Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Ο rebranded Αλέξης Τσίπρας, και το σύστημα που τον υποστηρίζει με σθένος, αναζητούν εναγωνίως τρόπους για να επιστρέψει ο πρώην πρωθυπουργός άσπιλος, αμόλυντος και σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου.
Ίσως, να εκτιμούν ότι η Ελλάδα κατοικείται από Λωτοφάγους, σαν κι αυτούς που είχε συναντήσει ο Οδυσσέας στα παράλια της Βορείου Αφρικής, κατά τη διάρκεια της δεκαετούς προσπάθειας επιστροφής του στην Ιθάκη. Από Λωτοφάγους, οι οποίοι γευόμενοι τα άνθη και τους καρπούς του λωτού, θα βυθίζονταν στην απάθεια, λησμονώντας το παρελθόν. Από Λωτοφάγους που δεν θυμούνται τίποτα από την πολιτική και κυβερνητική πορεία του Αλέξη Τσίπρα.
Η εκτίμησή τους διαψεύδεται από την ίδια την πραγματικότητα, αφού οι πληγές από την καταστροφική και διχαστική συγκυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα με την Ακροδεξιά παραμένουν χαίνουσες.
Προ ημερών ο πρώην πρωθυπουργός και οι ισχυρές πλάτες υποστήριξης του, αποπειράθηκαν να δημιουργήσουν ένα θέμα αμφισβήτησης και αμφιβολίας από το μηδέν. Με το αίτημα για δημοσιοποίηση των διαλόγων και των θέσεων των πολιτικών αρχηγών κατά τη διάρκεια του συμβουλίου αρχηγών μετά το δημοψήφισμα του 2015. Λες και μέσα στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, είχε αποφασιστεί κάτι το ύποπτο ή το μυστικό. Λες και η σαφής οριοθέτηση ανάμεσα στο «ΟΧΙ» και το «ΝΑΙ», ήταν δυσδιάκριτη.
Όμως και εδώ έπεσαν μέσα στον λάκκο που προσπάθησαν οι ίδιοι να ανοίξουν. Αφού είναι γνωστό τοις πάσι, ότι από ένα σημείο και μετά και ύστερα από πρόταση του αρχηγού του «Ποταμιού», είχαν αποχωρήσει οι πρακτικογράφοι από το συμβούλιο των αρχηγών. Άλλωστε οι θέσεις των κομμάτων και των αρχηγών τους ήταν σε όλους γνωστές. Οι Τσίπρας, Καμμένος και Κουτσούμπας με το «ΟΧΙ», ενώ οι Μεϊμαράκης, Γεννηματά και Θεοδωράκης με το «ΝΑΙ».
Ίσως, θα ήταν πιο ενδιαφέρον αντί ο rebranded Αλέξης Τσίπρας να προσπαθεί να «πετάξει την μπάλα στην εξέδρα», σχετικά με την πασίγνωστη πιο αποτυχημένη -σύμφωνα με το Harvard- διαπραγμάτευση στον κόσμο, γνωστότερη στη διεθνή βιβλιογραφία της πολιτικής επιστήμης ως «kolotoumba», να έφερνε στο φως της δημοσιότητας τα πρακτικά των υπουργικών συμβουλίων εκείνων των ζοφερών ημερών.
Τα πρακτικά του υπουργικού συμβουλίου της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του οποίου είχε αποφασιστεί να οδηγηθεί η χώρα στο διχαστικό δημοψήφισμα του βασανιστικού Ιουνίου του 2015. Να μάθουμε επιτέλους τον τρόπο με τον οποίο είχε ληφθεί η απόφαση για εκείνο το παράλογο άλμα στο κενό.
Τα πρακτικά του υπουργικού συμβουλίου, που είχαν θέσει το πλαίσιο της 17ωρης διαπραγμάτευσης του Αλέξη Τσίπρα με τους θεσμούς.
Τα πρακτικά του υπουργικού συμβουλίου, που είχαν μετατρέψει το «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ» φορτώνοντας τη χώρα με ένα αχρείαστο Μνημόνιο.
Και όλες τις απομαγνητοφωνημένες τηλεφωνικές επικοινωνίες του Αλέξη Τσίπρα με τους Ευρωπαίους και Αμερικανούς πολιτικούς παράγοντες.
Τα συγκεκριμένα πρακτικά έχει ενδιαφέρον να δοθούν στη δημοσιότητα. Για να μάθουμε τι υποστήριζε ο κάθε ένας από αυτούς τους απίστευτους τύπους, που έπαιζαν τις ζωές μας στο «πολιτικό μπαρμπούτι». Ναρκωμένοι από τις ιδεοληψίες και τις εμμονές τους. Εφησυχασμένοι από την ασυγχώρητη άγνοια τους για τον τρόπο λειτουργίας του πραγματικού κόσμου. Και εγκλωβισμένοι μέσα στην προχειρότητα, την ημιμάθεια, την απειρία τους και στις μηδαμινές προσλαμβάνουσες παραστάσεις της ζωής τους.
Με ποια λογική αποφασίστηκε το δημοψήφισμα και μέσα από ποιες διαδικασίες; Ποιες ήταν οι θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης για την τελική διαπραγμάτευση και πως αποφασίστηκαν; Πώς οι αγκαλιές, οι ενθουσιασμοί, τα χαμόγελα και το «High Five» των «επαναστατημένων εφήβων» στο Μαξίμου, το βράδυ της 27ης Ιουνίου 2015, είχαν οδηγήσει στο τέλος «την ουρά κάτω από τα σκέλια»; Πώς έγινε το «ΟΧΙ», «ΝΑΙ»; Με ποιες διαδικασίες; Τι είχε ζητήσει τηλεφωνικά από τους εταίρους μας, ο τότε πρωθυπουργός; Τι του είχαν απαντήσει και τι είχαν απαιτήσει από τον ίδιο;
Εάν πρέπει κάπου να πέσει περισσότερο φως, αυτό πρέπει να πέσει άπλετο και έντονο πάνω στις διεργασίες και στις αποφάσεις της περιόδου 2015–2019. Όπως αυτές έχουν καταγραφεί στα πρακτικά των υπουργικών συμβουλίων. Ο rebranded Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να απολογείται μια ζωή και όχι να μας κουνάει το δάκτυλο, με διδασκαλικό ύφος. Η πολιτική υποκρισία έχει και τα όρια της.
Πηγή: liberal.gr