Του Γιάννη Σιδέρη
Μπορεί ο Διονύσης Τεμπονέρας να έγραψε ότι ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πολιτική ζωή, η συνεργασία των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων του τόπου που… τρομάζει τον Μητσοτάκη, αλλά αυτή τείνει να καταστεί αντίστοιχη του… γεφυριού της Άρτας.
Το επεχείρησε το ΠΑΣΟΚ με τη συνεργασία του Ποταμιού, της ΔΗΜΑΡ, και διαφόρων Κινήσεων Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία το 2015. Το 2017 εντάχθηκε και το ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου, λες και δεν τους έφτανε η ζημιά που τους είχε κάνει το 2015 που διέσπασε το κόμμα του και κατέβηκε αυτόνομα στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015.
Είχε προηγηθεί η κίνηση των 58 το 2013, για τη δημιουργία ενός πολιτικού φορέα που θα συστεγάσει την όλη κεντροαριστερά, με στόχο τη συμμετοχή στις αυτοδιοικητικές και τις ευρωεκλογές του 2014.
Η Κίνηση έφερε «βαριές» υπογραφές με πολιτικό, κοινωνικό, πνευματικό και καλλιτεχνικό πλεόνασμα, αλλά πήγε άκλαυτη. Την πήραν αμπάριζα τα δρεπανηφόρα άρματα του ΣΥΡΙΖΑ που θα ξέσκιζαν τα μνημόνια.
Με δεδομένη την τωρινή ελλιποβαρή εκπροσώπηση των κομμάτων της κεντροαριστεράς (δεν το λέμε εμείς, οι δημοσκοπήσεις το δείχνουν), τα βλέμματα στρέφονται σε εκείνη την ηγετική προσωπικότητα που θα μπορούσε (στην απελπισία τους) να πάρει στους στιβαρούς της ώμους την κεντροαριστερά και να την οδηγήσει σε νικηφόρα επέλαση κατά του Μητσοτάκη.
Στην έλλειψη ηγετικής προσωπικότητας που αντιμετωπίζουν, τα βλέμματα παράκλησης στρέφονται προς τον Αλέξη Τσίπρα. Ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν κατηγορήθηκε για έλλειψη εξυπνάδας. Διακρίθηκε από πλεόνασμα κουτοπονηριάς.
Τώρα δημιούργησε το «Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα». Μπορεί να μην εναρμονίζεται με την όλη πορεία του, από τα κομματικά γραφεία και τις Γένοβες έως την kolotoumba, αλλά ένα Ινστιτούτο προσθέτει θεσμικό κύρος, ανοίγει διόδους για την αποδοχή από τις ελίτ, και συμβάλλει στο επιθυμητό rebranding.
Το «Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα» μαζί με το «Ίδρυμα Ζόραν Ζάεφ» διοργανώνουν Διεθνή Διάσκεψη για την «Ειρήνη και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη», με αφορμή τη συμπλήρωση έξι χρόνων από την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών. Η Διάσκεψη, πολύ σοφά, θα πραγματοποιηθεί μετά τις ευρωεκλογές, στις 17 και 18 Ιουνίου στην Αθήνα. Χώρος το Ωδείο Αθηνών (μη μας θεωρήσουν και «του πεταματού»).
Η θεματική θα αφορά την κλιματική κρίση, την πράσινη ατζέντα, τις εξελίξεις στην ευρωπαϊκή και την ελληνική οικονομία, καθώς και το μέλλον της Ευρώπης όπως και την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς!
Έχει ανακοινωθεί ότι θα συμμετάσχουν προσωπικότητες από τον διεθνή χώρο (πρωθυπουργοί νυν και πρώην, Ευρωπαίοι επίτροποι, ακαδημαϊκοί κ.α.), ενώ το κερασάκι στην τούρτα θα είναι η θέσπιση ετήσιου βραβείου ειρήνης με την επωνυμία… «Βραβείο των Πρεσπών»! (για να μείνει αλησμόνητη η παράδοση εθνικότητας και γλώσσας στους Σκοπιανούς – δεν λέμε προδοσία, λέμε παράδοση).
Ήδη η εμμονή με τις Πρέσπες που ήταν το πιο τολμηρό εγχείρημά του, βρίσκει ευήκοα ώτα πέραν του ΣΥΡΙΖΑ. Με αφορμή την πρόσφατη κακοφωνία των Σιλιάνοφκα και Μιτσκόσκι (προέδρου και πρωθυπουργού των Σκοπίων) περί της σκέτης Μακεδονίας, ο φιλελεύθερος και «ακροκεντρώος» χώρος δικαίωσε την πράξη του!
Ο Τσίπρας αποκαθαρμένος, θα προκύψει ως φωτεινή προσωπικότητα ενός λελογισμένου πολιτικού, και με τη βοήθεια δημοσιογραφικών κολάκων, ενδεχομένως και ως… εθνικός ευεργέτης! Δεν υπερβάλουμε. Περίπου τέτοια γράφτηκαν, ότι «έλυσε» ένα αδιέξοδο 40 χρόνων.
Ο ίδιος τηρεί σιγήν… «μαρμάρινης κεφαλής» όπως μας είπαν. Αλλά τα αποτελέσματα της 9ης Ιουνίου θα καθορίσουν και τη στάση των «ορφανών» του στον ΣΥΡΙΖΑ.
Φυσικά, δεν θα επανέλθη στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα πάει τη Νέα Αριστερά (τι να κάνει, τρεις και ο κούκος είναι) και δεν θα ασχοληθεί με το ΠΑΣΟΚ. Θα περιμένει να τον καλέσουν ως από μηχανής Θεό, προκειμένου να ορθωθεί ως αντίπαλο «δέος» στον Μητσοτάκη (βέβαια με τις απανωτές ήττες από τον Μητσοτάκη, διερωτάται κανείς τι αντίστοιχο δέος μπορεί να είναι. Ωστόσο, το μέλλον άδηλον).
Η επαναφορά του πάντως δεν θα είναι αβρόχοις ποσί. Ο Κασσελάκης ήρθε για να μείνει και δεν θα του παραδώσει τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού τον άφησαν και τον αγόρασε για δύο ευρώ. Και ο Ανδρουλάκης θα αγωνιστεί να κρατήσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Και η όποια αλλαγή μάλλον θα γίνει εκ των έσω.
Άλλωστε, αντικειμενικά δεν αξίζει στην ιστορία του κόμματος να δοθεί πεσκέσι στον Τσίπρα. Οπότε προς στιγμήν δεν υπάρχει κανείς να πάρει αυτήν την κεντροαριστερά.
Πηγή: liberal.gr