Του Γιώργου Παπαχρήστου
Οταν προ ημερών το εναπομείναν στο ΠαΣοΚ στέλεχος της πάλαι ποτέ ΔΗΜΑΡ Θ. Μαργαρίτης διερωτήθηκε στη διάρκεια τηλεοπτικής εκπομπής «γιατί όχι» ο κ. Χρήστος Ράμμος ως υποψήφιος Προέδρος της Δημοκρατίας, οι περισσότεροι εκ των τηλεθεατών προφανώς σκέφτηκαν ότι ο κ. Μαργαρίτης ενδεχομένως αποκάλυπτε εκείνη την ώρα μια κίνηση-ματ του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Μία κίνηση η οποία θα σηματοδοτούσε τη συνολική στάση της αντιπολίτευσης απέναντι στην κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη, επαναφέροντας στο προσκήνιο εκ νέου τη ζωηρή και γεμάτη γωνίες και ένταση δημόσια συζήτηση για το κράτος δικαίου, τις υποκλοπές, την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και όλα τα συναφή.
Διότι ο κ. Ράμμος δεν είναι απλώς ο επικεφαλής μιας ανεξάρτητης αρχής. Είναι ο πρόεδρος της ανεξάρτητης Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών. Και είναι το πρόσωπο το οποίο πρωταγωνιστεί επί μια σχεδόν διετία στην προσπάθεια για την αποκάλυψη του τι ακριβώς συνέβη με τις παρακολουθήσεις από την ΕΥΠ και το κατασκοπευτικό λογισμικό Predator. Υπόθεση η οποία ταλαιπωρεί τον δημόσιο βίο και συχνά αποτελεί πεδίο σκληρών αντιπαραθέσεων μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολιτεύσεως.
Οταν δε η πρόταση περί τον κ. Ράμμο ήρθε και πιο ολοκληρωμένα, και ίσως και πιο επίσημα, από ένα κόμμα της ελάσσονος αντιπολιτεύσεως, τη Νέα Αριστερά, κατέστη εμφανές ότι η πρωτοβουλία του κ. Μαργαρίτη βρήκε έδαφος να καρποφορήσει. Απέκτησε υποστηρικτές. Διευρύνθηκε μάλιστα έτι περαιτέρω μετά την άθροιση σε αυτούς του πρώην πρωθυπουργού κ. Τσίπρα.
Είναι όμως έτσι; Προτείνω να ρίξουμε μια ματιά κάτω από το επιφαινόμενο, να διαπιστώσουμε τι κρύβεται πίσω από την κουρτίνα.
Πώς θα την αποκωδικοποιούσε, και εν τέλει θα την εισέπραττε, η κοινωνία μια πιθανή πρόταση Ράμμου εκ μέρους της αντιπολίτευσης, και εν προκειμένω του ΠαΣοΚ, το οποίο αυτή την περίοδο σέρνει πρώτο τον χορό;
Κατά τη γνώμη μου, ως ακολούθως:
- Οι ενέργειες του κ. Ράμμου προς αποκάλυψη της αλήθειας για τις υποκλοπές ήταν στρατευμένες στην προοπτική της υποψηφιότητάς του για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
- Οι αλλεπάλληλες συναντήσεις που είχε με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Ανδρουλάκη, ενός θύματος των υποκλοπών, ενδεχομένως να ήταν σε έναν μεγάλο βαθμό περιττές, πραγματοποιήθηκαν όμως επειδή υπάκουαν στην επιδίωξη ή την εκμαίευση της πρότασης του ΠαΣοΚ για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
- Η ένταση με την οποία ο κ. Ράμμος διακήρυξε την αντίθεσή του στην καταπάτηση θεμελιωδών αρχών του κράτους δικαίου, προήλθε ακριβώς από την αναγκαιότητα να οικοδομήσει το προφίλ ενός αδέκαστου δικαστή που αντιστέκεται στην κεντρική εξουσία, εν όψει μιας πιθανής υποψηφιότητας για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
- Η σύγκρουση του κ. Ράμμου με την ηγεσία της Δικαιοσύνης αναφορικά με τη μεταχείριση της υπόθεσης των υποκλοπών δεν βασιζόταν σε πραγματολογικά στοιχεία, αλλά αν ξύσει κανείς κάτω από την επιφάνεια θα διαπιστώσει ότι αναδύεται μπροστά του η υποψηφιότητα Ράμμου για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Θα μπορούσα να σημειώσω και άλλες περιπτώσεις που αναδεικνύουν το γελοίον της υποθέσεως αυτής. Περιορίστηκα στους τέσσερις κατ’ εμέ βασικότερους λόγους για να καταδείξω ότι ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ, ακόμη και αν ήθελε, δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι υποψήφιος για το προεδρικό αξίωμα.
Πρόκειται για επιχειρηματολογία εντελώς ανεξάρτητη από το γεγονός ότι στην απίθανη περίπτωση κατά την οποία όλα τα κόμματα του πέραν της ΝΔ δημοκρατικού τόξου αποφάσιζαν να προτείνουν τον κ. Ράμμο θα επρόκειτο για μια υποψηφιότητα η οποία δεν θα είχε την παραμικρή τύχη. Πολύ απλά διότι δεν θα συναινούσε η Νέα Δημοκρατία στην υπερψήφισή της. Θα την απέρριπτε διά μιας.
Αν λοιπόν παρέθεσα τους λόγους που προαναφέρονται είναι για να υπογραμμίσω την ελαφρότητα με την οποία πολιτικά κόμματα και παράγοντες ή παραγοντίσκοι της πολιτικής προσεγγίζουν το θέμα του ανώτερου θεσμού του πολιτεύματος. Είναι προκλητικά αδιάφοροι στην αναγκαιότητα της προστασίας του. Ο Προέδρος της Δημοκρατίας δεν μπορεί να είναι αντικείμενο τηλεοπτικής ύλης. Ούτε προσφέρεται για δημοκοπία. Οσοι μιλούν, άκαιρα και άσκοπα, καταφεύγοντας σε δήθεν ευφυείς προτάσεις, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις των όσων υποστηρίζουν, παραβλέπουν εντελώς ότι η πρόταση που θα προκριθεί θα πρέπει να ενώνει και όχι να διχάζει. Σκοπίμως; Θα φανεί.
Το παρήγορο είναι πάντως ότι το ΠαΣοΚ, που εκ των πραγμάτων θα επωμιστεί το βάρος της σύγκλισης σε μια πρόταση ευρύτερης αποδοχής, έσπευσε εξ αρχής και με αυστηρό τρόπο να κλείσει τη συζήτηση που άνοιξε ένα στέλεχός του. Μακάρι και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης να έδειχναν την ίδια σοβαρότητα.
Πηγή: tovima.gr