Του Γιάννη Σιδέρη
Καιροί αστάθειας, έντονου συναισθηματισμού και υποβοηθούμενης οργής, φέρνουν αέρα στα πανιά της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Ένα κοινό υποτίθεται τιμωρητικό, που σε δυο πρόσφατες δημοσκοπήσεις εμφανίζει το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης!
Στην έρευνα της Interview η Πλεύση Ελευθερίας καταγράφει ποσοστό 15,2% με τη διαφορά με τη ΝΔ να βρίσκεται σε 10,6 μονάδες (ΝΔ 25,8%). Το ΠΑΣΟΚ πέφτει στην τρίτη θέση με 13,1%. Στη Reall Rolls η ΝΔ βρίσκεται στο 23,2% και η Πλεύση Ελευθερίας 12,6%. Το ΠΑΣΟΚ στο όριο του διψήφιου ποσοστού λαμβάνει το 10% των προτιμήσεων του κοινού.
Το εκκεντρικό που εκλαμβάνεται ως αντιθεσμικό έγινε το trend της εποχής. Μέχρι και ο Κασσελάκης δήλωσε χθες ότι το κόμμα του είναι «εξωθεσμικό».
Και όσο βλέπουν ότι η εκκεντρική συμπεριφορά επιδοκιμάζεται από τη λαϊκή προτίμηση, τόσο την επιτείνουν. Η Ζωή αναφερόμενη στην εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας Κώστα Τασούλα, μίλησε για «διορισμό».
Παράλληλα, Ζωή και Βελόπουλος διέπραξαν την ύβριν, όχι προς το τη ΝΔ, αλλά στο Κοινοβούλιο και τη Δημοκρατία. Παρότι κοινοβουλευτικά κόμματα, απείχαν από την ορκωμοσία του νέου Προέδρου. Όμως ο πρόεδρος αφ’ ης στιγμής εκλεγεί συμβολίζει τη χώρα και το έθνος, όχι το κόμμα. Και από τα άλλα κόμματα έδωσε το παρόν μέρος και όχι το σύνολο των βουλευτών τους.
Για να δώσουν καύσιμο και να επιδοκιμάσουν την αντιδημοκρατική συμπεριφορά της Ζωής και του «Βελό», που από τη δική του σκοπιά ο καθένας έχουν υφάνει μια μυθοπλασία που καλύπτει ουσιαστικά τα αίτια που οδήγησαν στο δυστύχημα και ρητορεύουν για τα μετέπειτα, με παραμορφωτικούς φακούς.
Ο Βελόπουλος ανακάλυπτε βαγόνια που εξαερώθηκαν γεμάτα ξυλόλιο που τελικά έγιναν αιθανόλη, ενώ η Ζωή φορά τη μάσκα της Νεμέσεως, άγρυπνη τιμωρός κάθε φανταστικής παρανομίας.
Και ο λαός, που έχει υμνηθεί ως «πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος», δεν έμαθε από τότε -πριν δέκα χρόνια- που άφησε το θυμικό του να τον κυριαρχήσει και να εμπιστευτεί τυχάρπαστους λαοπλάνους που συνειδητά θα τον οδηγούσαν σε φτώχεια αδιανόητη, πολύ μεγαλύτερης της αναγκαστικής που έφεραν τα μνημόνια. Φτώχεια στα όρια της μαζικής δυστυχίας.
Τώρα ακολουθεί παρόμοιους ταγούς. Αρέσκονται να βλέπουν τη Ζωή ως τιμωρό, αλλά δεν αναρωτιούνται π.χ. ποιο είναι το κυβερνητικό της πρόγραμμα. Ποιες είναι οι θέσεις της για την Οικονομία και την Ανάπτυξη, με ποιους τρόπους και μεθόδους θα την επιταχύνει ώστε να ανακουφίσει τα λαϊκά στρώματα (του Βελόπουλου ξέρουμε τόσα χρόνια, τίποτα). Και φυσικά με τέτοια προγραμματική ένδεια, η εκλογική της άνοδος είναι η χαρά του Μητσοτάκη.
Αρέσει ή όχι ο Ανδρουλάκης (φυσικά δεν αρέσει, ως παράδειγμα τον αναφέρουμε) χθες έδωσε στη δημοσιότητα δέκα θέσεις του για τη δημόσια διοίκηση. Καλές ή κακές, ήταν απόρροια μιας μεθοδευμένης εργασίας, καταστάλαγμα και της κυβερνητικής εμπειρίας του κόμματος. Ουδείς ασχολήθηκε, ούτε καν οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Είναι ο ίδιος λαός που θέλει εκλογές εδώ και τώρα, και την ίδια στιγμή, μη έχοντας εναλλακτική, δίνει στη ΝΔ του Μητσοτάκη την πρωτοκαθεδρία. Αλλά παρόλα αυτά τις θέλει τις εκλογές τώρα!
Ο ΣΥΡΙΖΑ επένδυσε στην ηθικολογική, όχι την ηθική, πλευρά της πολιτικής, ποινικοποίησε τους αντιπάλους, ανάδευσε το ακραίο συναίσθημα, την οργή, το μίσος. Αντιμετώπισε τους οπαδούς ως μάζα όχι ως πολίτες. Και τώρα γεύεται τα επίχειρα.
Με τη βοήθεια της ισοπεδωτικής πνευματικής αφασίας που καλλιεργούν τα σόσιαλ μίντια, τα οποία άρδευσε και χρησιμοποίησε ως πολιορκητικό κριό, συνέβαλε στη δημιουργία αυτού του τύπου οπαδού και του πρίσματος υπό το οποίο προσλαμβάνει τον κόσμο. Και ο κόσμος αυτός είναι ασπρόμαυρος, χωρίς αποχρώσεις. Από τη μια πλευρά οι καλοί και στην άλλη οι κακοί.
Αυτός ο τύπος οπαδού, τώρα βρήκε τη νέα αρχηγέτη του. Άσπιλη και αμόλυντη από κυβερνητικές ευθύνες, που… εξ ορισμού αποτελούν ηθική επιβάρυνση για όσους τις επιφορτίστηκαν.
Ποιος νοιάζεται αν η Ζωή ως πρόεδρος της Βουλής επιχείρησε δικτατορικά να αλλοιώσει τη λειτουργία της Βουλής με το να περιορίσει το δικαίωμα βέτο της αντιπολίτευσης; Ποιος νοιάζεται αν καθυστερούσε δολίως τις διαδικασίες με πρωτοφανείς ολονυχτίες για να μην ψηφιστούν οι νόμοι και να πτωχεύσει η χώρα; Ποιος νοιάζεται αν υπερασπίστηκε πολλαπλώς βιαστή και η δίκη με αλλεπάλληλες αναβολές διήρκησε εφτά χρόνια; (είχε βγάλει ανακοίνωση το τμήμα γυναικών του ΠΑΣΟΚ).
Νοιάζονται ωστόσο μόνο για να επιδοκιμάζουν την επιθετική στάση της στη Βουλή, διακόπτοντας με φωνασκίες τους αντιπάλους ομιλητές. Την πολιτική αγένειά της τη μεταφράζουν ως τσαμπουκά και σθένος.
Υπάρχει η αίσθηση ότι η δημοσκοπική της άνοδος είναι η απόρροια των Τεμπών και σταδιακά θα ξεφουσκώσει. Είναι το πιο πιθανόν. Αλλά το πρόβλημα είναι πως αυτή τη στιγμή υπάρχει κόσμος που την αναδεικνύει ως δεύτερο κόμμα. Την ίδια, όχι το κόμμα της.
Πηγή: liberal.gr