Της Σοφίας Βούλτεψη
Το βράδυ της Τρίτης, στη Βουλή των Ελλήνων θα ψηφιστεί ο κρατικός Προϋπολογισμός για το 2026. Την περασμένη Τετάρτη, η Ελλάδα, δια του υπουργού της επί των Οικονομικών Κυριάκου Πιερρακάκη, βρέθηκε ομόφωνα στο τιμόνι του Eurogroup. Την ώρα που οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες ζουν αλλεπάλληλες κυβερνητικές κρίσεις, η πατρίδα μας διαθέτει το πλεονέκτημα μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης. Και αυτή είναι η μεγάλη πολυτέλεια της Ελλάδας!
Αυτή η πολυτέλεια μας επιτρέπει να παρακολουθούμε απίστευτες σκηνές γελοιότητας από την πλευρά της κατακερματισμένης αντιπολίτευσης, χωρίς να κινδυνεύουμε να πάμε στα βράχια.
Μπορούμε να διασκεδάζουμε – όταν δεν εκνευριζόμαστε – βλέποντας την Ζωή Κωνσταντοπούλου να καλεί το 100 απαιτώντας να μεταβεί στον τηλεοπτικό σταθμό «Κόντρα» περιπολικό για να δώσει κατάθεση, ενώ η Βουλή διαθέτει και φρούραρχο και αστυνομικό τμήμα.
Μπορούμε να σκάμε στα γέλια όταν ακούμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας, ετοιμάζεται να παρουσιάσει το βιβλίο του σε διάφορες πόλεις, κάνοντας και ένα πέρασμα από τα αγροτικά μπλόκα! Πιθανόν, και να ξανανέβει στην καρότσα από την οποία το 2013 είχε εκφωνήσει πύρινο λόγο, διακηρύσσοντας ότι «μνημόνια και αγροτιά δεν πάνε μαζί»! Κατέβηκε από τα τρακτέρ το 2015 όταν βρέθηκε στην κυβέρνηση.
Όταν, στα (52 παρακαλώ) μπλόκα του 2016 υποδέχθηκε στο Μαξίμου, σε άνευ αποτελέσματος συνάντηση, τους αγρότες και βρέθηκε μπροστά στον ιδιοκτήτη της περίφημης καρότσας, έκανε και χιουμοράκι. Ρώτησε τον αγρότη αν την έχει ακόμη την καρότσα, εκείνος του απάντησε καταφατικά και ο Τσίπρας τον συμβούλεψε: «Να την κρατήσεις»! Τότε νομίζαμε πως θεωρούσε ότι πρόκειται για… μουσειακό έργο τέχνης, αλλά όχι. Ο κ. Τσίπρας σκόπευε να την ξαναχρησιμοποιήσει όταν θα ξαναφορούσε τη στολή του επαναστάτη.
Έχουμε επίσης την πολυτέλεια να παρακολουθούμε αγωνιώδεις ομιλίες του Σωκράτη Φάμελλου, όπου από το βήμα της Βουλής υποστηρίζει ότι θέλει «μια δημόσια ΔΕΗ που να δίνει αγροτικό τιμολόγιο». Ενώ το δικό του κόμμα μετέφερε το 34% της ΔΕΗ στο υπερταμείο, την ώρα που το 17% βρισκόταν ήδη στο ΤΑΙΠΕΔ – σύνολο 51%. Μπορούμε και να χαμογελάμε όταν (12/12/2025, συζήτηση επί του Προϋπολογισμού) τον ακούμε να λέει ότι «εμείς έχουμε την άποψη ότι δεν θα έπρεπε να έχουμε υπερπλεονάσματα». Ενώ το δικό του κόμμα, δεσμεύτηκε σε υπερπλεονάσματα ως το 2022 και πλεονάσματα ως το… 2060!
Μπορούμε επίσης να ανεχόμαστε τον Νίκο Ανδρουλάκη, όταν θυμάται μια προ εικοσαετίας κουμπαριά του αείμνηστου Μητσοτάκη και στο μεταξύ να συλλαμβάνεται ως μέλος εγκληματικής οργάνωσης ο δικός του κουμπάρος.
Και βέβαια, μπορούμε να βλέπουμε το ΚΚΕ να πρωτοστατεί στις αγροτικές κινητοποιήσεις, εκμεταλλευόμενο την «αστική Δημοκρατία» που καταγγέλλει, φέρνοντας στο νου μας εικόνες από τα σοβιετικά κολχόζ, όπου οι σταχανοβίτες του σταλινικού καθεστώτος δούλευαν από το πρωί ως το βράδυ για να βγάλουν τη νόρμα τους – χωρίς να βγάζουν κιχ! Διαφορετικά θα βρίσκονταν στο πιτς φυτίλι να σπάνε πέτρες στα γκουλάγκ της Σιβηρίας!
Οι δύο Ελλάδες
Με λίγα λόγια, αν ρίξουμε μια ματιά στην ειδησεογραφία των ημερών θα διαπιστώσουμε ότι η πατρίδα μας παραμένει ένα «απέραντο φρενοκομείο». Όσο υπάρχει η Δεδηλωμένη στη Βουλή δεν κινδυνεύουμε, ωστόσο αυτό που βλέπουμε είναι δυο Ελλάδες που μάχονται μεταξύ τους.
Η μία είναι η Ελλάδα της σταθερότητας. Με προβλήματα, αδυναμίες, λάθη, αστοχίες. Αλλά και με την βεβαιότητα ότι όλα μπορούν (και πρέπει) να διορθωθούν – αρκεί να καταλάβουν όλοι και όλες πως η πατρίδα είναι πάνω από τις προσωπικές φιλοδοξίες μας. Και αν δεν μπορούν να το καταλάβουν να πάνε στο σπίτι τους για να το ξανασκεφθούν. Γιατί πολιτική είναι η τέχνη του προβλέπειν, αλλά φαίνεται ότι κάποιοι περί άλλα τυρβάζουν.
