Του Σάκη Μουμτζή
Επί αλήστου μνήμης Σοβιετικής Ένωσης υπήρχε ο λεγόμενος προλεταριακός διεθνισμός, που αποτελούσε το ιδεολογικό και πολιτικό κατάλοιπο της διαβόητης Κουμμουνιστικής Διεθνούς του Μεσοπολέμου. Ο προλεταριακός διεθνισμός ήταν το ευαγγέλιο των ανά τον κόσμο κομμουνιστικών κομμάτων και συνίστατο στην απεριόριστη και άνευ όρων στήριξη των κρατικών συμφερόντων της ΕΣΣΔ. Ακόμα και αν τα σοβιετικά συμφέροντα αντιστρατεύονταν τα συμφέροντα των δικών τους χωρών. Γιατί συνέβαινε αυτό; Διότι η Σοβιετική Ένωση αγωνιζόταν για έναν καλύτερο κόσμο και την παγκόσμια ύφεση και ειρήνη.
Η ΕΣΣΔ διαλύθηκε και μαζί της και ο προλεταριακός διεθνισμός. Έτσι για μια 35ετία ξεμείναμε από διεθνισμούς. Αίφνης διαπιστώνω πως αρχίζει να προκύπτει η Διεθνής των Τραμπικών. Όλων αυτών που θαυμάζουν τον Αμερικανό πρόεδρο, ακόμα και αν οι πράξεις του έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των κρατών τους. Στην Ελλάδα ποιοι ανήκουν σε αυτή την κατηγορία;
Πρώτα-πρώτα αυτοί που απεχθάνονται όλα τα ευρωπαϊκά κεκτημένα. Που μισούν αυτό που αποκαλούμε ευρωπαϊκό πολιτισμό. Μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, το σπίτι μας, να έχει τα προβλήματά του όμως το ιδεολογικό, πολιτικό και πολιτισμικό μοντέλο επάνω στο οποίο οικοδομήθηκε μας βοηθά να αναθεωρούμε πολιτικές, να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας, να διαπραγματευόμαστε και να προχωρούμε. Με αργά βήματα, αλλά σταθερά. Οι οπαδοί του Τραμπ έχουν έναν άλλο πρότυπο οργάνωσης όχι μόνον της πολιτικής ζωής, αλλά της κοινωνίας ολόκληρης. Αυτό φαίνεται στο πώς διοικεί ο Αμερικανός πρόεδρος την πατρίδα του και επιχειρεί αυτό το μοντέλο διοίκησης να το επιβάλει παγκοσμίως.
Ακολούθως τραμπικοί είναι σχεδόν όλοι οι ρωσόφιλοι. Επ΄αυτού δε χρειάζεται να πω τίποτα παραπάνω από το φρικιαστικό «σταμάτα Βλαδίμηρε» και το πώς πούλησε την Ουκρανία.
Στα καθ΄ημάς, δεν είμαστε λίγοι που υποστηρίζαμε πως ο Τραμπ θα τα βρει μια χαρά με τον Ερντογάν, κάτι που φαίνεται ήδη να συμβαίνει. Κάτι οι διαρροές για τα F-35, κάτι τα μασημένα λόγια για τη γενοκτονία των Αρμενίων, κάτι οι καλές κουβέντες για τον Τούρκο ηγέτη, πολύ φοβούμαι ότι σύντομα θα βρεθούμε μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις και τότε να δω πού θα κρυφτούν οι υπερπατριώτες Ελληναράδες που εκστασιάζονται με τον Τραμπ. Ο θαυμασμός του προς τους αυταρχικούς ηγέτες είναι δεδομένος και ο Ερντογάν είναι ένας αυταρχικός ηγέτης. Μάλλον τη σχέση Τραμπ-Ερντογάν την κατάλαβε ο Νετανιάχου και λαμβάνει τα μέτρα του.
Οι εν Ελλάδι τραμπικοί όταν θα διαπιστώσουν τη χημεία που υπάρχει μεταξύ των δύο ηγετών και τις συνέπειές της για την πατρίδα μας, μάλλον θα συμπεριφερθούν σαν τους κομμουνιστές. Θα υπερασπιστούν το πρότυπό τους και θα ρίξουν όλες τις ευθύνες στην ελληνική κυβέρνηση. Σε αυτές τις περιπτώσεις το υπόδειγμα ποτέ δεν κάνει λάθος. Τι υπόδειγμα θα ήταν; Πάντα φταίνε οι απέναντι.
Αυτή η διεθνής των τραμπικών θα μπορούσε να έχει μια σοβαρότητα αν ήταν σοβαρός και ο ίδιος ο Τραμπ. Ένας ηγέτης που κάθε μέρα αλλάζει γνώμη, που έχει ένα αλλοπρόσαλλο επιτελείο, που οι πράξεις του διαταράσσουν ισορροπίες και συμμαχίες πολλών δεκαετιών, χωρίς κανέναν προσανατολισμό, μοιραία θα οδηγήσει σε αδιέξοδα και τους υποστηρικτές του. Ειδικά τους εγχώριους που οι περισσότεροι είναι και τουρκοφάγοι.
Πηγή: liberal.gr