Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Δεν θέλουμε ελέγχους, δώστε μας όλα τα λεφτά και αμνηστία! Αυτά είναι με δυο λόγια τα αιτήματα των αγροτοσυνδικαλιστών. Και είναι λογικό τα συγκεκριμένα αιτήματα των αγροτών να συσπειρώνουν μια σημαντική μερίδα συμπατριωτών μας. Όλα όσα ζητούν, βρίσκονται σκληρά ριζωμένα στο μυαλό αρκετών πολιτών. Είναι οι κρυφές ονειρώξεις των πάσης φύσεως «αγωνιστών», που γράφουν τη χώρα στα παλιά τους τα παπούτσια. Αρκεί οι ίδιοι να τη βγάλουν καθαρή. Να παραβαίνεις το νόμο και να τη βγάζεις καθαρή.
Να απαιτείς με εκβιαστικό τρόπο οποιοδήποτε παράλογο αίτημα μπορείς να φανταστείς. Να βιοπορίζεσαι στηριζόμενος σε κρατικούς πόρους. Και να κάθεσαι επιδεικτικά και προκλητικά πάνω στο τελευταίο προπύργιο οπισθοδρομικότητας της εθνικής οικονομίας, κουνώντας το δάκτυλο.
Τι ζητούν;
- Την παραγραφή διώξεων των αγροτών από τη Βουλή
- Την καταβολή των χρημάτων που οφείλει η κυβέρνηση είτε από επιδοτήσεις είτε από αποζημιώσεις είτε από οπουδήποτε αλλού
- Κατώτερες εγγυημένες τιμές
- Ηλεκτρικός ρεύμα στα 7 λεπτά
- Αφορολόγητο πετρέλαιο στη μάνικα
- Μείωση του κόστους παραγωγής
- Κατάργηση του χρηματιστηρίου ενέργειας
- Να εξυγιανθεί ο ΟΠΕΚΕΠΕ
- Να μοιραστούν τα κλεμμένα του ΟΠΕΚΕΠΕ, στους πραγματικούς δικαιούχους
- Να υπάρξει ελεγκτικός μηχανισμός στον Οργανισμό
- Να μην περάσει ο ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ
- Να δοθούν τα ονόματα στη δημοσιότητα
Είναι περίεργο ότι στα αιτήματα τους δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά στην ανάγκη της αγροτικής παραγωγής να εκσυγχρονιστεί, να γίνει ανταγωνιστική, παραγωγική, με νέες καλλιέργειες, με προστιθέμενη αξία, με σύγχρονα κανάλια εμπορίου, για να μπορεί η γεωργία να μεγαλώσει αντί να στέκεται στάσιμη ή και να συρρικνώνεται. Τα αιτήματα ουσιαστικά ζητούν την παράταση, την παραμονής της αγροτικής οικονομίας στο τεχνητό κώμα της Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Με τα μηχανήματα ελέγχου να εξακολουθούν να δίνουν λάθος μετρήσεις.
Τι μπορεί να σημαίνει άραγε το αίτημα για τις κατώτατες εγγυημένες τιμές; Ποιος θα τις εγγυηθεί; Το κράτος, δηλαδή οι φορολογούμενοι; Για ποιο λόγο ακριβώς; Για να κλειδώσει το κέρδος των αγροτών; Και ποιος θα καθορίσει τις κατώτατες τιμές; Με ποιο κριτήριο;
Και για ποιο λόγο ο φορολογούμενος – καταναλωτής αφενός θα εγγυάται τις τιμές των προϊόντων που θα εισπράττουν οι αγρότες και αφετέρου θα πληρώνει τις αντίστοιχες φιξαρισμένες τιμές στο ράφι των καταστημάτων; Κι αν η παραγωγή αυξηθεί ή μειωθεί, οι εγγυημένες τιμές θα παραμένουν σταθερές;
Δεν θα ήταν πιο δίκαιο, με βάση αυτή τη λογική, οι καταναλωτές με τη σειρά τους να ζητήσουν να υπάρχει εγγυημένη και κλειδωμένη τιμή των αγροτικών προϊόντων στο ράφι, αδιαφορώντας για τις μεταβολές των τιμών στο χωράφι; Δεν θα ήταν καλύτερο να είναι όλα εγγυημένα και τακτοποιημένα στην εφοδιαστική αλυσίδα από τον χωράφι μέχρι το ράφι; Και να απαγορεύεται δια ροπάλου, η αύξηση της παραγωγικότητας, του ανταγωνισμού και η υιοθέτηση της ευφυούς γεωργίας;
Μα είναι δυνατόν οι αγρότες να ζητούν εγγυημένες τιμές ακόμα και στα ίδια προϊόντα τα οποία παράγονται με διαφορετικές μεθόδους, με διαφορετικά κόστη, σε διαφορετικές ποσότητες, για διαφορετικά δίκτυα διανομής και προορισμούς, με διαφορετικές συσκευασίες, και πολλές φορές με σημαντική προστιθέμενη αξία; Εκτός και αν επιβληθούν σοβιετικού τύπου νόρμες σε όλα.
