Του Κωνσταντίνου Αγγελάκη
Από την εξουσία στη διάλυση, το λες και Θεία δίκη. Καμία έκπληξη δεν μου κάνει η εξέλιξη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αναλογιζόμενος την πορεία του στην ελληνική πολιτική σκηνή. Πρέπει να είναι παγκόσμιο αρνητικό ρεκόρ για ένα πολιτικό κόμμα να έχει αυτήν την εξέλιξη σε διάστημα μόλις 10 ετών.
Από την εξουσία στη διάλυση σε 10 μόλις χρόνια για ένα κόμμα που δεν είχε ποτέ καν λόγο ύπαρξης και που έμελλε να πρωτοστατήσει στη μεγαλύτερη απάτη ενός λαού και στη μεγαλύτερη καταστροφή δυτικής οικονομίας εν καιρώ ειρήνης, όπως υποστήριξαν διεθνούς επιπέδου επιφανείς οικονομικοί αναλυτές.
Με λίγα λόγια, έκαναν σε 4,5 χρόνια της διακυβέρνησής τους μεγαλύτερη ζημιά από ό,τι ζημιά έκαναν όλοι οι προηγούμενοι τα προηγούμενα 40. Και για τη ζημιά, δεν αναφέρομαι μόνο στην οικονομία, αλλά κυρίως στην ανατροφοδότηση των χρόνιων παθογενειών και στις άρρωστες αντιλήψεις μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Αξίζει για την ιστορία να κάνουμε μια σύντομη και επιγραμματική αναδρομή, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Άλλωστε, η γνώση και η μνήμη εκείνης της εποχής θα αποτρέψει την επανάληψή της.
Εκείνη την εποχή έτυχε να δραστηριοποιούμαι σε ειδησεογραφικές ιστοσελίδες και είχα την τύχη ή την ατυχία, όπως το δει κανείς, να παρακολουθήσω την τραγωδία μέρα-μέρα.
Όλα άρχισαν με την κρίση του 2010, όταν μέσα από την παγκόσμια οικονομική κρίση, ήρθε και σε εμάς ο λογαριασμός για το πάρτι των προηγούμενων 30 ετών. Για την ευθύνη, ο ένας κοιτούσε τον άλλον και όλοι μαζί το πολιτικό σύστημα, δικαίως εν μέρει. Και λέω εν μέρει, γιατί κατ’ εμέ, ευθύνη για εκείνη την κατάσταση, είχαμε όλοι, προφανώς όχι ισοβαρή.
Το 2010, η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου αναγκαστικά, έβαλε τη χώρα στο ΔΝΤ και στο 1ο μνημόνιο με τους πιστωτές και η εμπιστοσύνη του κόσμου στο πολιτικό σύστημα βυθίστηκε στο ναδίρ.
Το 2012, η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, με το 2ο μνημόνιο, και με τα όποια λάθη της, έκανε αξιόλογες προσπάθειες να ανατρέψει την εικόνα στην οικονομία και να ξανακερδίσει τη χαμένη εμπιστοσύνη των εταίρων με σημαντικές επιτυχίες.
Για την ιστορία να πούμε ότι είχε 4 συνεχόμενα τρίμηνα με θετικό πρόσημο ανάπτυξης και το τελευταίο, το 3ο του 2014, με τη μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Ευρωζώνη, 1,7%. Οι εταίροι είχαν αρχίσει να μας εμπιστεύονται και ο φόβος του GREXIT είχε απομακρυνθεί. Τα δύο χρόνια, όμως, που έμειναν στην εξουσία, δεν θα ήταν ποτέ αρκετά για να ανατραπεί όλη η εικόνα και ο λαός στις επερχόμενες εκλογές επέλεξε τις εύκολες λύσεις που πρότεινε τότε με πρωτοφανή και απαράμιλλη ευκολία και υποκρισία ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ήταν πριν από 10 χρόνια όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα κέρδιζε τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, σηματοδοτώντας έτσι τη μεγαλύτερη πολιτική απάτη που έχει διαπραχθεί απέναντι σε έναν λαό, σε παγκόσμιο επίπεδο και σε χώρα της δύσης τα τελευταία πάρα πολλά χρόνια.
Ένα συνονθύλευμα πολιτικάντηδων που εκμεταλλευόμενοι την άγνοια και τη δυστυχία ενός λαού, έχοντας πλήρη συνείδηση της απάτης και της ουτοπίας που υποστήριζαν, ετοιμάζονται να αναλάβουν τη διακυβέρνηση μιας χώρας εν μέσω μιας πρωτοφανούς κρίσης, χωρίς προηγούμενο, που έχει εκθέσει και γονατίσει τους πάντες.
