Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Τις τελευταίες ημέρες πιστοποιείται περίτρανα, ότι η μήτρα του λαϊκισμού στην πατρίδα μας παραμένει το ΠΑΣΟΚ. Μπορεί ο λαϊκισμός να μετακόμισε στον Σύριζα μετά το 2012, ωστόσο τώρα, πραγματοποιεί μια πανηγυρική επιστροφή στις ρίζες του. Έτσι σαν σύγχρονος Δον Κιχώτης, ανακάλυψε και πάλι τους ανεμόμυλους του, που στην προκειμένη περίπτωση είναι οι τράπεζες.
Ο λαϊκισμός της αριστεράς αλλά και της ακροδεξιάς, στηρίζει εδώ και μια δεκαπενταετία ένα στρεβλό αφήγημα, σύμφωνα με το οποίο κάπου υπάρχουν χρήματα κλεμμένα και κρυμμένα από τον λαό που πρέπει να μοιραστούν. Έχει περάσει μόλις μια δεκαετία από την εποχή που το σύνθημα των αγανακτισμένων της Πλατείας Συντάγματος και του ΚΚΕ, περί των 600 δισ., τα οποία είναι κρυμμένα στην Ελβετία, που τα παραμύθια Σώρρα, περί των αμερικανικών ομολόγων ύψους 600 δισ. και που η μυθική αξία των μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής, πρόσφεραν τη μαγική λύση για το ξεπέρασμα της πτώχευσης της χώρας μας.
Είχαμε την εντύπωση ότι όλα αυτά τα είχαμε αφήσει πίσω μας. Όπως όμως φαίνεται, το αναβαπτισμένο σε αξιωματική αντιπολίτευση ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο του πολιτικού φλερταρίσματος με τα ατάκτως ερριμένα ερείπια του Σύριζα, σηκώνει και πάλι ψηλά το λάβαρο του λαϊκισμού. Ποιος άραγε είναι ο πιο εύπεπτος στόχος και εχθρός; Οι τράπεζες, που βρίσκονται διαρκώς στο μάτι του κυκλώνα.
Η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για έκτακτη φορολόγηση των τραπεζικών «υπερκερδών» της οικονομικής χρήσης του 2023, συνοδεύτηκε στη Βουλή από παρεμβάσεις του Σύριζα, σύμφωνα με τις οποίες η κυβέρνηση «δεν έχει πρόθεση να παρέμβει ουσιαστικά ώστε να μπει ένα τέλος στην αισχροκέρδεια των τραπεζών με τις υπερχρεώσεις» και από τις προτάσεις του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος δήλωσε ότι θα έπαιρνε «σχεδόν το σύνολο (των κερδών), 2,5 δισ. από τα 3,5 … για ένα ειδικό ταμείο εγγυοδοσίας για δάνεια με χαμηλό επιτόκιο σε νοικοκυριά, επιχειρήσεις, στεγαστικά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις».
Πραγματικά εντυπωσιακά χτυπήματα στον πλειστηριασμό του λαϊκισμού, με τελικό στόχο τη διεκδίκηση των χαμένων ψήφων της αριστεράς. Λες και το ΠΑΣΟΚ δεν συγκυβερνούσε το 2012, όταν είχε επιλεγεί η λύση του PSI, η οποία είχε εξανεμίσει τα κεφάλαια από τους ισολογισμούς των τραπεζών και είχε οδηγήσει στις ανακεφαλαιοποιήσεις.
Λες και δεν ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδας ο Αλέξης Τσίπρας το 2015, όταν είχε προκαλέσει την τρίτη αχρείαστη ανακεφαλαιοποίηση των συστημικών τραπεζών, μέσω των οικονομικά ανερμάτιστων πολιτικών που είχε ακολουθήσει, με αποτέλεσμα να εξαϋλωθεί για τρίτη φορά η αξία των μετοχών τους.
