Του Σάκη Μουμτζή
Θυμάμαι πως οι υπερπατριώτες, όταν ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης συναντήθηκε στη Δαμασκό με τον μεταβατικό πρόεδρο της Συρίας Αχμέντ Αλ Σάρα, εξ Αλ Κάιντα προερχόμενο, ξιφούλκησαν διότι έδωσε το χέρι του σε έναν «αποκεφαλιστή», όπως έγραψαν. Πριν από λίγες μέρες οι ίδιοι άνθρωποι έριξαν κατάρες στον Μακρόν διότι και αυτός υποδέχθηκε στο μέγαρο των Ηλυσίων αυτόν τον αιμοσταγή αποκεφαλιστή. Μέχρις εδώ καταλαβαίνω την οργή των υπερπατριωτών, που είναι και τουρκοφάγοι.
Όμως αίφνης, μόλις προχθές, το ίνδαλμά τους, ο Ντόναλντ Τραμπ, όχι μόνον μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τον μεταβατικό Σύρο πρόεδρο, αλλά φρόντισε να άρει τις κυρώσεις κατά της χώρας του, κάνοντας συγχρόνως μια αφοπλιστική δήλωση: «δεν έχω μόνιμους εχθρούς». Τι θέλει να πει ο ποιητής; Πως όποιος αποδέχεται τους όρους συνεργασίας που προτείνω εγώ, παύει να είναι εχθρός μου.
Υποθέτω πως οι εν Ελλάδι τραμπικοί βρίσκονται σε κατάσταση vertigo. Ο ηγέτης στον οποίον επένδυσαν ιδεολογικά αποδεικνύεται ένα απλός διαπραγματευτής (παλιότερα τους αποκαλούσαν «παζαρτζήδες») χωρίς κανέναν ιδεολογικό άξονα. Στόχος του είναι να μαζέψει χρήμα. Έτσι, έχουν μείνει ξεκρέμαστοι να βρίζουν τον Γεραπετρίτη και τον Μακρόν για τις ίδιες, και ακόμα πιο προχωρημένες κινήσεις, που έκανε λίγο αργότερα και ο Ντόναλντ Τραμπ.
Φυσικά, αυτοί οι υπερπατριώτες που διακωμωδούσαν τον Τζο Μπάιντεν, έχουν μείνει άναυδοι, κυριολεκτικά, στα κολακευτικά σχόλια του Τραμπ για τον Ταγίπ Ερντογάν. Όταν ο Μπάιντεν είχε κλειστή την πόρτα του Λευκού Οίκου στον Τούρκο ηγέτη, τους ενοχλούσε η πολιτική του στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Θέλω να τους δω, όταν θα ενταχθεί η Τουρκία στο πρόγραμμα των F-35, τι θα λένε! Και αυτό θα γίνει πολύ σύντομα και θα συνοδεύεται από μια οικονομική συμφωνία—μαμούθ μεταξύ των δύο κρατών.
Να υποθέσω πως αν τα βρει ο Τραμπ με τον Ερντογάν, οι τραμπικοί υπερπατριώτες θα κατηγορήσουν για αυτό τον… Μητσοτάκη. Είναι γνωστό ότι τον μισούν, όπως και τον Μακρόν και όλη τη Δύση που τη θεωρούν εκφυλισμένη, και έτσι με μεγάλη ευκολία θα απαλλάξουν από κάθε κατηγορία τον Αμερικανό πρόεδρο, ο οποίος «δεν έχει μόνιμους εχθρούς». Αυτό από μια άλλη ανάγνωση σημαίνει πως δεν έχει και μόνιμους φίλους και αποδεικνύεται από το πώς αντιμετωπίζει τους επί 80 χρόνια συμμάχους του. Με την αλαζονεία ενός άξεστου.
Προσωπικά καταλαβαίνω τη δεινή θέση που βρίσκονται οι εν Ελλάδι τραμπικοί, οι οποίο δέχθηκαν πριν από τρεις μέρες ακόμα ένα πλήγμα. Κατέρρευσε ο μύθος του ξυλολίου, τον οποίον είχαν ασπαστεί ασμένως για να ρίξουν τον Κούλη. Τώρα, ανέστιοι και ανερμάτιστοι, προσπαθούν να γαντζωθούν από κάπου, αλλά αυτό το 32% του Κούλη ήταν ένα uppercut. Τους έριξε στο καναβάτσο. Γενικώς, μετά την ευφορία της νίκης Τραμπ, όταν και πίστεψαν πως η Κίμπερλι θα εκδιώξει τον Μητσοτάκη, τώρα διάγουν μια όντως δύσκολη περίοδο. Και βρίσκονται ακόμα στην αρχή του Γολγοθά τους.
Πηγή: liberal.gr