Του Δημήτρη Καμπουράκη
Ο νέος γύρος της εντόπιας προδοσιολογίας είναι επί θύραις. Ψήνεται από τότε που έπεσε ο Άσαντ, τώρα έχει φουσκώσει και ροδίσει μέσα στον φούρνο της διακεκαυμένης ανατολικής Μεσογείου και θα μας σερβιριστεί μόλις ανακοινωθεί η Τουρκοσυριακή συμφωνία για την ΑΟΖ. Που εύχομαι να αργήσει, οι γνωρίζοντες τα διαδικαστικά λένε ότι είναι χρονοβόρα διαδικασία, πάντως εδώ έχουμε φαγωθεί να υπογραφεί αύριο το πρωί. Για να μπορέσουμε μετά να αλληλοκατηγορηθούμε με άνεση, ει δυνατόν πριν την πρωτοχρονιά.
Βλέπω ήδη τα σχόλια που γράφονται σωρηδόν, κάτω από ρεπορτάζ που αναφέρονται στα Συριακά και στην θρυλούμενη Τουρκοσυριακή συμφωνία. «Θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλά και αυτονόητα για να την αποτρέψουμε, αλλά κυβερνούμαστε από πουλημένους» γράφουν. Ποια ακριβώς είναι αυτά τα «πολλά» και τα «αυτονόητα» που θα μπορούσαμε να κάνουμε, δεν τα γράφει κανείς. Δεν μπαίνουν στον κόπο να μας τα εξηγήσουν.
Αφήστε πια τους δοξαστικούς για τον Ερντογάν προσωπικά. Οι πιο τουρκοφάγοι των Ελλήνων, είναι και οι πιο Ερντογανικοί. Το στόμα τους στάζει μέλι όταν προφέρουν το όνομα του. Θεός ο Ταγίπ. Μακάρι να είχαμε κι εμείς έναν Ταγίπ και πάει λέγοντας. Τρελός έρωτας με τον Ταγίπ και τα κατορθώματα του. Αλλά τι τα θέτε; Πήγαμε και διαλέξαμε Μητσοτάκη που είναι δειλός και ανίκανος.
Βέβαια, εδώ έχουμε πληθωρισμό 2,4% κι έχουν πέσει να τον ρημάξουν τον Κυριάκο τον ανάλγητο. Για φανταστείτε να είχαμε 45% επίσημο και 80% ανεπίσημο πληθωρισμό, όπως έχουν στην Τουρκία του τετραπέρατου Ταγίπ. Άλλο αυτό, τώρα μιλάμε για τις εθνικές επιτυχίες της Τουρκίας, όχι για την οικονομία της. Για την οικονομία μας, θα προτιμούσαμε κάτι σε πρωθυπουργό Λουξεμβούργου, ώστε να έχουμε μέσο μισθό 6.500 ευρώ. Για το στεγαστικό δε, θέλουμε κάτι σε πρωθυπουργό Γροιλανδίας που έχει πολλά άδεια σπίτια άρα φθηνά νοίκια.
Πάμε πάλι απ’ την αρχή. Αν ο Μητσοτάκης δεν αποτρέψει το τουρκοσυριακό μνημόνιο, θα είναι προδότης. Και πριν απ’ αυτό προδότης ήταν βέβαια, αλλά ακόμα κι αν συμβεί κάτι εκεί κάτω και τελικά δεν δούμε συμφωνία, πάλι προδότης θα είναι. Απλώς θέλουμε να δούμε την τουρκοσυριακή ΑΟΖ για να επιβεβαιωθούν οι απόψεις μας περί πουλημένων που μας κυβερνούν. Διότι θα μπορούσαμε να κάνουμε «πολλά» και «αυτονόητα», τα οποία δεν κάνουμε.
Κι όπως καθόμαστε αναπαυτικά στον καναπέ μας, κάθε φορά που ξαναγεμίζουμε το ποτήρι μας με ουίσκι, μας έρχονται στο μυαλό ακόμα περισσότερα «πολλά» και «αυτονόητα» που θα μας μετέτρεπαν στην κυρίαρχη δύναμη της ανατολικής Μεσογείου. Που δεν τα λέμε, αλλά υπάρχουν. Αλλά τι τα θέτε; Μας κυβερνούν προδότες…
Πηγή: liberal.gr