Του Κώστα Στούπα
H ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα, λέει μια φράση που αποδίδεται στο Καρλ Μαρξ. Το ερώτημα είναι αν η εκτόξευση της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη δεύτερη θέση στις δημοσκοπήσεις συνιστά την πιθανότητα μιας τραγωδίας για τη χώρα ή μιας «φάρσας» στο βαθμό που η τραγωδία ήταν ο θρίαμβος των άκρων της αριστεράς και της δεξιάς το 2015 όταν η διακυβέρνηση παραδόθηκε στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ;
Σε δυο τελευταίες δημοσκοπήσεις η «Πλεύση Ελευθερίας» της κ. Κωνσταντοπούλου επιτυγχάνει διψήφια ποσοστά καταλαμβάνοντας την τρίτη και τη δεύτερη θέση αντίστοιχα.
Στην τελευταία δημοσκόπηση της Interview, η Νέα Δημοκρατία εμφανίζει 25,8%, η Πλεύση 15,2% το ΠΑΣΟΚ 13,1% και η Ελληνική Λύση του Κ. Βελόπουλου περί το 10%.
Δυο μεγάλα ερωτήματα είναι αν το ΠΑΣΟΚ θα ήταν πρώτο κόμμα στην περίπτωση που είχε επιλέξει την κα Διαμαντοπούλου ή αν στη θέση της «Πλεύσης Ελευθερίας», ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση που είχε επικρατήσει ο κ. Πολάκης;
Η πτώση της Νίκης στο όριο του 3% αποτελεί μια ερμηνεία των τελευταίων βανδαλισμών στην Εθνική Πινακοθήκη, ως απέλπιδας προσπάθειας διατήρησης του πολιτικού και βιολογικού βιοπορισμού από το δημόσιο κορβανά.
Σε ένα πρόσφατο άρθρο γράφαμε πως όποιο από τα αντισυστημικά κόμματα καταφέρει να πλασαριστεί στη δεύτερη θέση για μερικούς μήνες ασχέτου δεξιού ή αριστερού πρόσημου θα έχει πολλές πιθανότητες να απορροφήσει αντισυστημικές ψήφους από τα υπόλοιπα αντισυστημικά μορφώματα. Τα χαρακτηρίζω μορφώματα γιατί τα τελευταία 15-20 χρόνια τα ίδια πρόσωπα ψηφίζονται και ψηφίζουν πάνω κάτω με τα ίδια κριτήρια. Φτάνουν σε κάποιο όριο αποτυγχάνουν και μεταλλάσσονται σε κάτι παρόμοιο με διαφορετικό όνομα.
Γράφαμε πριν λίγες μέρες όταν δεύτερο ήταν το ΠΑΣΟΚ: «Από την άλλη πλευρά αν κάποιο αντισυστημικό κόμμα καταφέρει να αναρριχηθεί στη δεύτερη θέση, θα δημιουργήσει τις συνθήκες να απορροφήσει αντισυστημικές ψήφους και από τα υπόλοιπα κόμματα ασχέτως αν αυτά έχουν δεξιό ή αριστερό πρόσημο. Στην περίπτωση αυτή είναι πιθανό να δούμε μια αντί-συσπείρωση των συστημικών ψήφων πίσω από το μεγαλύτερο συστημικό κόμμα…»
Βλέπε: Κυοφορείται πολιτική ανατροπή
Η εργαλειακή εκμετάλλευση της τραγωδίας των Τεμπών μέσω της τεράστιας οργής που προκάλεσε στην κοινωνία, εμφανίζεται σαν ο μοχλός ανατροπής τους πολιτικού σκηνικού.
Βέβαια, η προοπτική να υπάρξει κυβέρνηση υπό τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ή τον Κυριάκο Βελόπουλο από την άλλη πλευρά θα συσπειρώσει τις συστημικές δυνάμεις γύρω από το πρώτο κόμμα.
Τούτο όμως αποτελεί επιδερμική ανάλυση. Βαθύτερα λαμβάνουν χώρα άλλες αλλαγές, περισσότερο θεμελιώδεις.
