Του Θανάση Μαυρίδη
Η Ελλάδα δεν προσκλήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στην τριμερή μεταξύ Ιταλίας, Τουρκίας και Λιβύης. Δεν ξέρουμε τι θα κάναμε αν μας φωνάζανε, πέρα από το αυτονόητο να καταγγείλουμε το παράνομο τουρκολυβικό μνημόνιο. Κι επειδή όλο αυτό το σκηνικό παρουσιάζεται από διαφόρους ως αποτυχία της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, ας μας πουν τι θα έκαναν αυτοί στη θέση του κ. Μητσοτάκη. Δεν μπορούμε να φανταστούμε διαφόρους φωνασκούντες να μπουκάρουν στη συνάντηση και να ζητούν εξηγήσεις. Μπορούμε, όμως, να φανταστούμε πως μπορεί ο εχθρός να εκμεταλλευτεί το τοξικό κλίμα που κυριαρχεί στη χώρα…
Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι στη συνάντηση αυτή συμμετείχε η Ιταλία, μία χώρα μέλος της ΕΕ. Είναι ένα ακόμη δείγμα ότι η εσωτερική συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει χαλαρώσει σημαντικά, κάτι που είναι σε βάρος μικρών χωρών όπως η Ελλάδα. Με άλλα λόγια, πέφτει σε τοίχο η στρατηγική όλων των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων που θεωρούσανε ότι η Ευρώπη θα αποτελούσε ένα βασικό στοιχείο της Άμυνάς μας, αν όχι το μοναδικό, απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό. Δεν σκέφτηκαν το απλό ενδεχόμενο ότι θα μπορούσε να αλλάξει η Ευρώπη που ξέρανε και την οποία θεωρούσαν ως δεδομένη. Κάτι που πραγματικά συμβαίνει ήδη. Αντί, λοιπόν, να κάνουν την αυτοκριτική τους για την έλλειψη εναλλακτικών σχεδίων, ζητούν τα ρέστα από τον κ. Μητσοτάκη. Σύμφωνα με αυτούς και για τη διάλυση της Ευρώπης φταίει ο κ. Μητσοτάκης, όπως φταίει για όλα. Για τις πυρκαγιές στη Φλόριντα, τις πλημμύρες στην Ισπανία και το τσουνάμι στη Ρωσία…
Αυτό που μπορούσε να κάνει ο κ. Μητσοτάκης, το έχει ήδη κάνει. Ενίσχυσε την άμυνα της χώρας και προχώρησε σε στρατηγικές συμφωνίες με όποιες χώρες ήταν διατεθειμένες να κάνουν κάτι τέτοιο. Με όσες χώρες, δηλαδή, έχουμε αυτή τη στιγμή (να τονίσουμε το «αυτή τη στιγμή») κοινά συμφέροντα. Διότι οι συμμαχίες αυτού του τύπου δεν επιβάλλονται. Δεν πας και λες στην Ισπανία, για παράδειγμα, ότι θα είναι σώνει και καλά με την πλευρά της Ελλάδας. Η Ισπανία θα το κάνει, επειδή αυτό θα συμφέρει την ίδια. Αν υπήρχε μια άλλη Ευρώπη, με κοινή εξωτερική πολιτική, θα κάναμε αυτή την ώρα μια διαφορετική συζήτηση. Αλλά είπαμε. Αυτή είναι η Ευρώπη.
Ποιες χώρες, λοιπόν, είναι διατεθειμένες να στηρίξουν την Ελλάδα; Αυτή τη στιγμή μόνο το Ισραήλ και οι σύμμαχοί του. Και ο κ. Μητσοτάκης αρπάζει την ευκαιρία που του παρουσιάζεται. Άλλος σύμμαχος στην περιοχή δεν υπάρχει. Θα θέλαμε, αλλά δεν υπάρχει.
Ο κ. Μητσοτάκης, επίσης, θέλει την Ελλάδα να συμμετέχει στον νέο εμπορικό δρόμο της Ανατολής, αυτόν που θα περνάει από την Ινδία και το Ισραήλ και θα φτάνει στην Ευρώπη μέσω της Κύπρου και της Ελλάδας. Στη φαντασία μας θα θέλαμε να είμαστε οι κυρίαρχοι του κόσμου, αλλά οι μεγάλες μας ήττες του παρελθόντος προέρχονται ακριβώς από το γεγονός ότι θεωρούμε τους εαυτούς μας Μεγαλέξανδρους…
Τα κάνει όλα τέλεια η κυβέρνηση; Όχι, αλλά έχει καταφέρει πολλά περισσότερα απ’ όσους προσπάθησαν στο παρελθόν και μάλιστα σε ένα σαφώς πιο ευνοϊκό περιβάλλον σε σχέση με το σημερινό.
Το σημαντικό αυτή τη στιγμή, πάντως, είναι να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να μην παρασυρθούμε από τον φθηνό λαϊκισμό που πουλιέται με την οκά. Η Μελόνι, για παράδειγμα, έκανε αυτό που της υπαγορεύει το συμφέρον της. Η Τουρκία είναι που επένδυσε στην Ιταλία και όχι η Ελλάδα. Αν θέλουμε κι εμείς να γίνουμε πολιτικά ισχυροί, ας φροντίσουμε να γίνουμε πρώτα οικονομικά ισχυροί. Η Τουρκία τα κατάφερε στον τομέα της Οικονομίας και τώρα δρέπει τους καρπούς της προσπάθειάς της. Ας κάνουμε κι εμείς τη δική μας δουλειά και να παύσουμε να πυροβολούμε ο ένας τον άλλον σαν να πρόκειται για ολυμπιακό άθλημα και κυνηγούμε όλοι το χρυσό μετάλλιο. Δεν έχουμε χρόνο. Δυστυχώς, δεν έχουμε και διάθεση. Αν κάτι μπορεί να μας σώσει, είναι η αφύπνιση. Να δούμε την πραγματικότητα, ωμή, όπως είναι, όσο δυσάρεστη κι αν είναι. Ίσως τότε αρχίσουμε να κάνουμε αυτά που χρειάζονται να γίνουν. Κι αυτή είναι η μεγάλη ευθύνη της κυβέρνησης. Δεν έχει μιλήσει ανοικτά για τους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε. Μακάρι να το κάνει, έστω και τώρα.
Πηγή: liberal.gr