Του Άρη Πορτοσάλτε
Στοχοποιημένος, άλλη μια φορά, από κάτι αριστερές ψυχούλες, επειδή… τόλμησα κατά τη φασιστική τους αντίληψη να διατυπώσω γνώμη για το πώς θα μπορούσε να μειωθεί το κόστος των διακοπών το μήνα Αύγουστο.
Καταλήγω στο συμπέρασμα πως πεντάρα τσακιστή δε δίνουν για την αναζήτηση λύσεων στο αντικειμενικό πρόβλημα των οικογενειών. Αντιθέτως, τους νοιάζει, ο χαφιεδισμός σαν τους καταδότες επί Κατοχής για να γευτούν την εχθροπάθεια τους…
Έχω κι άλλη μια εξήγηση. Επειδή αδυνατούν να κρύψουν τον αριστερό ελιτισμό τους και για να βεβαιωθούμε, τελικά, πως οι ίδιοι διαθέτουν το «μπάτζετ» των διακοπών του Αυγούστου, φωνασκούν ώστε μη χαλάσει η συνήθεια τους και ξεβολευτούν!
Αχ, αυτές οι αριστερές ψυχούλες στην ακροθαλασσιά ανάμεσα στις παχιές μύγες του Αυγούστου…
Το πρόβλημα συνοψίζεται ως εξής: Με τη ραγδαία ανάπτυξη του εισαγόμενου τουρισμού τα τελευταία χρόνια, που αποφέρει εισπράξεις άνω των 20 δισ. Ευρώ, είναι επόμενο η αυξημένη ζήτηση να ανεβάζει τις τιμές σε όλα τα είδη του προϊόντος.
Κι είναι επίσης δεδομένο ότι συμπατριώτες δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο υψηλό κόστος, όταν ο χρόνος της θερινής άδειας συμπίπτει με την πιο υψηλή περίοδο της τουριστικής σεζόν.
Για την πλειονότητα των εργαζομένων οι διακοπές αρχίζουν την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου, στην εορτή της Παναγίας και διαρκούν έως τις πρώτες ημέρες του Σεπτεμβρίου.
Απολύτως δικαιολογημένα τα παράπονα για την ακρίβεια όταν μάλιστα η επιλογή του τόπου ξεκούρασης είναι κάποιος προορισμός των νησιωτικών συμπλεγμάτων. Η δυσαρέσκεια αρχίζει από το κόστος μεταφοράς και κλιμακώνεται μέχρι τη χωριάτικη στην ταβέρνα και στο ενοίκιο του δωματίου…
Οι επαγγελματίες από την πλευρά τους αντιτείνουν σειρά δικαιολογιών για τη δική τους υπεράσπιση. Από την όλο και πιο βελτιωμένη ταχύτητα στο πλοίο μέχρι την ποιότητα του καταλύματος προκειμένου να κρατήσουν την ενισχυμένη θέση τους. Θα έχουν κι εκείνοι τα «δίκια» τους όπως προφανώς κι οι πελάτες.
Εξαιρούνται οι περιπτώσεις εξαπάτησης, για τις οποίες χρειάζεται καταγγελία και διαπιστωτικός έλεγχος. Όσο για την ονομαζόμενη αισχροκέρδεια, την οποία χαιρόμαστε να χρησιμοποιούμε ως έκφραση, αυτή εξαντλείται τη στιγμή που ο αγοραστής του προϊόντος έχει αποδεχθεί την τιμή αγοράς.
Να θυμόμαστε πως οι αρχές ελέγχουν μόνο την εξαπάτηση, δηλαδή να πληρωθεί προϊόν ή υπηρεσία χωρίς αυτά να παρασχεθούν. Αλλιώς, ο πελάτης έχει αποδεχθεί να καταβάλλει ακόμη κι ένα υπέρογκο ποσό, εν γνώσει του! Θα μπορούσε ως άνθρωπος με ελεύθερη βούληση να αρνηθεί τη συμφωνία…
Υπάρχει εφικτή λύση στο πραγματικό πρόβλημα; Νομίζω, ναι. Και τη διατύπωσα. Την άποψη μου «κυνηγούν», άλλη μια φορά, οι υποκριτικές αριστερές ψυχούλες.
Δεν είπα κάποια «φιλοσοφία», αλλά αυτό που συμβαίνει στα κανονικά κράτη, στις εκσυγχρονισμένες κοινωνίες και στις προσαρμοσμένες στις συνθήκες του προσωπικού τους επιχειρήσεις. Η περίοδος των διακοπών μοιράζεται ισομερώς κατά τους θερινούς μήνες ώστε και να μην αδικηθεί κανείς, αλλά και να αποφύγει το υπέρογκο κόστος.