Αν αθροίσει κάποιος τις συστημικές και τις αντισυστημικές ψήφους τα αποτελέσματα που προκύπτουν είναι αποκαλυπτικά.
Αν θεωρήσουμε συστημικά κόμματα όσα έχουν φιλοδυτικό και φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό θα έχουμε τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το κόμμα Κασσελάκη. Όλα αυτά στη Δημοσκόπηση της Interview αθροίζουν περί το 48,1%.
Τα αντισυστημικά από την άλλη πλευρά αθροίζουν περί το 49%.
Στις τελευταίες εκλογές κατ’ αντιστοιχία τα συστημικά κόμματα άθροισαν πάνω από 70% και τα αντισυστημικά λιγότερο από 25%.
Αυτή είναι η μεγάλη ανατροπή που συντελείται στο πολιτικό σκηνικό.
Η διόγκωση του αντισυστημικού ρεύματος για δεύτερη φορά σε μια 15ετία οφείλεται σε πολλούς λόγους. Ο κυριότερος, όπως τον αναλύω στο βιβλίο «Η Επερχόμενη Αταξία» στο κεφάλαιο «Ο άνθρωπος από Βούτυρο» είναι η άγνοια του κινδύνου μετά από μια μακρά περίοδο πολλών δεκαετιών στο «θερμοκήπιο» της ευημερίας των νικητών του τελευταίου μεγάλου πολέμου.
Οι γενιές που έχουν μεγαλώσει με δεδομένη μια ευημερία, για τη βασική μορφή της οποίας δεν χρειάζεται καμιά προσπάθεια, αναπτύσσουν συμπεριφορές κακομαθημένων μικρών παιδιών. Θεωρούν πως όποια «βλακεία» και «ζημιά» και να κάνουν δεν θα υποστούν τις συνέπειες καθώς οι γονείς θα παρέμβουν και θα επιδιορθώσουν την κατάσταση.
Φοβάμαι πως την επόμενη φορά δεν θα υπάρχει Μέρκελ, Ολάντ και Ομπάμα να μας τραβήξουν μεν το αυτί αλλά και να φτιάξουν ένα δίχτυ ασφαλείας με περισσότερα από 200 δισ. ευρώ για να μη σκάσουμε στα βράχια.
Αν την πρώτη φορά με τη χρεοκοπία του 2010 και τις συνέπειες στην άμυνα βάλαμε υποθήκη το μισό Αιγαίο, τη δεύτερη ίσως κινδυνέψει και το Ιόνιο.
Άλλη μια διαφορά του 2025 με το 2015 είναι πως τότε είχε «παλαβώσει» μόνο η Ελλάδα, ενώ τώρα έχει παλαβώσει η μισή υφήλιος.
Ευρώπη και Αμερική βρίσκονται στο προθάλαμο της μεγαλύτερης κρίσης χρέους των τελευταίων 100 χρόνων. Όπως στις αρχές του προηγούμενου αιώνα νέα βιομηχανικά έθνη (Γερμανία, Ιαπωνία) ζητούσαν μερίδιο στην πλανητική ισχύ, έτσι και τώρα αναδυόμενες δυνάμεις (Κίνα, Τουρκία, Ινδία..) ζητάνε ζωτικό χώρο.
Όλα αυτά συνθέτουν ένα εύφλεκτο μείγμα, την έκρηξη του οποίου θα κληθούν να διαχειριστούν οι «άνθρωποι από βούτυρο».
*Ο όρος άνθρωποι από βούτυρο είναι παράφραση των τίτλων των κινηματογραφικών ταινιών του Αντρέι Βάιντα, «Ο άνθρωπος από μάρμαρο» και «Ο άνθρωπος από σίδερο». Ο άνθρωπος από βούτυρο χαρακτηρίζει ηδονοθήρα σύγχρονο άνθρωπο που έχει παραδοθεί στο συβαριτισμό του κράτους πρόνοιας και μιας ευημερίας που οι αγορές τρέχουν να καλύψουν οποιαδήποτε ανάγκη πριν αυτή ακόμη εμφανιστεί.
Πηγή: liberal.gr