Φορώντας ένα αστείο, «φιλολαϊκό» και αντισυστημικό προσωπείο και τροφοδοτώντας συνειδητά την κάθε παθογένεια ενός ένοχου αλλά και ταλαιπωρημένου λαού, θα πρωταγωνιστήσουν στην πιο τραγελαφική περίοδο της ελληνικής πολιτικής ζωής από την έναρξη του ελληνικού κράτους.
Από τους «αγανακτισμένους» της πλατείας Συντάγματος μέχρι το κίνημα «δεν πληρώνω» και τους νεκρούς της Marfin, έβγαλαν τον άρρωστο λαό στο μπαλκόνι εν μέσω χειμώνα, και συνειδητά τον πήγαν από τη γρίπη στην πνευμονία. Άλλωστε, όπως οι ίδιοι έχουν παραδεχθεί, η «κανονικότητα» δεν τους βόλευε ποτέ. Έτσι, λοιπόν, τον Ιανουάριο του 2015, δυστυχώς για αυτούς και για τη χώρα, κερδίζουν τις εκλογές και τα αποκαλυπτήρια της τεράστιας απάτης θα αρχίσουν αμέσως.
Για την ιστορία επίσης να πούμε ότι ο Αντώνης Σαμαράς, πριν χάσει τις εκλογές του 2015, είχε προβλέψει και διαμηνύσει με μαθηματική και χρονική ακρίβεια όλα τα γεγονότα που θα ακολουθούσαν σε περίπτωση εκλογής του ΣΥΡΙΖΑ.
Τον Φεβρουάριο του 2015, αρνούνται να κλείσουν την αξιολόγηση του 2ου μνημονίου, και συμφωνούν με τους εταίρους να ξαναδούν τη συμφωνία του μνημονίου τον Μάιο, αθετώντας την 1η βασική τους δέσμευση για την κατάργηση των μνημονίων, 15 ημέρες μετά την εκλογή τους, όταν οι κραυγές της κατάργησης των μνημονίων ήταν ακόμα φρέσκιες στα αυτιά μας και τη μνήμη μας.
Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι μέχρι τότε η βασική διαφωνία με τους εταίρους ήταν το περίφημο mail Χαρδούβελη που ζήταγε επιπλέον μέτρα μόνο 900 εκατομμυρίων, ενώ οι εταίροι ζήταγαν μέτρα 1,6 δισ. για το 1ο εξάμηνο του 2015. Προκειμένου, λοιπόν, να γλυτώσουν μέτρα 1,6 δισ., 5 τραγικούς μήνες αργότερα θα υπογράψουν το 3ο σαφέστατα αχρείαστο μνημόνιο των 72 δισεκατομμυρίων.
Οι επόμενοι 5 μήνες εμπεριέχουν γεγονότα απολύτως κωμικοτραγικά.
- Από την Τρόικα που ήταν τρεις και πήγαιναν στα υπουργεία, μέχρι τους μετονομαζόμενους «Συμβούλους» που έγιναν τέσσερεις και συναντιόντουσαν στο Χίλτον.
- Από την επίσκεψη στις Βρυξέλλες, που είχαν ξεχάσει τον βασικό φάκελο στην Αθήνα, μέχρι τη Δημιουργική ασάφεια και τις παροιμιώδεις ρητορικές του Βαρουφάκη στις Ευρωπαϊκές συναντήσεις.
- Από τις παρεμβάσεις του Τσίπρα που διακωμωδούνται διεθνώς, μέχρι τις Αφρικάνικές κυβερνήσεις που δείχνουν την Ελλάδα σαν παράδειγμα κατάντιας και αποφυγής.
- Από την παρομοίωση του δίδυμου Τσίπρα – Βαρουφάκη με πωλητές μεταχειρισμένων αυτοκινήτων από τα πλέον επίσημα στόματα Ευρωπαίων πρωθυπουργών, μέχρι τον επίσημο χαρακτηρισμό τους ως Τσαρλατάνοι από τον ευρωπαϊκό τύπο,
- Από τον εξευτελισμό του Τσίπρα στο φόρουμ με τον Bill Clinton, μέχρι και την απόλυτη ταπείνωση κατά την επίσκεψη του Barack Obama.
Και μετά, ήρθε ο νόμος για τα τηλεοπτικά μέσα, με τα περίφημα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα, η καταστροφή στη Μάνδρα και στο Μάτι, μέχρι και η σκευωρία της Novartis, όπου προσπάθησε να εξολοθρεύσει τους πολιτικούς του αντιπάλους με τη γνωστή ιστορία των δωροδοκιών και των ψευδομαρτύρων.
Η λίστα με τις ανεκδιήγητες καταστάσεις που δημιούργησαν οι τυχοδιώκτες του Τσίπρα δεν έχει τέλος.
Τον Απρίλιο του 2015 στέλνουν μία πρόταση στις Βρυξέλλες, 3 σελίδων και γραμμένη στα ελληνικά. Προφανώς, τον Μάιο του 2015, δεν είναι έτοιμοι για τίποτα, πιέζουν τις ημερομηνίες για αργότερα, εκβιάζοντας τους εταίρους για χρηματοδότηση χωρίς μνημόνιο, εξαντλώντας την υπομονή τους.
