Του Θανάση Μαυρίδη
Ετοιμάζονται δύο νέα κόμματα, του Αλέξη Τσίπρα και της Μαρίας Καρυστιανού. Το 2015 θα… συγκυβερνούσαν. Αν έχουν αλλάξει τα πράγματα το 2025, αν ο Αλέξης δεν έχει πλέον σημεία επαφής με την Ελλάδα των άκρων, αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να μας το πει ο ίδιος ο κ. Τσίπρας. Αν είναι ο Αλέξης ο συγκυβερνήτης του Πάνου ή ο Αλέξης του δημοκρατικού καπιταλισμού. Ο Αλέξης που ενίσχυσε τις σχέσεις της Ελλάδας με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ ή ο Αλέξης που βρέθηκε στην Μόσχα, παρακαλώντας για βοήθεια τον Πούτιν. Η χώρα θα χρειαστεί πραγματικές συναινέσεις. