Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Η ομιλία Τσίπρα στο συνεδριακό κέντρο Βελλίδη, δεν μας έκανε σοφότερους. Θύμισε τις παλιές καλές ομιλίες των στελεχών του βαθέως ΠΑΣΟΚ που έπλεκαν λέξεις και νοήματα για να καταλήξουν στο απόλυτο μηδέν. Παράλληλα οι συντάκτες της ομιλίας είχαν αντιγράψει τμήματα ομιλιών και παρεμβάσεων άλλων πρώην πρωθυπουργών που κατέληγαν στην ανάγκη αναθέρμανσης των σχέσεων με τη Ρωσία.
Με δυο λόγια, η «νέα εθνική πυξίδα» του Αλέξη Τσίπρα είναι στραμμένη προς τη Μόσχα. Προς τα εκεί δηλαδή που βλέπουν και άλλοι πρώην πρωθυπουργοί, αλλά και μεγαλοεπιχειρηματίες με τις παρεμβάσεις στις οποίες προβαίνουν πάνω σε ευρωπαϊκά και εθνικά θέματα.
Το όραμα Τσίπρα για τη Ελλάδα του 2030, όπως διατυπώθηκε δεν διαφέρει από το αντίστοιχο του ΠΑΣΟΚ του 1981, όταν πρώτη προτεραιότητα του ΠΑΣΟΚ ήταν η «παραγωγική αναδιάρθρωση των δομών σε συνδυασμό με κοινωνικές διαδικασίες, που μέσω των αναδιανομών και της συναίνεσης των φορέων θα εξασφάλιζαν τη δομική συνοχή και δικαιοσύνη». Δηλαδή μηδέν εις το πηλίκον.
Έτσι σύμφωνα με τον rebranded Αλέξη Τσίπρα, «αν επιμένουμε να σπέρνουμε κοινωνική αδικία, εργασιακή απορρύθμιση, διαφθορά και απληστία των κερδών θα θερίζουμε διαρκώς αδιέξοδο, και νέα υπαρξιακή κρίση. Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές, ούτε αρκούν τα συνήθη πολιτικά στερεότυπα για να αντιμετωπίσουν τις επείγουσες προκλήσεις». Ό, τι καταλάβαμε, καταλάβαμε.
Τέλος, οι μαγικές συνταγές. Δηλαδή τέλος οι ταχυδακτυλουργικές καταργήσεις των μνημονίων, τα νταούλια, τα «go back» και τα «δραματοποιημένα δημοψηφίσματα».
Τέλος, τα πολιτικά στερεότυπα. Έννοιες που πηγάζουν από λέξεις όπως το «έθνος» και η «πατρίδα» γέμισαν το κείμενο που διάβαζε με προσοχή ο πρώην αρχηγός του Σύριζα, αφήνοντας πίσω τα παραδοσιακά αριστερά στερεότυπα. «Νέα Εθνική πυξίδα», « Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης», «Εθνικό Ταμείο Σύγκλισης», «Εθνική Ασφάλεια», «Νέα Πατριωτική Εισφορά». Ποιος θα το πίστευε;
Τέλος και τα στερεότυπα με τις θάλασσες που δεν έχουν σύνορα. Στη θέση τους υιοθετείται «το αίτημα για δημιουργική μεταναστευτική πολιτική στις ανάγκες της αγοράς εργασίας, όχι ασφαλώς ανοιχτών συνόρων αλλά ανοιχτής αγοράς εργασίας, ιδιαίτερα σε τομείς που λείπουν τα εργατικά χέρια».
Είναι προφανής η πλήρης απομάκρυνση του πρώην προέδρου του Σύριζα, από την πολιτική πνευματική τροφή με την οποία τάιζε με θρησκευτική ομολογουμένως ευλάβεια το πρώην πολιτικό ποίμνιο του. Ο νέος Αλέξης δεν απευθύνεται στο παλαιό πιστό του ακροατήριο. Άφησε τους αριστερούς βερμπαλισμούς στην άκρη. Διάβασε μια έκθεση ιδεών, από αυτές που έχουν θέση σε καφενειακούς διαλόγους, αναφερόμενος σε κομματικά στελέχη που κυκλοφορούν με τις Porsche, στην εθνική αμυντική βιομηχανία που δεν δόθηκε ούτε ευρώ, στα funds και στα κόκκινα δάνεια, στα κυκλώματα της δικαιοσύνης και άλλα.
