Του Σάκη Μουμτζή
Αναφέρομαι στους αριστερούς που έχουν λίγο μυαλό και ανησυχούν για το κόμμα της κυρίας Καρυστιανού. Φυσικά όταν πατρόναραν τις συγκεντρώσεις της μήπως πέσει ο Μητσοτάκης, τότε ήταν όλα μια χαρά. Και αυτοί, μέσα στην τρελή χαρά, μιλούσαν για τις μέρες που μετρά ο Κούλης.
Έγινε όμως κάτι που δεν πρόβλεψαν. Όταν μια γυναίκα, που ήρθε από το πουθενά, μαζεύει εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο, είναι απολύτως φυσιολογικό να πάρουν τα μυαλά της αέρα. Να θελήσει να εξαργυρώσει αυτό που θεωρεί ως προσωπικό, πολιτικό της κεφάλαιο.
«Μα είναι άπειρη, δεν έχει πρόγραμμα, τι γνώσεις έχει για τη διεθνή πολιτική, την Παιδεία, κλπ», διερωτώνται τώρα όλοι αυτοί που τη στήριζαν κάποτε και τώρα ανησυχούν για την παρουσία της στην κεντρική πολιτική σκηνή. Κάποιοι εξ αυτών ανησυχούν πρωτίστως για την τύχη του δικού τους κόμματος. Κάποιοι άλλοι, λιγότεροι, για το μεταπολιτευτικό μας πολιτικό σύστημα.
Η απάντηση είναι μια: Δημοκρατία έχουμε και όποιος έχει τα κότσια φτιάχνει κόμμα και ζητά την ψήφο των πολιτών. Αν οι επιδόσεις του κόμματος Καρυστιανού θα είναι εντυπωσιακές, αυτό θα οφείλεται σε μια σειρά από λόγους. Από την άλλη, αν αποτύχει κινούμενο σε χαμηλά ποσοστά, τότε και αυτό το κόμμα θα εξαφανιστεί όπως τόσα άλλα.
Το αντικείμενο του άρθρου δεν είναι το κόμμα Καρυστιανού, αλλά όλοι αυτοί που σήμερα το σκιάζονται, αφού προηγουμένως ανέδειξαν, για αντιπολιτευτικούς λόγους, την κυρία σε πολιτικό πρόσωπο. Αν η Αριστερά και η άκρα Δεξιά υποστούν απώλειες από ένα κόμμα που προέκυψε λόγω μιας τραγωδίας, καλό θα είναι να δούνε και τη δική τους συμβολή σε αυτήν την κατάληξη.
Όποιοι προωθούν τέτοια φαινόμενα, αγνοούν πως αυτά δε χειραγωγούνται. Απεναντίας αυτονομούνται και απελευθερώνουν δυνάμεις που επιδιώκουν την ισοπέδωση των πάντων, αδιακρίτως.
Στην προκειμένη περίπτωση πίστεψαν πως στο πρόσωπο της κυρίας βρήκαν την Πασιονάρια του 21ου αιώνα και τελικά τους προέκυψε μια συντηρητική περσόνα, με μεταφυσικές ανησυχίες, για να το πω κομψά.
Υπάρχει κάποιο πολιτικό δίδαγμα από το πάθημα της Αριστεράς με την κυρία Καρυστιανού; Το πάθος τους για τη ρεβάνς του ταπεινωτικού double score και των όσων επακολούθησαν, τους έκανε να χάσουν το μυαλό τους. Στηρίζουν άκριτα κάθε πρόσωπο το οποίο πιστεύουν πως μπορεί να ρίξει τον Μητσοτάκη.
Ποντάρουν πότε στην Κοβέσι και πότε στην Καρυστιανού, αλλά αποτέλεσμα μηδέν. Αν κάτι διέκρινε, στο παρελθόν, τη σκεπτόμενη Αριστερά -για την ορθόδοξη ανέκαθεν υπήρχαν οι εργοστασιακές ρυθμίσεις ακόμα και όταν το εργοστάσιο βάρεσε κανόνι- ήταν η πολιτική ανάλυση και ακολούθως η διατύπωση συγκεκριμένων προτάσεων.
Τη γραμμή της ριζοσπαστικής Αριστεράς, μετά την ήττα του 2019 και τη συντριβή του 2023, τη χαράσσει ο όχλος του Διαδικτύου. Ανυπαρξία πολιτικής σκέψης, έστω νηπιώδους, από τις ηγεσίες. Έτσι ήταν απολύτως φυσιολογικό να παραδοθούν αμαχητί στον τιμωρητικό λόγο της κυρίας, αδυνατώντας να εκτιμήσουν τις συνέπειες αυτής της επιλογής τους. Σήμερα, όλα δείχνουν πως το κυβερνών κόμμα θα είναι αυτό που θα υποστεί, αν υποστεί, τις μικρότερες απώλειες από το κόμμα Καρυστιανού. Και Αριστερά και άκρα Δεξιά θα μετρούν τις χαμένες μονάδες τους.
Ας πρόσεχαν!
Πηγή: liberal.gr