Του Γιάννη Σιδέρη
Τον Νοέμβριο του 1981 ανώτερος Λίβυος διπλωμάτης στην Αθήνα υπέβαλε πρόταση να κλείσει η ισραηλινή διπλωματική εκπροσώπηση στην Ελλάδα, κατηγορώντας την ότι λειτουργεί ως κέντρο κατασκοπίας (ενώ οι υπόλοιπες πρεσβείες ήταν… φιλανθρωπικά ιδρύματα).
Το θράσος της πρότασης πήγαζε από τις «αδελφικές» σχέσεις μεταξύ Αντρέα και Καντάφι, ο οποίος θυμίζουμε επιστρέφοντας από επίσκεψη στη Λιβύη κάπου το 1984-85 είχε δηλώσει ότι το κανταφικό καθεστώς της Τζαμαχιρίας «Δεν είναι στρατιωτική δικτατορία. Πρόκειται για μια διακυβέρνηση στα πρότυπα του δήμου των Αρχαίων Αθηναίων, με στόχο την επίτευξη της αταξικής κοινωνίας»!
Παρά τις στενές πολιτικές και… ιδεολογικές τότε σχέσεις, η κυβέρνηση του Αντρέα απαντώντας στην πρόταση του Λίβυου διπλωμάτη είχε δηλώσει: “Η Λιβύη είναι φιλική χώρα, αλλά η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας θα χαραχτεί ανεξάρτητα»
Αυτά προσπάθησαν να αναβιώσουν ο δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας και το ΠΑΣΟΚ με τις οργίλες απαντήσεις τους στον ισραηλινό πρέσβη Νόαμ Κατς, ο οποίος κατηγόρησε τον δήμαρχο ότι «δεν κάνει αρκετά για να προστατεύει την πόλη του από τις οργανωμένες μειονότητες και δεν καθαρίζει την πόλη κάνοντας τους Ισραηλινούς τουρίστες να μην αισθάνονται άνετα».
Υπάρχει όμως μια ουσιώδης διαφορά. Τότε ο Λίβυος διπλωμάτης θέλησε να υποδείξει την εξωτερική πολιτική της χώρας. Αν είχε κάνει κάτι ανάλογο και ο Ισραηλινός πρέσβης σχετικά με τη διοίκηση – γενικώς- του δήμου Αθηναίων από τον Χάρη Δούκα, θα ήταν εν αδίκω γιατί θα έκανε ανεπίτρεπτη εσωτερική παρέμβαση. Και θα δικαιολογείτο απάντηση όποιας έντασης.
Όμως ο Ισραηλινός πρέσβης αναφέρθηκε μόνο σε όσα αφορούσαν τους ισραηλινούς πολίτες, τους οποίους έψαχναν να κυνηγήσουν οι Ρουβίκωνες και στα αντισημιτικά συνθήματα και γκράφιτι στους τοίχους της Αθήνας, τα οποία προτρέπουν σε πογκρόμ κατά των Εβραίων πολιτών.
Και αυτό σαφώς εμπίπτει στην αρμοδιότητά του. Για να μην ξεχάσουμε και όσα ξέρουμε, θεσμικώς είναι εντός των δικαιωμάτων και αρμοδιοτήτων ενός πρέσβη να τοποθετείται δημόσια για θέματα που αφορούν τη χώρα του και τους πολίτες της.
Αν θεωρήσει ότι ο δήμαρχος ανέχεται αντισιμητικές συμπεριφορές, μπορεί κάλλιστα να ασκήσει κριτική και δεν υπερβαίνει τα όρια των αρμοδιοτήτων του αξιώματός του. Είναι άλλωστε αυτονόητη παραδοχή ότι οι πρέσβεις όλων των χωρών της γης δεν είναι μόνο παρατηρητές. Εκπροσωπούν τα συμφέροντα των χωρών τους.
Και αντί ο δήμαρχος Αθηναίων να επισημάνει απλώς στον ισραηλινό πρέσβη ότι έχει άδικο και να λήξει το θέμα, έβγαλε μια ανακοίνωση στην οποία ναι μεν αναφέρει ότι έχει δείξει την ενεργή αντίθεσή του στη βία και τον ρατσισμό και συνεχίζει «δεν δεχόμαστε μαθήματα δημοκρατίας από όσους σκοτώνουν αμάχους και παιδιά στις ουρές των συσσιτίων, από όσους οδηγούν στον θάνατο καθημερινά δεκάδες ανθρώπους στη Γάζα, από βόμβες».
Και φυσικά το ΠΑΣΟΚ, για μια ακόμη φορά φύτρωσε εκεί που δεν το έσπειραν, υπερασπιζόμενο τον μελλοντικό υποψήφιο αρχηγό του. Γράφει στην ανακοίνωση: «Παραινούμε τον Πρέσβη του Ισραήλ να ασχοληθεί με τα τεκταινόμενα στη Γάζα, τη συστηματική εθνοκάθαρση, τον λιμό σε βάρος των Παλαιστινίων, την εγκατάλειψη των ομοεθνών του ομήρων, και όλα τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττει η Κυβέρνηση της χώρας του».
Συναγωνίστηκε επάξια τους Συριζαίους. Ο Κώστας Ζαχαριάδης π.χ., ανήρτησε γράφοντας μεταξύ άλλων «Η Αθήνα είναι φιλόξενη πόλη για κάθε φιλειρηνικό πολίτη του κόσμου. Είμαστε περήφανοι για όσους διαδηλώνουν σε αυτή την πόλη για την ειρήνη, ενάντια στη γενοκτονία» κλπ.
Μα το πρόβλημα δεν είναι οι αντι-ισραηλινές διαδηλώσεις. Αυτές για πολλούς είναι και καλοδεχούμενες. Το πρόβλημα είναι το ρατσιστικό κυνήγι Ισραηλινών πολιτών και τα χιτλερικής εμπνεύσεως συνθήματα στους τοίχους. Δήμαρχος και ΠΑΣΟΚ δεν τα καταδικάζουν (από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν περιμέναμε).
Και δεν κατανοούν ότι και πολλοί Ισραηλινοί πολίτες μπορεί να είναι ενάντια στον Νετανιάχου, και να διαδηλώνουν κάθε μέρα εναντίον του (και γίνονται πολλές διαδηλώσεις στο Ισραήλ με συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών). Αλλά όταν αυτοί έρθουν εδώ, θα τους κυνηγήσουν οι πολιτικές μιλίτσιες απλώς και μόνον επειδή είναι ισραηλινοί!
Δηλαδή δέχονται «κάθε φιλειρηνικό πολίτη του κόσμου» αρκεί να μην είναι Ισραηλινός! Κινδυνεύουν έτσι να γίνουν φορείς ενός έρποντος ρατσισμού που τον δικαιολογούν ως φιλειρηνισμό.
Πηγή: liberal.gr