Του Θανάση Μαυρίδη
Η αριστερά δεν ήταν πάντοτε υπέρ των Αράβων. Μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η Σοβιετική Ένωση ήταν ο μεγάλος χορηγός στην ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Χωρίς την Σοβιετική Ένωση το νεαρό τότε κράτος του Ισραήλ δεν θα είχε επιβιώσει. Στη συνέχεια οι Ισραηλινοί άλλαξαν στρατόπεδο κι αυτό δεν τους το συγχώρησαν οι «σύντροφοι». Και καλά αυτό ήταν το συμφέρον της Μόσχας. Το συμφέρον της Ελλάδας ποιο είναι για να το κρατούν οι φίλοι της αριστεράς ακόμη μανιάτικο στους Ισραηλινούς;
Το Ισραήλ δεν θα είχε επιβιώσει δίχως τα όπλα της Τσεχοσλοβακίας. Κι αυτό έγινε με εντολή του Στάλιν. Όπως και με εντολή του Στάλιν παρακινήθηκαν και στάλθηκαν χιλιάδες Εβραίοι από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης για να πολεμήσουν τότε στο Ισραήλ. Αυτά έγιναν τότε. Πριν από 67 χρόνια.
Ας δούμε τον κόσμο γύρω μας σήμερα. Και δεν αναφερόμαστε γενικά και αορίστως στον πλανήτη Γη, στο τι γίνεται στην Νικαράγουα ή στην γη των Παπούα. Το θέμα μας είναι τι γίνεται στη δική μας γειτονιά. Η Τουρκία γιγαντώνεται και ανεβάζει συνεχώς την αξία της στο γεωπολιτικό χρηματιστήριο. Η Αλβανία του Ράμα είναι από τα πλέον φιλικά κράτη στον Ερντογάν. Τα όσα συνέβησαν στο Σινά δεν είναι τυχαία, ούτε και η κινητικότητα που παρατηρείται τελευταία στη Λιβύη. Έχουμε πρόβλημα. Ως συνέπεια της αύξησης της ισχύος της Τουρκίας και όχι λόγω της παρουσίας του Γεραπετρίτη στο Εξωτερικών, όπως ανοήτως υποστηρίζουν κάποιοι που θα ήθελαν να κάνουν αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη ακόμη και στα εθνικά θέματα.
Με άλλα λόγια βρισκόμαστε σε μία κρίσιμη φάση, όπου η ισχυροποίηση της Τουρκίας σε συνδυασμό με την προβληματική κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό της ΕΕ και την πετυχημένη δράση της πέμπτης φάλαγγας του πουτινισμού, δημιουργούν ένα εκρηκτικό περιβάλλον για τη δική μας ασφάλεια. Ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να βρεθούμε με την πλάτη στον τοίχο. Αν δεν βρισκόμαστε ήδη…
Σε αυτήν την περίπτωση ο εχθρός του εχθρού μου είναι αναγκαστικά ο δικός μου φίλος. Αρέσει δεν αρέσει, αυτή είναι η λογική στον πραγματικό κόσμο. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση λειτουργεί διαβρωτικά και αδυνατίζει την άμυνα στα μετόπισθεν. Τι ζητάνε, λοιπόν, οι φίλοι της Αριστεράς; Ζητάνε από την κυβέρνηση να διακόψει οποιαδήποτε σχέση με το Ισραήλ. Να μην αγοράζουμε όπλα από το Ισραήλ, οι Έλληνες επιχειρηματίες να μην κάνουν δουλειές με Ισραηλινούς επιχειρηματίες και να μην επισκέπτονται την χώρα μας Ισραηλινοί τουρίστες. Ζητάνε, δηλαδή, να διαρρήξουμε τις σχέσεις μας με τον μοναδικό σύμμαχο που έχουμε αυτήν τη στιγμή στην περιοχή. Και ίσως στον κόσμο αυτόν…
Ναι, αλλά το ζητάνε, λέει, για να σταματήσει η «γενοκτονία» στη Γάζα. Δηλαδή, για ανθρωπιστικούς λόγους. Μάλιστα! Να μην μπούμε στη συζήτηση αν είναι γενοκτονία ή όχι, ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Να ρωτήσουμε μόνο το εξής: Μήπως στις πρώτες εκείνες «αγνές εποχές» βοήθησαν και οι Σοβιετικοί στον διωγμό των πρώτων Αράβων από τα σπίτια τους; Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει για ποιο λόγο δεν ακούστηκε κιχ. Διότι στο όνομα του διεθνισμού οι σύντροφοι της άλλης όχθης έβαζαν πάντα σε πρώτη προτεραιότητα το συμφέρον της «εργατικής τάξης», δηλαδή το συμφέρον της Σοβιετικής Ένωσης και των δορυφόρων της. Για να μην θυμηθούμε και τη στάση του «διεθνισμού» στη Μικρά Ασία. Οπότε, σύντροφοι μην μας λέτε ανοησίες. Δεν στέκεστε από αλληλεγγύη στο πλευρό των Αράβων. Το κάνετε επειδή μισείτε το Ισραήλ. Το μισείτε διότι εγκατέλειψε την Σοβιετία και επέλεξε τον καπιταλισμό. Γι αυτό και θέλετε να το αφανίσετε. Πώς το είπε η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ; Από το ποτάμι μέχρι την θάλασσα! Όχι δύο κράτη και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες. Ένα κράτος, το κράτος της Χαμάς.
Κάποιος πρέπει, πάντως, να πει στους συντρόφους ότι η Σοβιετία είναι παρελθόν και ότι ο Πούτιν δεν είναι ο διάδοχος ηγέτης της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης. Και το συμφέρον της Ελλάδας αυτήv τη στιγμή είναι να ακουμπήσει στο Ισραήλ και σε όποιον άλλον θα ήταν διατεθειμένος σε αυτήv τη φάση να σταματήσει τα επεκτατικά σχέδια του Ερντογάν. Για μας είναι θέμα επιβίωσης. Η δική μας «βεντέτα» δεν έχει να κάνει με όσους «πρόδωσαν» το όνειρο του σοσιαλισμού, αλλά με όσους ζημιώνουν τα εθνικά μας συμφέροντα. Το σπίτι μας είναι η Ελλάδα και αυτό καλούμαστε να υπερασπιστούμε.
Πηγή: liberal.gr