Του Μπάμπη Παπαδημητρίου
Μ. Τετάρτη, στις 12 Απριλίου 2023, λίγες εβδομάδες μετά το δυστύχημα, η εφημερίδα «Αυγή» τιτλοφορεί: «Το δίλημμα των εκλογών έθεσε ο Αλέξης Τσίπρας». Στην προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Ίλιον δεν ακούγεται τίποτε, ούτε μια λέξη, για συγκάλυψη στην υπόθεση των Τεμπών.
Δεν το έκανε επίτηδες ο τέως πρόεδρος, που εσχάτως ανησυχεί για την Αντοχή των Θεσμών. Απλώς, το μεγάλο αυτό ζήτημα δεν ήταν, τότε, στην… επικαιρότητα. Όπως, διαβάζω σε άλλο ρεπορτάζ, αρκετές μέρες πριν, κατά τη συνεδρίαση της πολιτικής γραμματείας του ΣΥΝ ο Τσίπρας είχε εξηγήσει τη στάση του ως εξής: «Τα ντεσπιμπέλ της κριτικής δε θα πέσουν για το τραγικό δυστύχημα, με νηφάλιο τρόπο όμως…»
Εκείνες τις μέρες, σε ρεπορτάζ της εφημερίδας «Καθημερινή» δύο γυναίκες εξηγούν. «Έχουμε παιδιά στην ηλικία όσων χάθηκαν στα Τέμπη, που πηγαινοέρχονται με το τρένο», λέει η κυρία Βασιλική Κ. που είχε ψηφίσει Μητσοτάκη το 2019, αλλά «τώρα δεν είναι σίγουρη». Μια άλλη κυρία, η Γεωργία Σ., που λέει πως θα ψηφίσει ΝΔ όπως «μια ζωή», συμφωνεί: «Κάναμε εβδομάδες να κοιμηθούμε μετά τα Τέμπη και ακόμα». Οι άνθρωποι στη βάση δεν είχαν καθόλου πειστεί ότι οι ευθύνες δεν φθάνουν μέχρι την κορυφή της κρατικής πυραμίδας.
Τη 2α Απριλίου 2023, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου απαντά για την τραγωδία στα Τέμπη: «Μας πονάει και μας θυμώνει. Μας γεμίζει ευθύνη και ντροπή μαζί. Δεν αξίζει στη χώρα μας αυτή η εικόνα. Η ασφάλεια των πολιτών και η εμπιστοσύνη στο κράτος είναι το θεμέλιο της συνύπαρξής μας. Αυτή η εμπιστοσύνη πρέπει να αποκατασταθεί, να αποδοθούν άμεσα οι ευθύνες». Τα είχε επισημάνει όλα άριστα η Πρόεδρος, αλλά αφού η προεδρία δε διαθέτει τα μέσα παρέμβασης, έπρεπε, τουλάχιστον, να αναδείξει, με τρόπο τσουχτερό, ως καλή δικαστικός που υπήρξε, τις παλινωδίες που ακολούθησαν.
Γιατί τα θυμάμαι τώρα αυτά; Γιατί, τότε, με το τραύμα νωπό και τον πόνο ζεστό, η κοινωνία αντέδρασε με συγκρατημένο θυμό. Ήξερε ότι ήταν απαράδεκτο να έχει αφεθεί ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός στα χέρια ενός ανίκανου σταθμάρχη, του ανασφαλούς ΟΣΕ και μιας ακατάστατης διοικητικής και δικαστικής έρευνας.
Το θέμα, αλλά και το ερώτημα, είναι γιατί η κορυφή της κυβέρνησης, αφότου κέρδισε τις εκλογές, δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως ότι η κοινωνία δεν επρόκειτο να ξεχάσει το έγκλημα. Ότι απλώς έκανε υπομονή, ειδικά αφότου εμπιστεύθηκε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να κουμαντάρει τα της εξουσίας για έναν δεύτερο γύρο.