Επιπλέον, οι αγρότες ζητούν τη μείωση του κόστους παραγωγής. Πώς μπορεί η κυβέρνηση να παρέμβει στην αγορά των σπόρων, των λιπασμάτων, στις μεθόδους λίπανσης, στις μεθόδους ψεκασμού και φυτοπροστασίας, στις μεθόδους ποτίσματος, ή συλλογής των καρπών; Πώς ακριβώς θα μειωθεί το κόστος αν δεν υπάρξουν εσωτερικές κλαδικές μεταβολές και πρωτοβουλίες;
Το αφορολόγητο πετρέλαιο «στη μάνικα», αποτελεί από μόνο του ένα κραυγαλέο παράδειγμα ανεξέλεγκτης χρήσης ενός προνομίου που προσφέρει η πολιτεία στους αγρότες. Αφού όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι το αφορολόγητο πετρέλαιο θα διοχετεύεται σε μια παράλληλη δευτερογενή κερδοσκοπική αγορά.
Για το ενεργειακό κόστος τι να πει κανείς; Η κατάργηση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας δεν είναι εφικτή, αφού είναι θέμα της ΕΕ. Και αυτό το γνωρίζουν όλοι. Όπως γνωρίζουν και τις πρωτοβουλίες που έχει αναλάβει σχετικά η κυβέρνηση.
Το αίτημα για να μην περάσει ο ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ, αποδεικνύει ότι οι αγρότες απαιτούν να μην σπάσει ο φαύλος κύκλος. Και το αλισβερίσι ανάμεσα σε αγρότες, τοπικούς υπηρεσιακούς φορείς, τοπικούς κομματάρχες και επίσημους κομματικούς μηχανισμούς να συνεχίσει να υφίσταται, αφού τα λεφτά είναι πολλά. Είναι γνωστό ότι η ΑΑΔΕ θα εξαφανίσει από τις λίστες τα δέκα εκατομμύρια «αόρατα» αιγοπρόβατα.
Επομένως, οι αγρότες είναι αρνητικοί στο πέρασμα στην ΑΑΔΕ, που είναι απροσπέλαστη σε «βύσματα», σε «μέσα» και «συναλλαγές», απαιτώντας να διατηρηθεί εν ζωή ο αμαρτωλός ΟΠΕΚΕΠΕ, που να έχει μάλιστα τον δικό του ελεγκτικό οργανισμό (προφανώς σαν κι αυτό που είχε).
Τέλος, το αίτημα για την παραγραφή των αδικημάτων που έχουν διαπράξει αυτές τις ημέρες και για την παύση των διώξεων, αποτελεί δείγμα της «τζάμπα μαγκιάς» και της «αγωνιστικότητας», που καταρρέουν μπροστά στο βάρος της ευθύνης που οφείλουν να αναλάβουν όλοι, για τις αξιόποινες πράξεις τους.
Το μόνο λογικό αίτημα, είναι αυτό που αφορά την καταβολή των «χρωστούμενων» χρημάτων, από ενισχύσεις, αποζημιώσεις και επιδοτήσεις η οποία και θα συνεχιστεί καθώς ολοκληρώνονται οι έλεγχοι.
Τα αιτήματα των αγροτών θυμίζουν τα οικονομικά προγράμματα των κομμάτων της αντιπολίτευσης με βάση το γνωστό «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά». Προγράμματα που υπόσχονται τα πάντα στους πάντες. Δίχως ωστόσο να αναφέρονται στις πηγές των χρημάτων που «θα μοιράσουν».
Και δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχει πλήρης συντονισμός στην επιχειρηματολογία της μιζέριας, της απαξίωσης και του αδιέξοδου. «Τι μας ενδιαφέρει που ο Πιερρακάκης εξελέγη πρόεδρος στο Eurogroup; Θα γίνει ποιο φτηνό το σουπερμάρκετ; Θα επιζήσουν από τη φτώχεια και την ανέχεια οι αγρότες;»
Οι αγροτικές κινητοποιήσεις, προβάλλοντας τα συγκεκριμένα παράλογα αιτήματα, δείχνουν ότι δεν επιδιώκουν την εξεύρεση λύσης, αλλά την παράταση τους χάους. Λαμβάνοντας τη σκυτάλη από προηγούμενες κινητοποιήσεις στις πόλεις, που απέτυχαν να εκπληρώσουν τον σκοπό τους. Που δεν είναι άλλος από την πτώση της κυβέρνησης.
Πηγή: liberal.gr