Η άλλη είναι η Ελλάδα που περιέγραψα λίγο παραπάνω.
Κρίνοντας από όσα απογοητευτικά παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό τόσο στην εξεταστική επιτροπή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, όσο και στους δρόμους με τα μπλόκα και τις παραβατικές συμπεριφορές, αλλά και από την εν γένει στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης ένα είναι βέβαιο: Αν μετά τις εκλογές του 2027 δεν υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση, για την τύχη της πατρίδας μας θα αποφασίζει το κατά Κωνσταντίνο Καραμανλή «απέραντο φρενοκομείο».
Σήμερα, έχουμε την πολυτέλεια να γελάμε με τα καμώματα της Ζωής, τους κουμπάρους του Ανδρουλάκη, τους πρώην, νυν και αυριανούς Συριζαίους (συμπεριλαμβανομένου του Τσίπρα) να ανεβαίνουν και πάλι στα τρακτέρ.
Αυτοί που δεν έχουν τη δική μας πολυτέλεια
Δεν έχουν την ίδια πολυτέλεια στο Βέλγιο, όπου ο πρωθυπουργός έχει δώσει διορία ως τα Χριστούγεννα στα κόμματα τα οποία μετέχουν στην κυβέρνηση να συμφωνήσουν επί του Προϋπολογισμού. Διαφορετικά θα πέσει η κυβέρνηση και η χώρα θα οδηγηθεί και πάλι σε εκλογές.
Δεν έχουν την ίδια πολυτέλεια στη Γαλλία, όπου χρόνια τώρα, λόγω έλλειψης πλειοψηφίας στη Βουλή, οι Προϋπολογισμοί εγκρίνονται χωρίς ψηφοφορία, βάσει του Άρθρου 49-3 του Συντάγματος. Μόλις πρόσφατα, στις 10 Δεκεμβρίου – και για να μην ξαναπέσει η κυβέρνηση, καθώς η χώρα γνώρισε έξι πρωθυπουργούς σε οκτώ χρόνια – κατέστη δυνατόν να υιοθετηθεί μόνο τμήμα του Προϋπολογισμού (αυτό για την κοινωνική ασφάλιση), ακριβώς για να μην προκληθεί νέα κυβερνητική κρίση.
Ούτε στη Βουλγαρία έχουν την ίδια πολυτέλεια. Εκεί, στις 3 Δεκεμβρίου, αποσύρθηκε ο προϋπολογισμός, για να αποφευχθεί νέα κυβερνητική κρίση, η οποία όμως δεν αποφεύχθηκε. Στις 11 Δεκεμβρίου, η κυβέρνηση ετερόκλητης συνεργασίας του πρωθυπουργού Ρόζεν Ζελιάζκοφ παραιτήθηκε και όλα δείχνουν πως η χώρα οδεύει προς όγδοες εκλογές σε πέντε χρόνια.
Σημειώστε ότι η παραίτηση της κυβέρνησης, ήλθε λίγο πριν η Βουλγαρία ενταχθεί στην Ευρωζώνη (1η Ιανουαρίου 2026) και ο προϋπολογισμός που αποσύρθηκε ήταν ο πρώτος που ανέγραφε έσοδα και δαπάνες σε ευρώ!
Στην Πορτογαλία, όπου υπάρχει κυβέρνηση μειοψηφίας, ο προϋπολογισμός πέρασε χάρη στην αποχή των Σοσιαλιστών – αλλά με τα δεδομένα Ανδρουλάκη κάτι τέτοιο αποκλείεται να συμβεί στην Ελλάδα. Ας αφήσουμε που δεν μπορούμε να βρισκόμαστε συνεχώς με την ψυχή στο στόμα με τέτοιες τυχοδιωκτικές συμπεριφορές.
Στη Γερμανία, ο κυβερνητικός συνασπισμός Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών βρίσκεται στο ναδίρ στις δημοσκοπήσεις και συνεχώς εμφανίζονται διαφωνίες μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων. Με την Ακροδεξιά να βρίσκεται πλέον στην πρώτη θέση – όπως και στη Γαλλία.
Στην Ισπανία τα σκάνδαλα (οικονομικά, αλλά και σεξουαλικών παρενοχλήσεων από στελέχη των Σοσιαλιστών) προκαλούν πρωτοφανείς τριγμούς στην κυβέρνηση μειοψηφίας, με τους Βάσκους να δηλώνουν ότι θα αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους.
Ποια απ’ όλες αυτές τις χώρες θα μπορούσε να ηγηθεί του Eurogroup; Αν είχαμε τα ίδια φαινόμενα στην Ελλάδα, θα ζούσαμε σήμερα αυτήν την εθνική επιτυχία;
Το βράδυ της Τρίτης η Ελλάδα θα έχει Προϋπολογισμό. Κάτι που δεν είναι καθόλου αυτονόητο για την υπόλοιπη Ευρώπη.
Όταν θα έλθει η ώρα των εκλογών – και όσο αυτές θα πλησιάζουν, το δίλημμα θα γίνεται όλο και πιο καθαρό: Σταθερότητα ή απέραντο φρενοκομείο;
Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει στην μάχη για τη, σταθερότητα. Το μεγάλο στοίχημα είναι να πειστούν και οι πολίτες.
Για την πατρίδα μας είναι μια υπαρξιακή μάχη, που οφείλει να δώσει η κυβέρνηση και δεν πρέπει να χαθεί – αρκεί να το καταλάβουν όλοι…
* Η Σοφία Βούλτεψη είναι Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών ΝΔ, δημοσιογράφος
Πηγή: liberal.gr