Στα μάτια του κόσμου, και δεν κάνει λάθος σε αυτό, υπόλογη είναι σύμπασα η Εξουσία. Δεν είναι μόνον η Δικαιοσύνη που καλείται να ρίξει φως στις ευθύνες, σε όλες τις ευθύνες, και να ρίξει ποινές αυστηρές σε όσους έκαναν ή δεν έκαναν όσα έστειλαν στον άλλο κόσμο τόσο κόσμο και μάλιστα τόσο νέο κόσμο.
Ο πρωθυπουργός υποτίμησε την κατάσταση.
Δεν μπορεί να μην είχε αντίληψη καθαρή, ο ίδιος, άνθρωπος έξυπνος και πρακτικός, για όλες τις πτυχές της υπόθεσης. Δεν μπορεί να μην είχε, ο ίδιος, όπως όλοι εμείς, την απορία για τη φωτιά που ξεπετάχτηκε από τα συντρίμμια. Το ομολόγησε δημοσίως άλλωστε. Δεν μπορεί, όπως όμως λένε οι πολλοί, να μη γνωρίζει κάτι περισσότερο από όλους εμάς.
Η υποτίμηση της σοβαρότητας της κατάστασης, εκδηλώθηκε πολιτικά όταν δεν απαίτησε από τον κ. Καραμανλή να «κάνει στο πλάι» για μια τετραετία. Η υποτίμηση των διαστάσεων της τραγωδίας επιβεβαιώθηκε όταν συναίνεσε στη συγκρότηση μιας εξεταστικής κοινοβουλευτικής επιτροπής, την οποία είχε ζητήσει το ΚΚΕ, με τον εύγλωττο τίτλο «για τη διερεύνηση του εγκλήματος των Τεμπών». Αντί να συγκροτήσει ο ίδιος μια ad hoc Διαρκή Εξεταστική των Πραγμάτων Επιτροπή, η οποία θα εξέταζε όλα τα στοιχεία είτε όσα ήδη υπήρχαν, είτε εκείνα που θα εμφανιζόντουσαν στην πορεία.
Καλή, κάλλιστη η Δικαιοσύνη, αλλά η Βουλή πρέπει να έχει Αυτονομία και Αυτοτέλεια, όταν κάτι τόσο συνταρακτικό συνταράσσει την Κοινωνία.
Σύρθηκε, η κυβέρνηση, στην πρώτη επιτροπή, που στάθηκε, εκ των πραγμάτων, στα απαράδεκτα της σύμβασης 717, λες και θα έχουμε ποτέ στην Ελλάδα τον σούπερ σιδηρόδρομο, όταν κράτη που στήριξαν όλη την καπιταλιστική τους άνθηση στην εποχή των σιδηροδρόμων, δεν έχουν καταφέρει να απαλλαγούν πλήρως από τη μάστιγα των μεγάλων δυστυχημάτων. Με αποτέλεσμα να έχουμε μια έκθεση αποσπασματική ως προς το μείζον γεγονός που ήταν -και παραμένει- ο χαμός των ανθρώπων.
Σύρεται τώρα στη δεύτερη επιτροπή, πάλι αποσπασματικού προσανατολισμού, που θα εξετάσει τι συνέβη μετά τον χαμό τόσων ανθρώπων, στη βάση ενός θολού τοπίου αντιφατικών εκτιμήσεων και ακόμη πιο θολών σκοπιμοτήτων και βιντεοληψιών.
Με αποτέλεσμα όλα πλέον να γίνονται περισσότερο θολά. Να δυσκολεύεται το έργο της δικαστικής έρευνας. Να αμφισβητείται η ικανότητα του κράτους. Να φουντώνει ο βουβός θυμός και, τελικά, να θολώνουν οι άμεσες προοπτικές της διακυβέρνησης Μητσοτάκη.
Αν δεν ήταν τόσο ανίκανη η Αντιπολίτευση, οι εξελίξεις, εντός της βουλευτικής πλειοψηφίας, την οποία αδιαμφισβητήτως διαθέτει το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, θα ήσαν ραγδαίες.
Πηγή: liberal.gr