Του Κώστα Στούπα
Αυτή η χώρα κινδυνεύει περισσότερο από τους άκαπνους «πατριδέμπορους» και τη βουλιμία τους για εξουσία με κάθε αντίτιμο, παρά από την ανάδειξη της Τουρκίας σε υπολογίσιμη περιφερειακή δύναμη.
Ένα δημοσίευμα πως το καλώδιο της ενεργειακής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, μετά τις αντιδράσεις της Τουρκίας, θα χρησιμοποιηθεί για τη διασύνδεση των Δωδεκανήσων με τον εθνικό ενεργειακό κορμό, έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων. «Η μη ολοκλήρωση της σύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου με το περίφημο καλώδιο στην ουσία ισοδυναμεί με τη ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ εθνική ήττα μετά το 1974, και αυτό που θα χαθεί ισοδυναμεί με ΑΠΩΛΕΙΑ “εδάφους”», μου γράφει ένας αναγνώστης.
Βέβαια, ο ΑΔΜΗΕ εξέδωσε διάψευση, αναφέροντας πως δεν διαπραγματεύεται με την ανάδοχο εταιρεία ώστε το υπό κατασκευή καλώδιο Κρήτη-Κύπρος να ποντιστεί τελικά στο Αιγαίο για τις ανάγκες της ηλεκτρικής διασύνδεσης των Δωδεκανήσων. Παρά ταύτα, όσοι επενδύουν στη μειοδοσία των άλλων προκειμένου να αποκτήσουν κοινό και ρόλο, επιμένουν.
Ακόμη όμως και αν το καλώδιο δεν ποντιστεί, γιατί η Τουρκία θα μπορούσε να το θεωρήσει ως αιτία πολέμου, θα πρόκειται για αποτυχία αλλά όχι μειοδοσία.
Δεν είχε κάτι και το έχασε η Ελλάδα. Δεν υπήρχε κάποιο καλώδιο που ξηλώθηκε. Απλά η χώρα μας προσπαθεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις που θα ενισχύσουν στο μέλλον τις θέσεις της στη διεκδίκηση όσων θεωρεί πως της αναλογούν με βάση το διεθνές δίκαιο.
Το πιθανότερο είναι πως η ελληνική εξωτερική πολιτική δοκιμάζει τις ανοχές και αντοχές της Τουρκίας, καθώς και τις πιθανές διαθέσεις της Κύπρου και του Ισραήλ. Επίσης, με μια τέτοια κίνηση, βολιδοσκοπεί τις προθέσεις της ΕΕ, των ΗΠΑ και άλλων διεθνών δρώντων. Παράλληλα, με την πρωτοβουλία για το καλώδιο, δηλώνει προς πάσα κατεύθυνση πως δεν παύει να διεκδικεί όσα θεωρεί πως της αναλογούν με βάση το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας. Οι θαλάσσιοι χάρτες που δημοσίευσε πριν λίγες μέρες αποσκοπούσαν στην ίδια κατεύθυνση.
Ορθώς πράττουσα για την επιδίωξη των εθνικών συμφερόντων, η ελληνική εξωτερική πολιτική προσπαθεί, εκμεταλλευόμενη την ενεργειακή κρίση και την αποστασιοποίηση της Τουρκίας από τη Δύση, να παρασύρει τις δυτικές δυνάμεις σε ένα σχέδιο παράκαμψης της Τουρκίας.
Η τελική έκβαση ενός τέτοιου σχεδίου θα εξαρτηθεί κυρίως από την κατάληξη των διαπραγματεύσεων μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ για την άρση του εμπάργκο στους εξοπλισμούς της και την πλήρη επανένταξή της στους κόλπους της δυτικής συμμαχίας.
Για να συμβεί αυτό, η Τουρκία θα πρέπει να απομακρυνθεί από τη Ρωσία και ενδεχομένως και την Κίνα, η οποία έχει στενές σχέσεις με τη Ρωσία. Η απομάκρυνση από τη Ρωσία σημαίνει απομάκρυνση ρωσικών οπλικών συστημάτων και ενδεχομένως και ενεργειακή απεξάρτηση. Η Τουρκία προμηθεύεται φυσικό αέριο από τη Ρωσία και χτίζει πυρηνικά εργοστάσια με ρωσική υποστήριξη και τεχνολογία.
Είναι προφανές πως πρόκειται για μια ιδιαίτερα περίπλοκη κατάσταση που απαιτεί προσοχή και μελετημένες κινήσεις. Ιδίως σε μια περίοδο που στην ηγεσία του κυριότερου συμμάχου της Ελλάδας βρίσκεται ένας κυνικός και απρόβλεπτος «ανεμοδούρας», που διακατέχεται από το άγχος να αποδείξει στους ψηφοφόρους του πως μειώνει την παρουσία των ΗΠΑ στις διεθνείς διενέξεις και το οικονομικό της κόστος. Στο πλαίσιο αυτό, διαφαίνεται η πρόθεση να αναθέσει σε διάφορες τοπικές περιφερειακές δυνάμεις τον ρόλο του τοπικού χωροφύλακα.
Σε αυτό το ρευστό διεθνές περιβάλλον, όπου δεν έχουν αποκρυσταλλωθεί συμμαχίες και συσχετισμοί δυνάμεων, έχουμε διάφορους ανόητους να κατηγορούν όσους θέλουν να είναι προσεκτικοί, για εθνική μειοδοσία, επειδή …δεν κηρύττουν τον πόλεμο στην Τουρκία.
