Το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ – Νέα Αριστερά πριν από τη δεύτερη ψηφοφορία Προέδρου Δημοκρατίας και οι πιθανό-
τητες να έρθουν ακόμη πιο κοντά μέχρι το καλοκαίρι – Ο παράγοντας Πολάκης και το συνέδριο του Μαΐου.
Του Γιάννη Ζωιτού
Η διαρκώς ανατροφοδοτούμενη εκδοχή μιας κοινοβουλευτικής σύμπραξης του ΣΥΡΙΖΑ με τη Νέα Αριστερά αφήνει κάμποσα αναπάντητα ερωτήματα. Πόσο κοντά ή πόσο μακριά είναι, σε αυτή τη φάση, τα δύο κόμματα; Υπό ποιους όρους και ποιες προϋποθέσεις θα καταστεί εφικτή μια τέτοια «συμμαχία»; Ποιοι συμφωνούν, ποιοι είναι κάθετα αντίθετοι και ποιοι εν τέλει θα συναινέσουν; Πότε εκτιμάται ότι μπορεί να προχωρήσει και να υλοποιηθεί;
Ο παράλληλος βηματισμός και η δράση που συμπίπτει σε αρκετές περιπτώσεις, λόγω της πυκνής επικαιρότητας, διοχετεύουν καθημερινά φρέσκο νερό στον μύλο κι αναπαράγουν μια σειρά από σενάρια.
Πράγματι, η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, από την πρώτη στιγμή της εκλογής της στα τέλη Νοεμβρίου, άφησε ορθάνοιχτη τη βαριά ξύλινη πόρτα της Κουμουνδούρου. Φυσικά, το προσκλητήριο ανασύνταξης και ανασυγκρότησης δεν έχει απευθυνθεί μόνο στα ανθρώπους που, δυσαρεστημένοι, αποχώρησαν διαδοχικά ενόσω ο Στέφανος Κασσελάκης βρισκόταν στην ηγεσία. Τόσο ο Σωκράτης Φάμελλος όσο και άλλα μεγαλοστελέχη του κόμματος δεν παύουν επί δίμηνο να αποστέλλουν μηνύματα προς διάφορους προοδευτικούς προορισμούς, επιδιώκοντας μια διεύρυνση του κύκλου αυτού, μέσα κι από τη σύσταση μιας «πλατιάς Επιτροπής ανασυγκρότησης».
Επειδή όμως στόχος του ΣΥΡΙΖΑ, όπως επικαιροποιήθηκε με σαφήνεια από τον πρόεδρο του προς τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής το πρωί της περασμένης Κυριακής, είναι η «ανάκτηση αξιωματικής αντιπολίτευσης κινηματικά, θεσμικά και πολιτικά», η επίτευξη περνά -κακά τα ψέματα- μέσα από την όποιας μορφής επανασύνδεση Κουμουνδούρου – Πατησίων. Ο πρόεδρος του κόμματος επανέλαβε το σκεπτικό, αργά το βράδυ της Πέμπτης στην ΕΡΤ, λέγοντας ότι «αυτή η διαδικασία θα συνεχιστεί», υπενθυμίζοντας ότι «με τον κ. Χαρίτση ήμασταν στο παρελθόν στο ίδιο υπουργικό συμβούλιο».
Πηγή: tovima.gr