να ανθεί και να λουλουδίζει η Ζωή Κωνσταντοπούλου και πιθανώς να ανθίσουν κι άλλα «λουλούδια».
Επίσης, είναι μεγάλες, γιατί με το να προσπαθεί με κάθε τρόπο η κυβερνητική πλειοψηφία να συγκαλύψει τις ευθύνες της για δυσώδεις υποθέσεις, οδηγεί το εκλογικό σώμα στην αγκαλιά εκείνων που μπαίνουν στη Βουλή σαν «ταύροι σε υαλοπωλείο». Όταν ο πολίτης βλέπει ότι οι θεσμοί και οι διαδικασίες δεν οδηγούν πουθενά, δεν του μένει παρά να στραφεί σε κάποιον που θα τα κάνει όλα λίμπα.
Πιστεύετε ότι αν οι πολίτες παρακολουθούσαν μια εξεταστική επιτροπή που θα τους έπειθε ότι αναζητεί την αλήθεια και στοχεύει στην απόδοση δικαιοσύνης, θα χειροκροτούσαν όποιον εμποδίζει και διαταράσσει τις εργασίες της; Εγώ πιστεύω ότι θα θύμωναν. Αλλά όταν δεν πείθονται –και δεν πείθονται, ας μην βαυκαλίζονται οι κυβερνητικοί– ότι στην Βουλή γίνεται σοβαρή συζήτηση, λογικό είναι να λένε «καλά τους κάνει».
Πηγή: tovima.gr