Τι άλλο είναι η υπέρβαση των κόκκινων γραμμών που θέτει;
Εν τω μεταξύ, έχουμε μια χώρα με απειλητικές διαθέσεις εναντίον μας, η οποία έχει σχεδόν 9πλάσιο πληθυσμό, 5πλάσιο ΑΕΠ, 5πλάσιες αμυντικές δαπάνες και ηλικιακά νεότερο πληθυσμό.
Είναι προφανές πως χωρίς μεγάλη και σαφή διεθνή υποστήριξη, οι συσχετισμοί δεν είναι ευνοϊκοί. Αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε καταδικασμένοι να περιέλθουμε ξανά σε μια κατάσταση νεο-οθωμανικής επικυριαρχίας, αλλά θα πρέπει να είμαστε συγκρατημένοι στις μεγαλοστομίες και να εντείνουμε τις προσπάθειες ενδυνάμωσης της αποτρεπτικής ισχύος.
Τουτέστιν, φειδωλοί, πειθαρχημένοι και αποτελεσματικοί.
Αυτό σημαίνει πως μπορεί να μας κερδίσει όποιος μας αναγκάσει να αναμετρηθούμε, αλλά το κόστος της νίκης του θα είναι τόσο μεγάλο που θα είναι ασύμφορο να μας επιτεθεί. Με απλά λόγια, όποιος τολμήσει… θα τον φάνε τα μαύρα ψάρια, όπως είπε και ο στρατηγός.
Άλλο αυτό όμως και άλλο να… ξύνεσαι στη γκλίτσα του τσοπάνη.
Μήνυμα 1: Περί Καλωδίου
Φίλε Κώστα
Η μη ολοκλήρωση της σύνδεσης Ελλάδας Κύπρου με το περίφημο καλώδιο στην ουσία ισοδυναμεί με την ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ Εθνική ήττα μετά το 1974 και αυτό που θα χαθεί ισοδυναμεί με ΑΠΩΛΕΙΑ «εδάφους».
Είναι τραγικό εάν συμβεί διότι σε 15-20 χρόνια αυτά που θα απαιτεί η Τουρκία θα λύνονται μόνο με πόλεμο και ο Γεραπετριτης έχει τεράστιες ευθύνες για αυτό.
Με εκτίμηση
Καζανας Δημήτρης
Μήνυμα 2: Η χώρα και το πολίτευμα δέχονται συνεχείς επιθέσεις
Η χώρα και το πολίτευμα δέχονται συνεχείς επιθέσεις και οι θεσμοί (και οι αρμοί της εξουσίας που ευτυχώς δεν ξηλώθηκαν από τους αρνητές του Τσερνομπίλ και του Κατίν) αδρανούν.
Η δράση σημαντικού και συνεχώς αυξανόμενου μέρους της κοινωνίας στοχεύει στη συνταγματική εκτροπή. Έχουμε δεκάδες συμπτώματα, αλλά καμία διάγνωση, καμία θεραπεία. Ρητορική μίσους, υποκίνηση βίας, αντιευρωπαϊκό αντι-συστημικό λόγο στα μέσα ενημέρωσης ακόμα και από εργαζόμενους στην κρατική ΕΡΤ, διασπορά ψευδών ειδήσεων, απαίτηση να παραιτηθεί ο πρωθυπουργός (αυτοί που το ζητούν ξέρουν καλύτερα από το εκλογικό σώμα που αποφάσισε στις κάλπες), εκφοβισμό-μηνύσεις-απειλές προς δικαστές, αστυνομικούς, μάρτυρες σε δίκες κλπ.
Δράση κανονικής οργανωμένης μαφίας, αλλά καμία αντίδραση από κράτος και θεσμούς.
Επικολλώ αφίσα που καλεί στη ΣΘΕ ΑΠΘ σε συζήτηση με θέμα “Η Δικαιοσύνη του δρόμου συγκρούεται με την αστική Δικαιοσύνη”. Ποια είναι η Δικαιοσύνη του δρόμου και ποιος την αποδίδει; Ο Ροβεσπιέρος, η Κου Κλουξ Κλαν, οι χούλιγκαν; Και με ποιο μηχανισμό και κανόνες λειτουργεί; Με λιντσαρίσματα;
Γνωρίζει ο Πρύτανης του ΑΠΘ και ο Κοσμήτορας της ΣΘΕ για την εκδήλωση;
Την εγκρίνει; Μήπως θα μιλήσουν και εδώ επαναστάτες “ακαδημαϊκοί δάσκαλοι”; Με ποιο δικαίωμα, μηχανισμό και τρόπο οργανώνονται τέτοιες εκδηλώσεις σε δημόσιο χώρο που συντηρούμε όλοι μας με τους φόρους και κρατήσεις μας;
Δυστυχώς τα ΑΕΙ είναι εδώ και δεκαετίες όχι απλά άσυλο ανομίας, αλλά μήτρα εγκληματικής παρανομίας, κανονικό σπουδαστήριο αντι-κοινωνικής δράσης.
Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή. Αν λειτουργούν οι θεσμοί της χώρας δεν πρέπει να αφήσουν να συνεχιστεί ανενόχλητη η ανατρεπτική δράση επικίνδυνων ομάδων.
Οφείλουν να προφυλάξουν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το πολίτευμα. Σχετικοί νόμοι υπάρχουν. Ας τους εφαρμόσουν επιτέλους.
Αν δημοσιευθεί παρακαλώ χωρίς όνομα.
Γ.Θ.
Πηγή: liberal.gr