Του Μπάμπη Παπαδημητρίου
Μπείτε στον κόπο να σκεφτείτε ποια θα ήταν η διπλωματική «αξία» της Ελλάδας και ειδικότερα, σε αυτήν την περιοχή του κόσμου στην οποία μας έριξε η Ιστορία, αν ακολουθούσαμε τις διπλωματικές απαιτήσεις όσων διαμαρτύρονται –όχι βεβαίως αδίκως– για την πολιτική Νετανιάχου στη Λωρίδα της Γάζας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο βομβαρδισμός των βομβαρδισμένων όχι μόνον δεν έχει ούτε καν στρατιωτικό νόημα, αλλά προκαλεί αδιανόητες ανθρώπινες απώλειες. Όχι υποχρεωτικά εκείνες που μια καλά συντονισμένη προπαγάνδα σπρώχνει στα μέσα επικοινωνίας της εκ προοιμίου ανθρωπιστικής Δύσης. Αλλά σίγουρα καταδικαστέες αφού δεν εξυπηρετούν τον αρχικά θεμιτό σκοπό του κράτους του Ισραήλ να βρει τους ομήρους, ζωντανούς ή νεκρούς, που απήγαγε η Χαμάς, σκοτώνοντας μάλιστα περί τους 1.200 ανθρώπους, τον Οκτώβριο του 2023.
Έκτοτε, πολλές χιλιάδες ανθρώπων, μαζί με τους στρατιώτες και τους τρομοκράτες, έχουν σκοτωθεί.
Επισήμως το ελληνικό κράτος, δια της κυβέρνησής του και δια της ευρωπαϊκής οδού, έχει ζητήσει από το κράτος του Ισραήλ και απευθείας στην κυβέρνηση Νετανιάχου να επιλέξει να σταματήσει τώρα τους επιθετικούς βομβαρδισμούς και να διευκολύνει την παράδοση της ανθρωπιστικής βοήθειας. Το έκανε και από το βήμα που διαθέτει αυτή την περίοδο, με την υπερψήφιση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ του αιτήματος 80 κρατών για τη διασφάλιση των αμάχων.
Παράλληλη κριτική ασκείται γιατί η κυβέρνηση δεν συμμετείχε στην πρωτοβουλία της Ολλανδίας, την οποία υποστήριξε η ύπατη εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Κάλας, και άλλοι 16 εκπρόσωποι των υπουργών Εξωτερικών της Ένωσης, προκειμένου να εξεταστεί αν η συνέχιση των εμπορικών συμφωνιών μεταξύ Ευρώπης και Ισραήλ, που ξεκίνησε το 2000, τηρεί τα σχετικά με τις ανθρωπιστικές προϋποθέσεις. Η Ελλάδα δεν είναι το μόνο κράτος που κρατά σοβαρές επιφυλάξεις έναντι κάθε πρωτοβουλίας που αποσκοπεί στην απομόνωση του Ισραήλ. Σίγουρα είναι, όμως, το μόνο κράτος που έχει σοβαρότατους λόγους να μην σπεύδει να υποστηρίξει παρόμοιες πρωτοβουλίες.
Αν δούμε το θέμα ιστορικά και από την ανάστροφη πλευρά, πολλές φορές η Ελλάδα δεν υποστήριξε το Ισραήλ στο όνομα των δεσμών μας με τον αραβικό κόσμο. Η στάση εκείνη έβλαψε τη χώρα μας επειδή ακριβώς υπήρξε μονόπατη και διαρκής γιατί καθυστέρησε επί δεκαετίες την εναρμόνιση της ελληνικής διπλωματίας προς τα ευρύτερα συμφέροντα της χώρας μας στην περιοχή.
Μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα δεν είχε στηρίξει, το 1947, την ίδρυση του εβραϊκού κράτους (αν και το αναγνώρισε de facto) και μόνον το 1990 αποκαταστάθηκαν οι de jure σχέσεις μας και πάλι με το «αντίτιμο» της ανάπτυξης παράλληλων διπλωματικών σχέσεων με την PLO και τους Παλαιστινίους. Είχε τότε, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, δηλώσει, ως πρωθυπουργός, το εξής:
«Η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί να συμβάλλει στην προώθηση πνεύματος συνδιαλλαγής, που είναι απαραίτητο για την αποκατάσταση και εδραίωση της ειρήνης στην περιοχή (και) δεν αναγνωρίζει την προσάρτηση ή την κατοχή εκ μέρους του Ισραήλ των αραβικών εδαφών που κατέλαβε το 1967».
Τα ίδια ευρύτερα γεωπολιτικά συμφέροντα ορίζουν ότι δεν μπορείς να υποστηρίζεις πότε τον έναν και πότε τον άλλο σε μια τόσο βαθειά και δύσκολη σύγκρουση. Ούτε μπορείς να αλλάζεις και να προσδιορίζεις τη στάση σου με κριτήριο αποκλειστικά τα συναισθήματα που, δικαίως, προκαλούν οι ακρότητες των πολέμων.
Αντιλαμβάνεται κανείς ότι η ακραία βερμπαλιστική κριτική των κομμάτων της «αριστεράς» μπορεί αυτονοήτως να απευθύνεται στους οπαδούς της, αφού μεταξύ τους υπάρχει ακραία ενσυναίσθηση «στρατοπέδου». Κακώς, όμως, ζητούν από το ελληνικό κράτος να τους ακολουθήσει σε αυτό τον δρόμο, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί μόνον αν η χώρα στρατολογηθεί στη δική τους πλευρά. Αυτό θα ήταν καταστροφικό και στοιχηματίζω πως, όταν συζητούν σοβαρά μεταξύ τους, δεν το θέλουν ούτε οι ίδιοι αυτοί που κομπορρημονούν στα κανάλια.
Κι όμως, όπως ήδη κάνουν, με τη στάση τους να καλύπτουν ιδεολογικά και πολιτικά όσους ήδη με πράξεις αποσκοπούν στη φυσική εκδίωξη πολιτών του Ισραήλ. Δεν άκουσα κάποιον από τους επικριτές Μητσοτάκη και Γεραπετρίτη να καταγγέλλουν όσους ήδη έχουν αναλάβει να περάσουν το μήνυμα στους τουρίστες ή άλλους πολίτες του Ισραήλ. Σίγουρα μπορούν να θυμηθούν πως κάπως έτσι ξεκίνησαν, κάποια μαγαζιά και κάποιοι μαγαζάτορες που ακολουθούσαν τους χιτλερικούς στις πρώτες ανοικτές εκδηλώσεις που πολύ γρήγορα έφεραν τις επιθετικές διώξεις ισραηλινών εβραίων.
Μπορεί στη χώρα μας να μην υπάρχει μια τόσο όσο θα χρειαζόταν αυστηρή νομοθεσία εναντίον όσων προπαγανδίζουν με λόγια και πράξεις το κυνήγι των Εβραίων, σίγουρα όμως ο αρμόδιος Εισαγγελέας οφείλει να εξετάσει τις σχετικές εκδηλώσεις προτού τα πράγματα πάρουν χειρότερη τροπή. Σε τελευταία ανάλυση πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η Ελλάδα θα παραμείνει και φιλική και χρήσιμη και δεν θα γίνει όμηρος του Μεσανατολικού.
Πηγή: liberal.gr