Του Κώστα Στούπα
Ο πρόεδρος Τραμπ απαιτεί από τον πρόεδρο της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, να προχωρήσει άμεσα σε πρόωρες έντιμες εκλογές. Δεν ζητά όμως το ίδιο από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, που «εκλέγεται» ανελλιπώς στο τιμόνι της χώρας του τα τελευταία περίπου τριάντα χρόνια.
Οι ΗΠΑ του Τραμπ προσπαθούν με κάθε τρόπο να προσεταιριστούν τη Ρωσία του Πούτιν και να την αποσπάσουν από την Κίνα. Δεν φαίνεται όμως να είναι μόνο το γεωπολιτικό συμφέρον που ωθεί τις ΗΠΑ του Τραμπ να προσεγγίζουν τη Μόσχα και να μιλούν υποτιμητικά για τους άλλοτε συμμάχους στη Δυτική Ευρώπη.
Ως «μια αποσυντιθέμενη ομάδα εθνών υπό την ηγεσία αδύναμων ανθρώπων» χαρακτήρισε την Ευρώπη σε συνέντευξή του στο Politico ο Αμερικανός πρόεδρος, επικρίνοντας τους παραδοσιακούς συμμάχους για την αποτυχία τους να ελέγξουν τη μετανάστευση και να τερματίσουν τον πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ έδειξε ότι θα υποστήριζε πολιτικούς στην Ευρώπη που ευθυγραμμίζονται με το όραμά του.
«Νομίζω ότι είναι αδύναμοι», είπε για τους Ευρωπαίους ηγέτες. «Αλλά νομίζω επίσης ότι θέλουν να είναι τόσο πολιτικά ορθοί. Νομίζω ότι δεν ξέρουν τι να κάνουν». Και πρόσθεσε: «Η Ευρώπη δεν ξέρει τι να κάνει».
Οι ΗΠΑ του Τραμπ δεν κρύβουν πως γοητεύονται από τον «σεβασμό» που αποσπούν οι ηγέτες αυταρχικών καθεστώτων από τους υπηκόους τους και απαιτούν τον ίδιο από τους πολίτες των δυτικών δημοκρατιών. Σε μια προσπάθεια μίμησης των εντυπωσιακών παρελάσεων των αυταρχικών καθεστώτων, ζήτησε πριν λίγους μήνες από τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις να διοργανώσουν μια φανταχτερή παρέλαση. Το αποτέλεσμα, όμως, ήταν αποκαρδιωτικό.
Οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις έχουν μάθει να υπερισχύουν στα πεδία των μαχών και όχι να παρελαύνουν για να καμαρώνουν διάφοροι ευνούχοι απολυταρχικών καθεστώτων.
Είναι προφανές πως το μεταπολεμικό μοντέλο ηγεσίας της Δύσης, με αφήγημα συνοχής τα ιδανικά της ανοιχτής κοινωνίας, της δημοκρατίας και των ελεύθερων αγορών, πνέει τα λοίσθια.
Οι ΗΠΑ, υπό το βάρος της εσωτερικής παρακμής και διεθνούς αποδυνάμωσης, εγκαταλείπουν το αφήγημα που οι ίδιες δημιούργησαν και επέβαλαν και αναζητούν κάτι άλλο. Η αλήθεια είναι ότι και η Ευρώπη διανύει περίοδο παρακμής, με σύνορα πρακτικά ανοιχτά στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση και με έλλειμμα αξιών που θα προσέδιδαν συνοχή και δυναμική.
Επιπλέον, οι ΗΠΑ, η Ρωσία και κάθε άλλη μεγάλη δύναμη κάνουν ό,τι μπορούν για να διαλύσουν την ΕΕ, προπαγανδίζοντας ότι η επιστροφή στα έθνη-κράτη θα ενδυνάμωνε τις κοινωνίες της Ευρώπης. Ο προφανής στόχος είναι η αποδυνάμωση της Ευρώπης ως συνόλου, διότι αυτό διευκολύνει τον διαμελισμό της σε προτεκτοράτα επιρροής των ΗΠΑ, της Ρωσίας και άλλων ισχυρών.
Αυτό φυσικά δεν αποσκοπεί στην υλική, πνευματική και ηθική ευημερία των Ευρωπαίων. Είναι διαφορετικό για τις μεγάλες δυνάμεις να συναλλάσσονται με χώρες των 30 ή 50 εκατ. κατοίκων και διαφορετικό με μια ενιαία οντότητα των 400 εκατ. Είναι επίσης άλλο να υπάρχουν 30 αδύναμα νομίσματα και άλλο ένα ενιαίο ευρώ που ήδη λειτουργεί ως το δεύτερο ισχυρότερο αποθετικό νόμισμα στον κόσμο.
Οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες πρέπει να βρουν τρόπο να αντιμετωπίσουν τα φαινόμενα εσωτερικής παρακμής, να ελέγξουν σύνορα και μετανάστευση και να προωθήσουν περαιτέρω πολιτική, οικονομική και κυρίως στρατιωτική ενοποίηση. Αν αυτό δεν επιτευχθεί και η ΕΕ διαλυθεί, τα κράτη θα μετατραπούν σε δορυφόρους μεγάλων δυνάμεων που θα συγκρούονται μεταξύ τους.
Η Ευρώπη πρέπει να επιβιώσει· και για να συμβεί αυτό θα χρειαστεί Σύνταγμα και Ευρωπαίο Πρόεδρο, εκλεγμένο άμεσα από τους Ευρωπαίους – τώρα.
Υ.Γ. Ο Τραμπ θαυμάζει τους αυταρχικούς ηγέτες. Πίσω από το αυταρχικό καθεστώς της Κίνας είναι το ΚΚ και τις μαρξιστικές θεωρίες του. Τι βρίσκεται πίσω από το αυταρχικό καθεστώς Πούτιν;
Ιβάν Ιλίιν: O φιλόσοφος πίσω από τη ρωσική αυταρχική αφήγηση
Ο Ιβάν Ιλίιν δεν είναι μια ξεχασμένη φιλοσοφική φιγούρα• είναι ο στοχαστής που διαμόρφωσε το ιδεολογικό υπόβαθρο του Πούτιν. Ο Ρώσος πρόεδρος έχει υιοθετήσει πλήρως την αφήγησή του: μια «πολιορκημένη» Ρωσία με μυστικιστική αποστολή και μια Δύση που δήθεν επιδιώκει τη διάλυσή της. Ο Ιλίιν εξύμνησε ανοιχτά τον φασισμό, υποστήριξε τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι και οραματίστηκε μια «εθνική δικτατορία» με αλάθητο ηγέτη. Ακόμη και σήμερα, οι ιδέες του – η απόρριψη της δημοκρατίας, η λατρεία του ηγέτη, η αμφισβήτηση της ουκρανικής κρατικότητας – αποτελούν τον σκληρό πυρήνα της ρωσικής προπαγάνδας και της πολεμικής ρητορικής του Κρεμλίνου.
Μερικές από τις βασικές ιδέες του Ιλίιν ήταν:
Ο λαός δεν πρέπει να κυβερνά· η δημοκρατία οδηγεί στο χάος.
Ο εθνικός ηγέτης είναι αλάθητος και η αμφισβήτησή του αποτελεί σχεδόν προδοσία.
Η Ρωσία έχει ιστορική αποστολή να καθοδηγεί τους «μικρότερους» λαούς γύρω της.
Η Ουκρανία δεν είναι πραγματικό έθνος, αλλά μέρος μιας ενιαίας ρωσικής αποστολής.
Πηγή: liberal.gr