Του Θανάση Μαυρίδη
Πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις αφίξεις χιλιάδων Λίβυων στην Κρήτη; Στη συντριπτική τους πλειοψηφία πρόκειται για άνδρες νεαρής ηλικίας. Λείπουν εντυπωσιακά οι γυναίκες και τα παιδιά. Προφανώς, θέμα επιβίωσης σε αυτή τη χώρα αντιμετωπίζουν μόνο οι 20άρηδες. Και μάλιστα σε μια εποχή που η Λιβύη αποφάσισε να μοιράσει το Αιγαίο με την Τουρκία! Προκαλούν ερωτήματα οι καθημερινές αφίξεις 1000 και 1500 νεαρών από τη Λιβύη, την Αίγυπτο, το Σουδάν στην Κρήτη. Υπάρχει ήδη θέμα εθνικής ασφάλειας. Μιλάμε για μία κανονική εισβολή.
Δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα. Το αντιμετωπίζουν εδώ και καιρό η Ιταλία και η Μάλτα. Η Ελλάδα μπήκε πιο έντονα στο «παιχνίδι» από τη στιγμή που υπήρξαν έντονες προστριβές με τον «στρατάρχη Χαφτάρ» για το τουρκολυβικό σύμφωνο. Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, αυτό σίγουρα δεν είναι τυχαίο. Το πιο πιθανό είναι οι Λίβυοι να έχουν πάρει ταχύρρυθμα μαθήματα για το πώς χρησιμοποιεί κανείς τους παράνομους μετανάστες στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής. Δεν μπορούμε να τους μεταφέρουμε από την Κρήτη στην Αθήνα και μετά να τους αφήσουμε να… χαθούν! Αυτό θα λειτουργούσε ως «κράχτης» για την προσέλκυση ακόμη περισσότερων παράνομων μεταναστών στο νησί. Ούτε και μπορεί να τους στοιβάζει κανείς στα στάδια της Κρήτης.
Με τον ρυθμό που φτάνουν στην Κρήτη, αν αυτή η κατάσταση διατηρηθεί για μερικές εβδομάδες, τότε θα πρέπει να κατέβει ο στρατός στο νησί για την τήρηση της τάξης. Σκεφτείτε 20.000 ή 30.000 νεαροί να «στασιάσουν» απαιτώντας την άμεση μεταφορά τους στις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται: Δεν μπορούν να φύγουν από την Κρήτη και ούτε να μείνουν στο νησί. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Εύκολες απαντήσεις δεν υπάρχουν σε τέτοιες καταστάσεις. Όποιος έχει «μαγικές λύσεις» απλά κοροϊδεύει το σύμπαν.
Η Ελλάδα αντιμετωπίζει σημαντικές απειλές. Βρίσκεται σε μια δύσκολη περιοχή που βιώνει μια από τις πιο επικίνδυνες καμπές της ιστορίας της. Όχι λόγω των δικών της αδυναμιών, αλλά επειδή ζούμε σε έναν απίστευτο γεωπολιτικό χυλό. Για πρώτη φορά έπειτα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μιλάμε για αλλαγές συνόρων σαν να πρόκειται για εκδρομή προσκόπων στο δάσος. Και την ίδια ώρα οι σταθερές του παρελθόντος, η ΕΕ και οι ΗΠΑ, δεν μπορούν να θεωρηθούν και τόσο σταθερές.
Σκεφτείτε την πιθανότητα να συσσωρευτούν χιλιάδες ακόμη νεαροί Λίβυοι και άλλοι Αφρικανοί στην Κρήτη. Τι κάνει κανείς; Πώς το αντιμετωπίζει το πρόβλημα; Να μια καλή ευκαιρία να εκφράσουν τις θέσεις τους πρώην πρωθυπουργοί. Για να μην πηγαίνει άδικα χαμένο το ταλέντο τους σε ανούσιες παρουσιάσεις βιβλίων.
Ανεξάρτητα από το αν συμπαθεί ή αντιπαθεί κανείς τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αυτό ειδικά το θέμα δεν προσφέρεται για αντιπολίτευση. Όπως και όλα τα θέματα που αγγίζουν την εθνική μας ασφάλεια. Διότι αυτό συμβαίνει. Έχουμε θέμα εθνικής ασφάλειας.
Πηγή: liberal.gr