Του Γιάννη Σιδέρη
Είναι δύσκολο να μάθεις νέα κόλπα σε γέρικο σκυλί, λένε οι Άγγλοι, και ο Αλέξης Τσίπρα το επιβεβαιώνει. Ναι δεν είναι γέρος στα 50 του για τα δεδομένα της Ελλάδας, αλλά είναι αρκετά μεγάλος για να απεκδυθεί τον παλιό του εαυτό. Το διάστημα ιδιώτευσης από την τρέχουσα πολιτική δεν επέφερε αναγέννηση μεθόδου δράσης.
Εξακολουθεί να πολιτεύεται με την ίδια καταστροφική καραμέλα του παρελθόντος που τον καθιστά διαχρονικά αναξιόπιστο.
Χθες π.χ. η Κομισιόν ανακοίνωσε τις προβλέψεις της για την Ελληνική Οικονομία. Σε αυτές προβλέπει ανάπτυξη 2,3% και 2,2% για το 2026. Και επειδή τα μεγέθη γίνονται κατανοητά διά της συγκρίσεως, η ανάπτυξη στην ΕΕ ανήλθε στο 1% ενώ στην άμεσα συγκρίσιμη ζώνη του ευρώ στο 0,9%.
Επισημαίνει επίσης ότι το δημοσιονομικό πλεόνασμα του 1,3% του ΑΕΠ το 2024 ήταν σημαντικά καλύτερο από τις φθινοπωρινές προβλέψεις της Επιτροπής του 2024, οι οποίες προέβλεπαν ονομαστικό έλλειμμα 0,6% του ΑΕΠ. Αποδίδει την υπεραπόδοση κυρίως στα υψηλότερα από τα αναμενόμενα έσοδα από άμεσους φόρους και εισφορές κοινωνικής ασφάλισης, καθώς και στα μέτρα καταπολέμησης της φοροδιαφυγής.
Δεν ξέρουμε αν είναι επιτυχημένη η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης μέσα στο κλίμα αβεβαιότητας που έχει ενσπείρει η νέα αμερικανική κυβέρνηση ή αν θα έπρεπε να είναι περισσότερο αποδοτική δεδομένου ότι με τη χρεοκοπία ξεκινήσαμε από χαμηλό σημείο και αν η ανώτερη της Ευρωζώνης ανάπτυξη επενεργεί το φαινόμενο του πιεσμένου ελατηρίου.
Ωστόσο, η οικονομική κατάσταση με βάση την Κομισιόν, πολύ απέχει από τον ισχυρισμό του Αλέξη ότι η χώρα «βαλκανοποιείται». Του Αλέξη των κλειστών τραπεζών και του κόστους άνω των 100 δισ. που στοίχισε στην οικονομία η πολιτική του, και ο οποίος φέρει γλαύκαν εις Αθήνας με το πολυδιατυπωμένο ότι «οι γενιές της τελευταίας δεκαπενταετίας για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο αισθάνονται ότι θα ζήσουν χειρότερα από τις προηγούμενες» (forum in.gr για το brain drain).
Βρίσκει δε, ότι στην Ελλάδα υπάρχει μεγαλύτερη φορολογία της μισθωτής εργασίας. Στην χώρα που από το 2019 έχουν μειωθεί περισσότεροι από 70 φόροι, μεταξύ των οποίων μείωση φορολογικών συντελεστών σε μισθωτούς, και ειδικά σε όσους έχουν ανήλικα τέκνα.
Πρώην πρωθυπουργός είναι, θέλει να επανακάμψει μετά δόξης και τιμής, να ιδρύσει νέο κόμμα και να γίνει πόλος συσπείρωσης και ηγέτης της κεντροαριστερής παράταξης. Λογικό και αναμενόμενο είναι να κάνει αντιπολίτευση.
Το πρόβλημα είναι το είδος. Η αντιπολίτευση που κάνει είναι κόπια από τα παλιά, μια γενικόλογη «λούπα» που επαναλαμβάνεται. Δεν εστιάζει στα αρνητικά στοιχεία της κυβερνητικής πολιτικής, που υπάρχουν αλλά ίσως λόγω πολιτικής παιδείας δεν τα εντοπίζει, ίσως δεν τα θεωρεί σημαντικά. Μάχεται αυτά στα οποία οι αριθμοί δείχνουν ότι είναι εκ των προτέρων χαμένος.
Μόνο που με υπονομευμένα επιχειρήματα, δεν γίνεται κανένα rebranding στην ενεργή πολιτική, δεν κινητοποιούνται σοβαρά κοινωνικά στελέχη, δεν επανεπενδύει στην αποσυρθείσα εμπιστοσύνη του ο λαός. Και εκεί βρίσκεται το πρόβλημα του Τσίπρα.
Είναι ωραίες οι φαντασιοπληξίες περί δημιουργίας ενός κινήματος Δημοκρατίας και ειρήνης στις δύο πλευρές του Ατλαντικού με ηγέτη τον ίδιο ως… διεθνή προσωπικότητα. Είναι συμπαθητικό να πλασάρεις εαυτόν ως τέτοιας εμβέλειας ηγέτη επειδή θα φέρεις στο Ινστιτούτο σου να μιλήσουν ο γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς, η Ινές Σβέρντερ (του γερμανικού Die Linke),ο Ενρίκο Λέτα (πρώην πρωθυπουργός Ιταλίας), κ.α.
Είναι ελκυστικό να μιλάς για την αντιμετώπιση των ανισοτήτων, την παγκόσμια και περιφερειακή ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον ψηφιακό μετασχηματισμό, ή να δηλώνεις την αποστροφή σου για την ισχυροποίηση των αυταρχικών καθεστώτων και τον συντονισμό των ακροδεξιών δυνάμεων στην Ευρώπη. Όλες οι ευαίσθητες ψυχούλες τα καταγγέλλουν αυτά.
Το δύσκολο είναι να κάνει αντιπολίτευση προτείνοντας λύση διαφορετική από την λύση που δίνει η κυβέρνηση σε υπαρκτά προβλήματα. Και κυρίως να εμπνέεις εμπιστοσύνη. Αλλά η εμπιστοσύνη προϋποθέτει μεταμέλεια και αυτή με την σειρά της αυτοκριτική.
Όταν είσαι ο πρωθυπουργός που έκλεισες τις τράπεζες, που πρόδωσες ένα δημοψήφισμα που εσύ ανωρίμως προκάλεσες, όταν μιλάς για Δικαιοσύνη και έχεις χαρακτηρίσει τα θεσμικά της όργανα ως «θεσμικά εμπόδια», όταν προσπάθησες με κατασκευασμένες φαιδρές κατηγορίες να κλείσεις φυλακή δέκα επιφανή στελέχη των αντιπάλων σου, όταν προσπάθησες να υποτάξεις την ενημέρωση με παρεμβάσεις και τη δημιουργία «ΣΥΡΙΖΑ τσάνελ» (ανεπιτυχώς, γεγονός για το οποίο ακόμα σε εγκαλεί ο Πολάκης)… όταν … όταν…
Και όταν για όλα αυτά δεν έχεις κάνει δημοσίως κάποια γενναία αυτοκριτική, σημαίνει ότι δεν έχεις κατανοήσει το βάρος εκείνων των πράξεών σου που ώθησαν τον λαό να σε απορρίψει και να ψηφίσει Μητσοτάκη.
Δείχνεις ότι είσαι αμετάπειστος, παραμένοντας στα όρια της παλιάς σου «πόλης». Και αυτή σε ακολουθεί…
Πηγή: liberal.gr