Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Έχουν γεμίσει τα ψηφιακά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με αναρτήσεις πασοκικής προέλευσης, σύμφωνα με τις οποίες γίνεται σύγκριση ανάμεσα στην ομιλία του Κώστα Σημίτη στη ΔΕΘ το 1996 και στην ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ το 2025. Υπενθυμίζοντας ότι ο τότε πρωθυπουργός είχε αρνηθεί να υποσχεθεί παροχές μέσα σε ένα περιβάλλον άκρατο λαϊκισμού. Σε αντίθεση με την πρόσφατη ομιλία του πρωθυπουργού, η οποία χαρακτηρίζεται ως προεκλογική και δημοσκοπική, με παροχές και επιδόματα.
Μάλιστα. Το κόμμα που υπόσχεται σήμερα, στο «κυβερνητικό πρόγραμμα των πρώτων 100 ημερών», 13ο και 14ο μισθό, 13η και 14η σύνταξη, χαρακτηρίζει την ομιλία του πρωθυπουργού ως ένα κυβερνητικό μοίρασμα χρημάτων που γίνεται για κομματικά / δημοσκοπικά οφέλη χωρίς στρατηγικό πλάνο. Το κόμμα που κουβαλάει μια βαριά κληρονομιά κρατισμού και διασπάθισης δημοσίου χρήματος, αναφέρεται σε δημοσιονομική παραμόρφωση, σε ψευδή εικόνα χαμηλού κόστους του δανεισμού, σε παραπλανητική ανάπτυξη λόγω ευρωπαϊκών κονδυλίων και πάει λέγοντας.
Οι συγκεκριμένες παρεμβάσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διανθίζουν τις επίσημες ανακοινώσεις του ΠΑΣΟΚ, που στάθηκαν στην καταγγελία «του συστήματος εξουσίας του Μεγάρου Μαξίμου, που παράγει κοινωνικές ανισότητες, διαφθορά, αναξιοκρατία και ατιμωρησία», «του γαλάζιου σκανδάλου διασπάθισης εκατομμυρίων ευρώ στον ΟΠΕΚΕΠΕ», «της παγωμένης άσκηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων» και στην «αδυναμία απαντήσεων του Πρωθυπουργού» στις ερωτήσεις του τομέα της οικονομίας «που έδειξαν πόση απόσταση έχει πια από τα προβλήματα της κοινωνίας και πως δεν έχει καμία διάθεση να συγκρουστεί με τα καρτέλ και να ελέγξει την ασυδοσία και την αισχροκέρδεια στην αγορά».
Η βελόνα της επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ παραμένει κολλημένη στο επιχείρημα ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκπροσωπεί ένα «αμετανόητο σύστημα εξουσίας», το οποίο παράγει ανισότητες, διαφθορά, αναξιοκρατία και ατιμωρησία. Και ότι ο πρωθυπουργός βρίσκεται προσκολλημένος στην καρέκλα της εξουσίας και σε μια διακυβέρνηση βουτηγμένη στα σκάνδαλα.
Αντιλαμβανόμαστε με ευκολία ότι το ΠΑΣΟΚ έχει σαν κεντρική γραμμή την επίθεση κατά του προσώπου του πρωθυπουργού, τον οποίον επιθυμεί να πλήξει και να φθείρει προσωπικά, ώστε να βρεθεί εκτός ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας και εκτός πρωθυπουργίας στις εκλογές του 2027, εφόσον επαληθευθούν τα κυοφορούμενα σενάρια της ακυβερνησίας. Αφού ήδη το σενάρια περί αλλαγής πρωθυπουργού «εν κινήσει» στη ΝΔ, έχει ναυαγήσει.
Παράλληλα οι λογαριασμοί των social media προσπαθούν να αποδομήσουν τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν, αδιαφορώντας και για το μπαράζ των τεσσάρων σημαντικών μεταρρυθμίσεων, όπως είναι η καθιέρωση του Εθνικού Απολυτηρίου, η ολοκλήρωση του νέου ΕΣΥ, η δημιουργία σύγχρονων πολεοδομιών και κτηματολογίου και του νέου Εθνικού Ενεργειακού Χάρτη. Υπενθυμίζοντας ωστόσο τον μεταρρυθμιστικό οίστρο του Κώστα Σημίτη το 1996.
Κατά πρώτον θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι ο πρωθυπουργός «δεν μοίρασε λεφτά». Αντιθέτως, επέτρεψε σε όσους παράγουν πλούτο για τους ίδιους, για τις οικογένειες τους και για την οικονομία συνολικά, να απολαμβάνουν κάτι περισσότερο, μειώνοντας τους φορολογικούς συντελεστές κατά δυο ποσοστιαίες μονάδες. Θέτοντας στην πολιτική ατζέντα, εκτός από την άμεση στήριξη του εισοδήματος των νέων, των οικογενειών με παιδιά και της μεσαίας τάξης, και το έναυσμα για την αλλαγή της φορολογικής κουλτούρας των πολιτών. Αφού για δεκαετίες τα χαμηλά εισοδηματικά όρια για τα πάσης φύσεως επιδόματα, λειτουργούσαν ως κίνητρα για την απόκρυψη των πραγματικών εισοδημάτων. Αλλά και ως αντικίνητρα για ανάπτυξη, αφού μέσω των επιδομάτων εξασφαλιζόταν ένα επίπεδο διαβίωσης.
Είναι μικρό του ποσοστό του 2%; Πιθανώς και να είναι. Όλοι θα θέλαμε να είναι στο 5%, ή στο 7%, ή και στο 10%, να έχουμε χαμηλό flat tax, ένα πλήρως απλοποιημένο σύστημα φορολογίας και άλλα πολλά.
Ας μας πει το ΠΑΣΟΚ. Είναι λίγο ή πολύ το 2%; Θα το μείωνε περισσότερο; Αν όχι, γιατί διαμαρτύρεται; Και εάν ναι, από που θα χρηματοδοτούσε τον «αναδιανεμητικό χαρακτήρα» της πολιτικής του;
Επιπλέον, η μονιμότητα των μέτρων των φοροελαφρύνσεων, διαψεύδει τον χαρακτηρισμό τους, ως προεκλογικών. Διότι αυτά τα μέτρα θα τα βρει μπροστά της και η επόμενη κυβέρνηση. Θα παραμείνουν ως «μαγιά». Δεν έχουν τον κλασσικό εκβιαστικό προεκλογικό χαρακτήρα του τύπου «ψήφισε με, για να σου δώσω ένα επίδομα». Ούτε την απατηλή και καταστροφική υπόσχεση του «Τσοβόλα δωσ’ τα όλα».
Πηγή: liberal.gr