Του Θανάση Μαυρίδη
Το σύστημα έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ικανοποιημένο. Ο Αλέξης Τσίπρας του 2025 δεν κουβαλάει μαζί του την Ζωή, τον Παναγιώτη και τα άλλα παιδιά. Καλά- καλά ούτε τον Παύλο. Το «νέο κόμμα» δεν έχει βρει καινούργια υλικά, αλλά έχει τουλάχιστον προσπαθήσει να απαλλαγεί από τις κακοτεχνίες του παρελθόντος. Ναι μεν ο μηχανικός παραμένει ο ίδιος, αλλά ελλείψει άλλων ικανών επαγγελματιών στην αριστερή πολυκατοικία, δεν μοιάζει στην ολιγαρχία για κακή επιλογή. Ο νέος Αλέξης Τσίπρας δεν είναι απειλή. Αποτελεί ευκαιρία για τη λεγόμενη μεγαλοαστική τάξη. Άλλος έχει το όνομα και άλλος τη χάρη…
Έτσι συνέβαινε και το 2015! Ο Αλέξης Τσίπρας είχε ισχυρή στήριξη από ένα κομμάτι της ολιγαρχίας. Διαφορετικά δεν θα στεκότανε μία στιγμή. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στην κρίσιμη φάση που ακολούθησε το δημοψήφισμα, όταν η αντιπολίτευση θα μπορούσε να του έχει επιβάλλει όρους και προϋποθέσεις στήριξης, η ΝΔ τον έβγαλε «ανεξήγητα» από τη δύσκολη θέση. Στο τέλος όχι και τόσο ανεξήγητα! Είχε τη «συμβολή» των … Θεών της ελληνικής επιχειρηματικότητας.
Ο «νέος» Τσίπρας είναι ο ίδιος παλιός Αλέξης. Αυτό δεν αλλάζει. Η νέα του εικόνα, πάντως, τον θέλει περισσότερο «Ευρωπαίο», πιο κοσμοπολίτη, πιο φιλικό στην άρχουσα τάξη. Ο «νέος» Τσίπρας δεν θα είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου του 1981. Το νέο αφήγημα είναι αυτό του… δημοκρατικού καπιταλισμού. Μπερδεμένα πράγματα σε μπερδεμένους καιρούς.
Να θυμηθείτε, πάντως, ένα πράγμα. Ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του ετοιμάζουν αυτό το βήμα εδώ και πολύ καιρό. Από την εποχή ακόμη που ο κ. Τσίπρας ήταν πρωθυπουργός και οι πραιτωριανοί του τον κατηγορούσαν ότι δαπάνησε μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο για να πείσει το ΠΑΣΟΚ για συνεργασία. Τότε ήταν που κατάλαβε ότι θα έπρεπε να «εκτελέσει» όλη τη φρουρά και να συνεχίσει στο μέλλον με νέο επιτελείο και νέα εικόνα. Έτσι μας προέκυψε και ο κ. Κασσελάκης. Ο «χρήσιμος ηλίθιος» για να εκτελεστεί το έργο. Και αυτό τελικά έγινε! Η αριστερά διαλύθηκε και ο νέος μεσσίας εμφανίζεται στη σκηνή για να συναρπάσει τα πλήθη.
Μπορεί άραγε ο κ. Τσίπρας να «χτυπήσει» στα ίσια τον κ. Μητσοτάκη; Η απάντηση είναι αρνητική. Ο κ. Τσίπρας δεν θα συγκεντρώσει ένα ποσοστό της τάξης του 30%. Μπορεί όμως να συγκεντρώσει ένα 8% ή 12%. Μόνο του δεν έχει τύχη. Κι εδώ τίθεται το μεγάλο ερώτημα της βραδιάς: Τι θα κάνει ο Νίκος Ανδρουλάκης; Θα συνεχίσει να ικανοποιεί τις επιθυμίες των εκδοτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων που τον στηρίζουν; Σε αυτήν την περίπτωση δεν θα αποφύγει εύκολα μία «συνεργασία» με τον κ. Τσίπρα.
Και η αμέσως επόμενη κρίσιμη ερώτηση είναι η εξής: Μπορεί ο κ. Τσίπρας να σταθεί απέναντι στον κ. Μητσοτάκη με τη βοήθεια του ΠΑΣΟΚ; Μάλλον όχι! Δεν φτάνει. Χρειάζεται κάτι ακόμη, πέρα από την φθορά του κ. Μητσοτάκη. Έναν ακόμη εταίρο! Έναν τρίτο πόλο, πιθανότατα από τα σπλάχνα της ΝΔ! Οπότε τότε ο κύκλος κλείνει, με μία νέα κυβέρνηση με στοιχεία «οικουμενικότητας».
Είναι αυτό που ήθελαν οι Γερμανοί το 2015. Το «σχέδιο» σκόνταψε στο γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας μεταμορφώθηκε πολύ γρήγορα και ανέλαβε να κάνει μόνος του όλες τις δουλειές που θα ζητούσαν οι δανειστές. Οπότε και δεν υπήρχε λόγος για κάτι το οικουμενικό, αφού η δουλειά μπορούσε να γίνει πιο απλά και πιο αποτελεσματικά. Οι Γερμανοί του 2015 δεν είναι οι ίδιοι με αυτούς του 2025! Έχουν αλλάξει τα πράγματα. Αλλά και ο κ. Τσίπρας έχει αλλάξει! Δεν είναι ο ίδιος. Αν διατηρεί ένα στοιχείο από εκείνη την εποχή είναι η προσαρμοστικότητά του. Η οποία και είναι πραγματικά εκπληκτική!
Πηγή: liberal.gr