Σε μια απέλπιδα προσπάθεια επανεκκίνησης της χρηματοδότησης από την ΕΚΤ, ο Γιουνκέρ προτείνει στον Τσίπρα ένα μνημόνιο 26 δισ. τον Ιούλιο του 2015 και αυτός το απορρίπτει. Γυρίζει στην Ελλάδα, ανακηρύσσει Δημοψήφισμα, κλείνει τις Τράπεζες, προκαλώντας έτσι την απώλεια του 90% της αξίας τους, και πάει σε κεφαλαιακούς ελέγχους (Capital Controls) προκαλώντας έτσι τη χρεοκοπία σε εκατοντάδες επιχειρήσεις.
Ο Τσίπρας, στο Δημοψήφισμα παρωδία προτείνει το ΟΧΙ, ενώ ελπίζει στο ΝΑΙ, προφανώς μόνο και μόνο για να έχει πάτημα για την αποδοχή του επόμενου μνημονίου. Ο λαός του λέει ΟΧΙ, ο Σαμαράς παραιτείται και αυτός κάνει το ΟΧΙ ΝΑΙ εν μία νυκτί, αποκτώντας και διεθνώς τον χαρακτηρισμό του Kolotoumpa. Πάει στη διαπραγμάτευση των 17 ωρών, υπογράφει ένα εξευτελιστικό 3ο μνημόνιο και κερδίζει από το Harvard τον τίτλο του χειρότερου διαπραγματευτή παγκοσμίως. Ένα δημοψήφισμα που θα τον κυνηγάει σε όλη του τη ζωή, μιας και επισφραγίζει τον τίτλο του μεγαλύτερου τυχοδιώκτη, τακτικιστή και απατεώνα όλων των εποχών.
Το κόστος της οικονομίας για το 1ο οκτάμηνο του 2015 είναι ανυπολόγιστο. Κάποιοι αναφέρονται επιεικώς σε 200 δισεκατομμύρια και κάποιοι ότι το κόστος στην υποχώρηση της όποιας δυναμικής της οικονομίας είναι ανυπολόγιστο. Το τεράστιο έγκλημα όμως, διαπράχθηκε απέναντι στην ψυχολογία της κοινωνίας και στις χρόνιες παθογένειες που ανατροφοδότησε μέχρι το τέλος, μιας και αυτές ήταν ο μόνος λόγος ύπαρξης του.
Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι.
- Παράδοση της δημόσιας περιουσίας στους δανειστές για 99 χρόνια
- Μειώσεις Συντάξεων και Μισθών
- Αύξηση συντελεστών φορολογίας σε όλους και για όλα
- Διατήρηση Κεφαλαιακών ελέγχων
- Υπέρ επιτήρηση των δανειστών στα πάντα του δημόσιου βίου
Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, η ανάπτυξη της Ελληνικής Οικονομίας την τετραετία 2015-2018 ήταν 0,8%, ενώ στο ίδιο χρονικό διάστημα της Ευρωζώνης ήταν 5,4%.
Ο Τσίπρας, για να κερδίσει τις εκλογές του 2015, υποσχέθηκε μια τεράστια λίστα με βελτιώσεις για τον λαό.
- Από αυτήν τη λίστα δεν έκανε απολύτως τίποτα, αλλά γίνεται και καλύτερο.
- Από αυτήν τη λίστα έκανε σε όλα ακριβώς τα αντίθετα, αλλά γίνεται ακόμα καλύτερο
- Επειδή δεν ήξεραν πως να τα κάνουν, τα έκαναν και όλα λάθος.
Ο Τσίπρας είναι ο μόνος Πρωθυπουργός της χώρας, από την αρχή του ελληνικού κράτους, που έβλαψε τη χώρα του εν γνώσει του.
Στις εκλογές του 2019 χάνει, αλλά παίρνει το απίστευτο ποσοστό του 32%, γεγονός που μάλλον αποτρέπει τον επόμενο πρωθυπουργό να τους πάει σε εξεταστική για το 1ο εξάμηνο του 2015.
Η αντιπολίτευση που κάνει στον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι από αστεία έως ανύπαρκτη, σαμποτάροντας όλες τις ενέργειες της κυβέρνησης που αντιμετώπιζε τεράστια προβλήματα, όπως η πανδημία και ο Έβρος. Προφανώς, και στις εκλογές του 2023 δικαίως καταποντίζεται, όπου και παραιτείται.
Αυτές τις ημέρες, το πολιτικό έκτρωμα που δημιούργησε δικαίως διαλύεται σε μια παρωδία διεργασιών και γεγονότων που δεν συναντάς ούτε σε χώρες του τρίτου κόσμου. Το λες και θεία δίκη.
Πηγή: liberal.gr