Του Μπάμπη Παπαδημητρίου
Πριν λίγες μέρες, ο Δήμαρχος Αθηναίων κορδώθηκε μπροστά σε δύο βυθιζόμενους κάδους απορριμάτων. Λίγο πιο πριν καυχήθηκε για το φύτεμα νέων δένδρων. Καλά κάνει.
Αυτές είναι σοβαρές δουλειές. Απ’ αυτές που κάνουν για δημάρχους.
Όφειλε, βεβαίως, να πει μια καλή κουβέντα για την πολύτιμη -επειδή σπανίζει- συνέχεια στην εξουσία, έστω τη δημαρχιακή. Γιατί όλα αυτά και πολλά ακόμη τα είχε προγραμματίσει και πληρώσει η προηγούμενη δημαρχία, του κ. Μπακογιάννη.
Είχαν ήδη τοποθετηθεί αρκετοί τέτοιοι κάδοι και το πρόγραμμα τώρα συνεχίζεται.
Θα μπορούσε τουλάχιστον να μας διαβεβαιώσει ο κ. Δούκας ότι το πρόγραμμα θα φτάσει σε όλες τις γειτονιές. Αλλά ούτε γι’ αυτό είπε κάτι με σιγουριά.
Γενικότερα, αφού θέλει να γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, με την ελπίδα να γίνει πρωθυπουργός, αν βεβαίως προκύψει κάποια μεγίστη αναμπουμπούλα στη χώρα, καλό είναι να μας έχει πείσει ότι η δημαρχία είναι κάτι περισσότερο από δημόσιες σχέσεις.
Γιατί δεν αντιλαμβάνομαι πώς θα κάνει τη δουλειά του Δημάρχου, στην οποία χρειάζεται να συγκρουστεί με τους χιλιάδες παρανομούντες κάτω από τη μύτη του και, ταυτοχρόνως, θα καλοπιάνει τους πολίτες για να τον αναδείξουν στην αρχηγία και από εκεί στην πρωθυπουργία.
Αλλά και από την ανάποδη αν το δει κανείς και κρίνοντας από τα μέχρι σήμερα πεπραγμένα του κ. Δούκα, η ζωή στην Αθήνα εξελίσσεται αβίωτη και έχει μεγάλη ευθύνη η δημαρχία να κάνει κάτι γι αυτό.
Αφού όμως λέει πως είναι και τολμηρός, ας βάλει καμιά κλήση στα διπλοπαρκαρισμένα. Σε όλους, δευτερεύοντες και πρωτεύοντες, συγκοινωνιακούς άξονες της πρωτεύουσας. Μήπως και φτάνουν στην ώρα τους τα λαμπερά καινούργια λεωφορεία. Μήπως και σπάνε πιο αραιά τα νεύρα των κατοίκων της πόλης.
Ας βάλει καμιά κλήση σε εκείνους που παρκάρουν στις γωνίες, στις ράμπες και παντού όπου απαγορεύεται.
Ας βάλει καμιά κλήση σε όσους βαράνε τη μουσική στο διαπασόν και σε ώρες κοινής ησυχίας, όταν προσπαθούν να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους οι κάτοικοί τους. Οχι στο Γκάζι, αλλά στο Παγκράτι, στην Κυψέλη, στον Κολωνό, τους Αμπελοκήπους και άλλες λαϊκές συνοικίες.
Ακόμη πιο σημαντικό είναι να συγκρουστεί με τον Χαρδαλιά, της Περιφέρειας, τους αρμόδιους υπουργούς και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, σε υπεράσπιση της ζωής των δημοτών του και των άλλων επισκεπτών.
Αν δεν τον δούμε να συγκρούεται, γιατί να πιστεύσουμε ότι είναι έτοιμος να κυβερνήσει;
Αν δεν τα καταφέρνει με τη δημαρχία, πώς θα τα καταφέρει με την πρωθυπουργία;
Ο Χάρις Δούκας είναι προϊόν δημοσίων σχέσεων. Είναι βεβαίως, τυχερός.
Αν δεν κατέβαινε στον Κώστα Ζαχαριάδη, υποψήφιο πρόεδρο με τον ΣΥΡΙΖΑ (ο οποίος υστέρησε μόλις κατά 1.174 ψήφους έναντι του Δούκα), η ιδέα της ολόθερμης υποστήριξης του Δούκα στις δημοτικές του περασμένου Οκτωβρίου, ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ δεν θα κέρδιζε στον δεύτερο γύρο.
Υπενθυμίζω ότι στον κανονικό (πρώτο) γύρο ο κ. Δούκας πήρε 19.842 ψήφους, μόνον. Έπεισε δηλαδή μόνον 1 και μισό πολίτη πως είναι άξιος για Δήμαρχος. Τουλάχιστον ο Μπακογιάννης έπεισε 4 στους 10 ή 57.802 πολίτες.
Η αρχική μου πεποίθηση ήταν πως αν εκλεγεί στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Δούκας πρέπει να φύγει από τη δημαρχία. Το ίδιο πιστεύει και ο Νίκος Ανδρουλάκης, σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Ίσως όμως να κάνω λάθος. Η πρώτη στις προτιμήσεις των πολιτών δημοτική σύμβουλος, που λογικά θα γίνει δήμαρχος στη θέση του δημάρχου, έλαβε μόλις 3 χιλιάδες ψήφους. Από αντιπροσωπευτικότητα σκίζουμε…
Επομένως, μάλλον πρέπει να μείνει ο Δούκας. Αλλά, δήμαρχε, τράβα να κόψεις και καμιά κλήση γιατί χανόμαστε στο χάος της ανοχύρωτης πρωτεύουσας.
Πηγή: liberal.gr