Του Μπάμπη Παπαδημητρίου
Αν εξαιρέσεις τη διαφορά (σημαντική…) της αυτόνομης προεδρικής εξουσίας, η Ελλάδα μπορεί να βρεθεί στην ίδια κατάσταση πολιτικής ακυβερνησίας με αυτήν που αντιμετωπίζει η Γαλλία.
Υπάρχουν 2+1 λόγοι που εμποδίζουν τον σχηματισμό κυβέρνησης στο Παρίσι. Ο ένας είναι η κυριαρχία επί του εκλογικού σώματος της παράταξης Λε Πεν. Όποια ανοικτή εκλογική διαδικασία και αν γίνει στον ορατό εκλογικό ορίζοντα η κυριαρχία της ριζοσπαστικής δεξιάς είναι δεδομένη.
Ο δεύτερος λόγος είναι η διάσπαση του μετώπου εναντίον της παράταξης Λε Πεν. Η διάσπαση οφείλεται στην απίσχναση του μιτερανισμού στην πλευρά της γαλλικής σοσιαλδημοκρατίας και η επικράτηση των ακραίων στην πλευρά της αριστεράς.
Ο τρίτος παράγοντας, προφανώς εξίσου σπουδαίος, είναι η κατάρρευση του μακρονισμού, που απέτυχε στον κύριο στόχο του: την εκ βάθρων μεταρρύθμιση του γαλλικού κρατικο-καπιταλισμού και την εκρίζωση του γαλλικού «ζαμανφού», τόσο γνώριμου σε μερίδα του ελληνικού εκλογικού σώματος.
Το πραγματικό αδιέξοδο της Γαλλίας εκφράζεται σήμερα στον κομματικό πολυκερματισμό, που οδηγεί τις ηγεσίες να υιοθετούν οι ίδιες τον πολιτικό ζαμανφουτισμό.
Στις τελευταίες, πριν έναν χρόνο, εκλογές η Λε Πεν πήρε, στον πρώτο γύρο, 33% και ήδη οι σφυγμομετρήσεις την δίνουν στο 32%. Το αριστερό Λαϊκό Μέτωπο πήρε 28% (μετρήσεις τώρα στο 25%). Ο προεδρικός Ατάλ ήταν στο 22% (αλλά τώρα οι μακρονιστές είναι στο 15%). Οι παλαιοί ρεπουμπλικανοί της δεξιάς βρέθηκαν στο 6,6% και τώρα υπολογίζονται στο 12%.
«Υπέροχος» κατακερματισμός. Που γίνεται χειρότερος όταν δείτε τις προβλέψεις για τους υποψηφίους προέδρους, όπου διακρίνεται με 35% ως υποψήφιος ο νεαρός Μπαρντελά υπαρχηγός στην περίπτωση που η δικαστική απόφαση κόψει τον τόσο μακρύ δρόμο που έχει διανύσει μέχρι σήμερα η Λε Πεν, ενώ η κάθοδος της προσθέτει κι άλλες μονάδες στην λαϊκιστική δεξιά.
Είναι λογικό πως κανείς δεν θέλει να φορτωθεί μια αντιδημοφιλή οικονομική πολιτική τόσο κοντά στις προεδρικές εκλογές του 2027 ή, ακόμη χειρότερα, σε ενδεχόμενη νέα κοινοβουλευτική αναμέτρηση στο μεσοδιάστημα.
Τα ίδια, με τις κατάλληλες διορθωτικές αναλογίες, μπορεί να συμβούν στην Ελλάδα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρωτεύσει στην επόμενη κάλπη όποτε κι αν τη στήσει. Εντάξει. Αν βεβαίως πάρει κάτι με το «3» μπροστά ο κίνδυνος απώλειας της αυτοδυναμίας θα είναι ελεγχόμενος. Αν όμως στον πρώτο γύρο βρεθεί με το «2» μπροστά, θα ζήσουμε τη δική μας «γαλλική εμπειρία».
Πώς θα μπορούσε να ξετυλιχτεί; Το πιθανότερο είναι πως όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα πάρουν κάτω ή γύρω στο 15%. Αν δύο από αυτά είναι πάνω από το 10% και τρία πάνω από το 5%, τουλάχιστον τέσσερα θα παλεύουν στο όριο του 3%. Άθροισμα κομμάτων δώδεκα, τουλάχιστον, χωρισμένα σε τρεις ομάδες. Κανένας συνδυασμός μεταξύ τους δεν θα δίνει πλειοψηφία στη Βουλή, χωρίς, προφανώς, τη ΝΔ.
Εκεί έρχεται ο Αλέξης Τσίπρας, χωρίς όμως αυτό να αλλάζει κάτι στη Βουλή, αν ο τέως πρωθυπουργός πάρει ακριβώς όσα θα χάσουν οι άλλοι και δεν πάρει τίποτε από τη Νέα Δημοκρατία.
Αδιέξοδο. Το οποίο προβλέποντας, οι πολιτικοί αρχηγοί θα προτείνουν στην κοινή γνώμη πολιτικές για την οικονομία, κυρίως, που θα ξηλώνουν το πουλόβερ που πλέξαμε τα τελευταία χρόνια. Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι η οικονομία θα συνεχίσει να ακμάζει λόγω τουρισμού, ότι ο προϋπολογισμός αντέχει να μοιράζει και ότι η Ελλάδα έχει αφήσει πίσω τη μεγάλη κρίση και άλλα παρόμοια.
Πρόκειται για αυταπάτες. Η επικείμενη είσοδος Τσίπρα, που διακρίθηκε στις μαγικές υποσχέσεις, θα κάνει τα πράγματα χειρότερα στην οικονομία επειδή ακριβώς θα αυξήσει τις αβεβαιότητες. Οι αγορές δεν έχουν ξεχάσει και αυτός είναι άλλωστε ένας σοβαρός λόγος για τον οποίο οι οίκοι αξιολόγησης δεν πρόκειται να μας δώσουν έναν καλύτερο βαθμό πριν τις εκλογές.
Οι Γάλλοι θέλουν να αποφύγουν τα μέτρα και είναι έτοιμοι να προκαλέσουν ανήκεστο βλάβη στην χώρα τους αφήνοντας τη Γαλλία χωρίς κυβέρνηση, όπως ήδη την άφησαν επί μήνες χωρίς προϋπολογισμό.
Οι Έλληνες είναι πιθανόν να θελήσουν να αλλάξουν τον κυβερνητικό τους αέρα, ελπίζοντας σε κάποια πιο φροντιστική διακυβέρνηση.
Το έχουν κάνει στο πρόσφατο παρελθόν, θα το κάνουν ευκολότερα τώρα που, όπως τους διαβεβαιώνει ο κ. Μητσοτάκης, τα πάντα είναι υπό έλεγχο. Και θα το δοκιμάσουν σίγουρα αν ο όποιος σχηματισμός Τσίπρα περάσει μπροστά από τις άλλες αντιπολιτεύσεις.
Κάπως έτσι θα εγκατασταθεί εντός ελαχίστου χρόνου η αστάθεια και θα βρεθούμε δεμένοι σε μια βαριά αλυσίδα εκλογικών αναμετρήσεων.
Πηγή: liberal.gr