Αξίζει να θυμίσουμε στα οικονομικά επιτελεία του ΠΑΣΟΚ και του Σύριζα, αλλά στην ομάδα του rebranding του Αλέξη Τσίπρα, ότι οι τράπεζες εμφάνισαν κέρδη στους ισολογισμούς τους, μόλις το 2022. Από το 2009 μέχρι και το 2021, δηλαδή για 13 συνεχείς οικονομικές χρήσεις οι τράπεζες παρήγαγαν ζημιές. Οι δε μέτοχοι των τραπεζών, όσοι δηλαδή είχαν καταφέρει να επιζήσουν επενδυτικά των τριών κεφαλαιοποιήσεων, εισέπραξαν για πρώτη φορά μέρισμα μόλις το 2023. Δηλαδή μετά από 15 έτη, από το μακρινό 2008.
Επομένως, οι μέτοχοι των τραπεζών από το 2009 μέχρι σήμερα, είτε έχασαν ολοκληρωτικά τα κεφάλαια τους, είτε επέδειξαν Ιώβεια υπομονή και επιτέλους βλέπουν τις τράπεζες, αφού κάλυψαν τις τεράστιες τις ζημίες τους, να βγάζουν κέρδη και να μοιράζουν επιτέλους μέρισμα. Θα μου πείτε, ότι αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους αγωνιστές της αριστεράς, που δεν γνωρίζουν ούτε τις βασικές αρχές των οικονομικών και των χρηματοοικονομικών. Και μπορεί να είναι.
Είναι όμως επικίνδυνο να τίθεται στον κοινοβουλευτικό διάλογο ένα σενάριο που θα μπορούσε, όχι μόνο να αποσταθεροποιήσει τις τράπεζες και ευρύτερα την οικονομία, αλλά και να στείλει ένα εντελώς λανθασμένο μήνυμα στις αγορές. Διότι, μόλις πριν από λίγους μήνες, ολοκληρώθηκε η αποεπένδυση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, από το μετοχικό κεφάλαιο των τεσσάρων συστημικών τραπεζών και η είσοδος νέων θεσμικών επενδυτών από το εξωτερικό στη μετοχική βάση των τραπεζών, είτε με τη μορφή στρατηγικού επενδυτή, είτε με τη μορφή παθητικού επενδυτή.
Τι θα πεις δηλαδή στη διεθνή επενδυτική κοινότητα; Συγγνώμη παιδιά, έκανα λάθος; Θα φορολογήσω αναδρομικά τα κέρδη του 2023 αντί με το 22%, με 27%; Και θα μεταβάλω εκτάκτως και αναδρομικά όλους τους δείκτες που αφορούν την οικονομική κατάσταση των τραπεζών και τις αξιολογήσεις των διεθνών οίκων, με βάση τις οποίες οι τράπεζες εκδίδουν ομόλογα; Τη στιγμή μάλιστα, που το ύψος της αναβαλλόμενης φορολογίας και τα τρέχοντα επίπεδα των μη εξυπηρετούμενων δανείων, τα οποία παραμένουν πολύ υψηλότερα από τους μέσους όρους του ΟΟΣΑ και της Ευρωζώνης, αποτελούν ακόμα αγκάθια στα μάτια των επενδυτών;
Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Το ΠΑΣΟΚ σέρνεται με αγωνία πίσω από τον Αλέξη Τσίπρα και τον διαλυμένο Σύριζα. Υιοθετεί κάθε καιροσκοπική και λαϊκίστικη συνταγή, που εκτιμά ότι θα του φέρει ψήφους. Ας αφήσουν όμως καλύτερα το τραπεζικό σύστημα έξω και μακριά από τα παιχνίδια τους για την κυριαρχία στο χώρο της αριστεράς. Η σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος και η πορεία εξυγίανσης του, έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία, από το εάν ο Νίκος Ανδρουλάκης ή ο Αλέξης Τσίπρας καταφέρουν να ηγηθούν της λεγόμενης «προοδευτικής παράταξης».
Πηγή: liberal.gr