Του Σάκη Μουμτζή
Πραγματικά, ποιος ευθύνεται για αυτό το δημοσκοπικό ξεπέταγμα της κυρίας Κωνσταντοπούλου; Η Νέα Δημοκρατία κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΣΟΚ τη Νέα Δημοκρατία σε μια αδιέξοδη επίρριψη ευθυνών. Διότι απλούστατα και τα δύο κόμματα, και πολλοί εξ ημών, δεν κατάλαβαν ένα πράγμα. Τα Τέμπη αφύπνισαν το ηφαίστειο του 2015. Όταν αυτό γίνει κατανοητό ελάχιστη σημασία έχουν οι χειρισμοί της κυβέρνησης ή της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Διότι δεν δέχομαι πως ένα αμφιβόλου γνησιότητας ηχητικό έβγαλε στους δρόμους όλον αυτόν τον κόσμο. Όσο μεθοδευμένη και άριστα οργανωμένη και να ήταν η πρόσφατη αναζωπύρωση της τραγωδίας μετά από δύο χρόνια, αν δεν υπήρχε επαρκής κοινωνική και πολιτική καύσιμη ύλη δεν θα ζούσαμε αυτό που ζούμε τώρα. Και αν δεν ήταν η Ζωή θα ήταν κάποιος άλλος ή κάποια άλλη να βγει μπροστά για να καρπωθεί αυτό το κλίμα.
Το ευτύχημα είναι πως, μέχρι στιγμής, αυτός ο χώρος του παλιού «όχι» παραμένει πολυδιασπασμένος, αλλά ουδείς γνωρίζει αν το τραγικό δυστύχημα παραμείνει στην επικαιρότητα για ένα εξάμηνο πού θα εκτοξευθούν τα ποσοστά της κυρίας Κωνσταντοπούλου. Οι ανόητοι που ελπίζουν πως τη φθορά της κυβέρνησης από τα Τέμπη θα την εισπράξουν αυτοί, θα διαπιστώσουν το λάθος τους όταν θα είναι αργά. Όταν η πολιτική ατζέντα είναι μονοθεματική κερδίζει αυτός ή αυτή που την ορίζει και ελέγχει την εξέλιξή της. Απλά μαθήματα για αρχαρίους και μαθητευόμενους μάγους της πολιτικής.
Και μην αγανακτείτε με την απουσία της κυρίας Κωνσταντοπούλου και του κ. Βελόπουλου από την ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ήταν μια επιβεβλημένη, εκ μέρους τους, κίνηση καθώς έπρεπε να διαχωρίσουν τη θέση τους από τα υπόλοιπα κόμματα που εκφράζουν το «σύστημα». Η μη θεσμική και πολιτική νομιμοποίηση του κ. Τασούλα θα ακολουθεί τα δύο αυτά κόμματα στη συνέχεια και θα αποτελεί μέρος της αντισυστημικής ατζέντας τους. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θεωρείται συνένοχος του «εγκλήματος». Έτσι θα πορευθούμε.
Και από το «τις πταίει» του Τρικούπη, να πάμε στο «τι να κάνουμε» του Λένιν. Άλλωστε αυτά τα δύο εμβληματικά κείμενα τα χωρίζουν μόλις 28 χρόνια.
Δεν νομίζω πως κανένα κόμμα από αυτά που κινούνται εντός του θεσμικού πλαισίου, ακόμα και στις παρυφές του, δύναται ή θέλει να παρέμβει για να αλλάξει την πολιτική επικαιρότητα. Τα κόμματα της Αριστεράς δεν θέλουν να αφήσουν την κυρία Κωνσταντοπούλου να κυριαρχήσει στην πολιτική εκμετάλλευση του τραγικού δυστυχήματος και συμμετέχουν στην αναπαραγωγή του όλου κλίματος. Το ΠΑΣΟΚ κινείται μεταξύ Χάρη Δούκα και Άννας Διαμαντοπούλου, προσπαθώντας να ασκήσει θεσμική αντιπολίτευση, αλλά γενικά το κλίμα είναι στραβό για αυτό το ιστορικό κόμμα. Και η κυβέρνηση βλέπει τα ποσοστά της να φεύγουν κάτω από τα πόδια της, ευελπιστεί οι πολίτες να κουραστούν από τα Τέμπη και η ελπίδα ως γνωστόν πεθαίνει τελευταία. Φυσικά, η ελπίδα δεν αποτελεί μια στρατηγική.
«Δια τούτο λέγω», πως μπλέξαμε. Και δεν βλέπω πώς θα ξεμπλέξουμε.
Πηγή: liberal.gr