Ας φανταστούμε αυτό γίνεται σε χώρες όπου η ηλιοφάνεια κι η καλοκαιρία δεν είναι συνεχής. Αλίμονο εάν δεν μπορεί να συμβεί στην Ελλάδα, όταν από τον Ιούνιο έως το τέλος του Σεπτεμβρίου ο ήλιος «καίει» σε επίπεδα ακόμη και καύσωνα και η θάλασσα είναι ζεστή από τα μέσα Μαΐου κι όσο προχωρεί το φθινόπωρο γίνεται ακόμη πιο ζεστή…
Εάν μοιραζόταν η εσωτερική ζήτηση, τότε από τις ακτοπλοϊκές εταιρείες μέχρι τα καταλύματα και τις ταβέρνες, τα μπαρ και τις ξαπλώστρες η πολιτική τιμών θα ήταν εντελώς διαφορετική κατά την εκτίμηση μου. Ή τουλάχιστον δε θα συνωστίζονταν το ελληνικό κοινό με τους αλλοδαπούς επισκέπτες για τον ίδιο προορισμό, όπου οι «χορτασμένοι» επαγγελματίες τουρισμού ξέρουν ότι θα γεμίσουν, αδιάφοροι εάν ο πελάτης είναι Έλληνας ή του εξωτερικού.
Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Μοιάζει δύσκολο αρχικά καθώς η διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας είναι απαρχαιωμένη. Με το 98% των επιχειρήσεων να απασχολούν το πολύ 10-15 εργαζομένους και να κλείνουν όλες ταυτόχρονα κατά το σύνηθες δεκαπενθήμερο πάνω στα πανηγύρια της Παναγιάς η ακρίβεια παντού είναι πρακτικά αναπόφευκτη.
Όμως, εάν ο τουρισμός εξακολουθήσει να είναι μεγάλη προσοδοφόρα πηγή και τα επόμενα χρόνια, και να ευχόμαστε να παραμείνει, τότε δε θα έπρεπε να ανοίξει τουλάχιστον ο διάλογος ανάμεσα στους Εργοδότες (ΣΕΒ-Βιοτέχνες-Εμπόρους) και τη ΓΣΕΕ κι άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων, έχοντας ανάμεσα και την Κυβέρνηση, στον βαθμό που ενδιαφέρεται, φαντάζομαι, για ικανοποιημένους πολίτες και εύρυθμη λειτουργία μαζί φυσικά με τους εκπροσώπους της ακτοπλοΐας, των καταλυμάτων και της εστίασης; Μια ανταλλαγή απόψεων βρε αδελφέ…
Αυτό που προτείνω ξέρω ότι ισχύει σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη. Το επιβεβαιώνουν συμπατριώτες που εργάζονται εκεί και έχουν προγραμματίσει από το προηγούμενο έτος τις διακοπές τους, αγοράζοντας εγκαίρως σε τιμές λογικές το «πακέτο» τους. Αλλά αυτοί είναι κουτόφραγκοι…
Στον τόπο του εξυπνότερου λαού του κόσμου δέχεται «δολοφονία» χαρακτήρα αυτός που γράφει κάτι εντελώς «κοινότοπο» για τα ισχύοντα σε κοινωνίες με στοιχειώδη ανθρωπισμό.
Οι αριστεροί επαγγελματίες της στοχοποίησης απόψεων με εκθέτουν ενώπιον αδαών, ανενημέρωτων συμπολιτών που αρκούνται στην ανάγνωση ενός παραπλανητικού τίτλου στην κοινωνική δικτύωση.
Ότι δηλαδή «ο Πορτοσάλτε» στερεί τους Έλληνες από τις διακοπές τους»!…
Ψευδές και ανυπόστατο.
Θα κλείσω ωστόσο με μια ακόμη σκέψη, που δε θα ήθελα, σε καμία περίπτωση, να είναι αληθινή:
Λέω μήπως γνωρίζει καλύτερα η αριστερή ελίτ που κυκλοφορεί με περισσή άνεση από νησί σε νησί ότι τελικά οι Έλληνες απλώς είναι μαθημένοι να γκρινιάζουν.
Και πως τους αρέσει να πληρώνουν όσο-όσο τις διακοπές τον Δεκαπενταύγουστο.
Άρα για ποια ακρίβεια στα καράβια και στα δωμάτια συζητούμε;
Λεφτά διαθέσιμα, κατά την Αριστερά, και τους χειραγωγούμενούς της υπάρχουν!
Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;…
Πηγή: liberal.gr