Του Δημήτρη Καμπουράκη
Οι δικοί μου κάτω στην Κρήτη δεν θέλουν να στηθούν δομές, μέσα στις οποίες θα μπουν οι μετανάστες που έρχονται από την Αφρική. Διότι ξέρουν πως όποια ονομασία και να τους δοθεί, στο τέλος και θα μονιμοποιηθούν και θα γεμίσουν ασφυκτικά έτσι που είναι οι ροές από τον νότο. Αυτά τα «προαναχωρισιακά κέντρα τριήμερης διαμονής» πριν φύγουν για την πάνω Ελλάδα, τα ακούνε βερεσέ. Η «γραμμή» της τοπικής κοινωνίας είναι σαφέστατη. Καμιά δομή πουθενά. Να φεύγουν αυθημερόν. Με το που αποβιβάζονται, να αναχωρούν. Πού να πηγαίνουν; Σκασίλα τους, αρκεί να μην μένουν στην Κρήτη.
Θα πείτε «εγωιστές». Ναι είμαστε. Τι να κάνουμε, έτσι είναι η ράτσα μας κι έτσι είμαστε μαθημένοι εκεί κάτω. Να τα θέλουμε όλα δικά μας. Βέβαια, υπάρχει και η κρητικότατη παροιμία, «μαθαίνουν κι οι αμάθητοι, ξεχνούν κι οι μαθημένοι». Σοφή κουβέντα. Διότι ως φαίνεται, οι συμπατριώτες μου θα μάθουν να βλέπουν μετανάστες στην αυλή τους.
Αυτή την στιγμή, η πιθανότητα να φύγουν άμεσα από την Κρήτη όσοι Αφρικανοί έχουν φτάσει τις τελευταίες βδομάδες, είναι μηδαμινή. Ψάξτε να βρείτε ακτοπλοϊκό εισιτήριο από και προς Ηράκλειο ή Χανιά και θα καταλάβετε. Απλώς δεν υπάρχει. «Ας φέρουν ειδικά καράβια μόνο για τους μετανάστες» θα πείτε. Θα σας στενοχωρήσω, αλλά ούτε ελεύθερα καράβια για ενοικίαση υπάρχουν. Αν ήταν χειμώνας θα έβρισκαν, Ιούλιο και Αύγουστο όμως, ξεχάστε το. Σ’ όλη την Μεσόγειο υπάρχει ένα φοβερό πήγαινε-έλα από τουρίστες. Παντού ψάχνουν παραπάνω πλοία, τα υπάρχοντα δεν αρκούν ούτε για την εξυπηρέτηση των τουριστών που πληρώνουν. Πόσο μάλλον των άφραγκων μεταναστών.
«Και τι θα τους πειράξουν τους Κρητικούς δυο-τρεις δομές ή μια μεγάλη σε κάποιες ερημικές τοποθεσίες;» θα ρωτήσετε ευλόγως. «Δηλαδή οι Μυτιληνιοί, οι Σαμιώτες ή οι Κώες που έχουν τέτοιες δομές, τι είναι; Παιδιά ενός κατώτερου θεού;» Όχι, οι Κρητικοί δεν θεωρούν τους Αιγαιοπελαγίτες ή τους κατοίκους του Έβρου τέκνα κατώτερου θεού, απλώς θεωρούν τους εαυτούς τους παιδιά ανώτερου θεού. Και γι’ αυτό δεν θέλουν στρατόπεδα μεταναστών πουθενά στο νησί τους.
Στην Κρήτη, κατά τις απόψεις των ντόπιων, δεν υπάρχουν ερημικές τοποθεσίες. Η γη είναι ακριβή, παντού υπάρχουν καλλιέργειες ή επιχειρήσεις ή όμορφα αξιοποιήσιμα τοπία που δεν πρέπει να πειραχτούν. Όπου και να σηκωθεί μια δομή, θα χει κοντά κάποια μαγική παραλία ή ένα διατηρητέο βουνό ή κάποιο πεντάστερο ξενοδοχείο ή κάποιες περιουσίες. Και η αξία όλων αυτών θα απομειωθεί αν παραδίπλα γεμίσει ο τόπος από λυόμενα μέσα στα οποία θα μπαινοβγαίνουν ρακένδυτοι Αφρικανοί ή μαντηλοφορούσες γυναίκες. Δεν σχολιάζω, απλώς περιγράφω τον τρόπο που σκέφτονται εκεί κάτω.
Βεβαίως, έχω πλήρη επίγνωση τι θα γίνει στο τέλος. Μόλις τα λιονταράκια στο Ηράκλειο ή το παλιό λιμάνι των Χανίων και του Ρεθύμνου γεμίσουν από περιφερόμενους και άπραγους Αφρικανούς που θα αφοδεύουν στις γωνιές και θα απλώνουν τις ψάθες τους ανάμεσα στις καφετέριες, θα αλλάξουν άποψη οι συμπατριώτες μου. Τότε είναι που θα πουν «βρες ένα βουνό και μάντρωσε τους να μην τους βλέπουμε και να μην μας καταστρέψουν τον τουρισμό», όπως είπαν κι άλλοι στην υπόλοιπη χώρα…
Πηγή: liberal.gr