Του Κώστα Στούπα
O Αντώνης Σαμαράς εξελίσσεται σε χαρακτηριστική περίπτωση Δελαπατρίδη του καφενείου, που έχει λύση για κάθε πρόβλημα και πιστεύει πως για τη φτώχεια και αδυναμία μας ευθύνονται οι πολιτικοί που μας κυβερνούν γιατί είναι… προδότες. Εντελώς αυθαίρετα εξαιρεί φυσικά εαυτόν…
Είμαστε στο περιθώριο παντού, κατήγγειλε προχθές, λες και επί πρωθυπουργίας του ήμασταν στο επίκεντρο ως παράδειγμα προς μίμηση και όχι ως σάκος του μποξ…
Γράφει λοιπόν σε άρθρο στα Νέα:
«Μόλις προ ημερών ο πρωθυπουργός επισκέφθηκε τη Γερμανία.Τον νεοεκλεγέντα, αλλά βαθιά τραυματισμένο πολιτικά στην ίδια του την πατρίδα, καγκελάριο Μερτς. Ο Μερτς, παρότι η ίδια η Γερμανία έχει κατηγορήσει την Τουρκία για πλείστα όσα, εξέφρασε με «πολιτικό κυνισμό» δημοσίως τη βούλησή του για αμυντική συνεργασία ΕΕ-Τουρκίας.
Στην οποία Τουρκία, η Γερμανία παρέχει, βεβαίως με το «αζημίωτο», εξοπλισμούς…
Με άλλα λόγια, η Γερμανία, ως κατεξοχήν μέλος της ΕΕ, πρεσβεύει τη συνεργασία της Ευρώπης με μια χώρα η οποία όχι μόνο είναι εκτός Ευρώπης αλλά είναι κι αντίθετη με την ευρωπαϊκή πολιτική, σε σειρά ζητημάτων! Και πάνω απ’ όλα ζητάει συνεργασία με την Τουρκία που κατέχει παράνομα το 40% του εδάφους μιας άλλης ευρωπαϊκής χώρας, της Κύπρου! Και η οποία, ενάντια σε κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, απειλεί με πόλεμο ακόμα μια άλλη χώρα, την Ελλάδα, στην περίπτωση άσκησης του νόμιμου δικαιώματος μας, της επέκτασης δηλαδή των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ!
Αντί λοιπόν η Ελλάδα να αδράξει την ευκαιρία και να απαντήσει δημοσίως στη Γερμανία ότι αυτά αντίκεινται σε κάθε έννοια αρχών, ηθικής αλλά και πολιτικής λογικής, ο Έλληνας πρωθυπουργός ήταν συγκαταβατικός, ζητώντας απλώς… να τεθούν κάποιοι νέοι κανόνες!»
Ο πρώην πρωθυπουργός έχει απόλυτο δίκιο. Η στάση της Γερμανίας και της Ευρώπης κατ’ επέκταση είναι απόλυτα υποκριτική και ηθικά διαβλητή.
Έτσι είναι όμως οι σχέσεις τόσο μεταξύ των ανθρώπων όσο και μεταξύ των κρατών.
Ας υποθέσουμε πως, την ώρα που ο πολιτικά τραυματισμένος καγκελάριος Μέρτς εξέφραζε τις ηθικά προβληματικές για τις ευρωπαϊκές αξίες και κυνικά φιλοτουρκικές θέσεις του, ο κ. Μητσοτάκης τον κατάγγελλε δημόσια και αποχωρούσε από την κοινή συνέντευξη.
Τι θα κέρδιζε η Ελλάδα;
Η Γερμανία θα αντιλαμβάνονταν τον ηθικά ολισθηρό δρόμο που έχει πάρει και θα άλλαζε προσανατολισμό; Η γερμανική κοινή γνώμη θα αντιλαμβάνονταν κάτι που της αποκρύπτει η πολιτική ηγεσία και θα πίεζε τους πολιτικούς να απομονώσουν την Τουρκία και να στηρίξουν πολιτικά και στρατιωτικά την Ελλάδα;
Το πιθανότερο είναι πως η κυβέρνηση Μέρτς με τους άλλους ευρωπαίους θα χαρακτήριζαν τη συμπεριφορά του Έλληνα πρωθυπουργού ενοχλητική και επιζήμια για αυτά που θεωρούν γενικότερα συμφέροντα της Ευρώπης και θα μεθόδευαν στο μέλλον να μην έχει την ευκαιρία να εκφράζει τα παράπονά του σε κοινές συναντήσεις.
Σε δεύτερο πλάνο μέσω οικονομικών μοχλών θα πίεζαν την Ελλάδα να συμβιβαστεί.
Είναι προφανές πως ο ρόλος της Τουρκίας έχει αναβαθμιστεί. Μια σειρά αντικειμενικοί παράγοντες από την πληθυσμιακή έκρηξη, το μέγεθος της οικονομίας και τη στρατιωτική ισχύ έχουν συντείνει σ’ αυτό.
Όταν χώρες όπως η Γαλλία που συγκριτικά με την Ελλάδα μοιάζει με πολιτική, στρατιωτική και οικονομική υπερδύναμη έχει αλλάξει άρδην στάση έναντι της Τουρκίας, προσαρμοζόμενη στα πλαίσια της ευρωπαϊκής φιλοτουρκικής στάσης, είναι φρόνιμο να σηκώσει η Ελλάδα τη σημαία της ανταρσίας;
Η Γαλλία ως γεωπολιτική οντότητα στη διεθνή σκακιέρα έχει ανταγωνιστικά συμφέροντα με την Τουρκία στη Ν.Α. Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική όπου η Τουρκία εξαπλώνεται «ξηλώνοντας» τη γαλλική παρουσία. Κι όμως, η Γαλλία έχει προσαρμοστεί αυτήν την περίοδο στη γενικότερη δυτική φιλοτουρκική στάση.
Μια δημόσια καταγγελία των δεινών που έχει προκαλέσει η Τουρκία από τον Έλληνα πρωθυπουργό ενώπιον του κ. Μέρτς θα είχε κάποια σημασία και κάποιο όφελος σε αυτή τη συγκυρία; Το να «κλαίμε τη μοίρα» μας και να καταγγέλλουμε την ανηθικότητα της πολιτικής και της διπλωματίας δε βοηθά. Τι βοηθάει;
Η ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος και η διαβεβαίωση προς όλες τις κατευθύνσεις πως τίποτα δε θα εκχωρηθεί χωρίς κόστος για όποιον το επιχειρήσει και όσους τον υποστηρίξουν ή ανεχτούν.
Δεύτερον η υπενθύμιση σε όλους τους Ευρωπαίους πως η Ελλάδα αποτελεί το ισχυρότερο μοχλό ελέγχου της Τουρκίας σε μια φιλοευρωπαϊκή και φιλοδυτική πορεία.
Πηγή: liberal.gr