Μόνη σταθερά στην ομιλία Τσίπρα, η πυξίδα που βλέπει προς τη Μόσχα. Η Ελλάδα σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό της κυβέρνησης Σύριζα – Ανεξάρτητων Ελλήνων, «πρέπει να αναπτύξει τις σχέσεις με την Ινδία, την Κίνα και την Ρωσία, με την οποία πρέπει, να αποκαταστήσει τις παραδοσιακά καλές σχέσεις», σύντομα – όπως ελπίζει – με το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία.
«Ελπίζει σύντομα με το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία» να αποκατασταθούν οι παραδοσιακές σχέσεις με τη Ρωσία. Είναι προφανές ότι όσο καιρό έκανε το rebranding του στις ΗΠΑ, δεν είχε χρόνο να παρακολουθήσει την επιθετική ρητορική του Κρεμλίνου απέναντι στην Ελλάδα. Δεν είχε χρόνο να διαβάσει τις απειλές του Βλαδίμηρου Πούτιν και των συνεργατών του κατά κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.
Δεν είχε χρόνο να αντιληφθεί ότι η Ρωσία αμφισβητεί την ιδέα ότι η δημοκρατία είναι το καλύτερο σύστημα διακυβέρνησης, βάλλοντας ευθέως μέσω των προπαγανδιστικών της μηχανισμών, εναντίον των δημοκρατικών θεσμών της ΕΕ. Και προφανώς δεν είχε χρόνο για να ενημερωθεί πως το Κρεμλίνο υποστηρίζει οικονομικά και οργανωτικά τα ευρωσκεπτικιστικά και ακραία πολιτικά κόμματα (τόσο ακροδεξιά όσο και ακροαριστερά) στην ΕΕ, με σκοπό την αποδυνάμωση της δημοκρατικής συνοχής και την προώθηση διαλυτικών πολιτικών.
«Άντε να τελειώσει ο πόλεμος να ξαναγίνουμε φίλοι». Έτσι βλέπει τα πράγματα ο rebranded πρώην αρχηγός του Σύριζα. Σε λίγο θα μας πει ότι η αναθέρμανση των σχέσεων με τους ολιγάρχες της Μόσχας είναι προς το συμφέρον της χώρας. Η εθνική πυξίδα Τσίπρα, δείχνει προς τη Μόσχα, μαζί με τους πρώην πρωθυπουργούς που παρεμβαίνουν ανησυχούντες για το μέλλον τη χώρας, αλλά και μαζί με επιχειρηματίες που και αυτοί ανησυχούν για την απουσία θερμών οικονομικών και εμπορικών σχέσεων, αλλά και πολιτικών δεσμών με το καθεστώς Πούτιν.
Ο Αλέξης Τσίπρας της ομιλίας της 5ης Σεπτεμβρίου 2025, ουδεμία σχέση έχει με τον Τσίπρα του 2012, του 2015, του 2019, ή του 2023. Τα πάντα έχουν αλλάξει στην ομιλία του. Μόνο το σταθερό του βλέμμα προς τη Μόσχα δεν έχει αλλάξει. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίζει. Διότι με εξαίρεση τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, σύσσωμο το υπόλοιπο πολιτικό δυναμικό της χώρας παραμένει στραμμένο προς το «ξανθό γένος», αλιεύοντας ψήφους από την αντισυστημική, αντιδημοκρατική, συνομωσιολογική και αντιδυτική λίμνη. Συνοδευόμενο από έναν πανίσχυρο επικοινωνιακό μηχανισμό.
Πηγή: liberal.gr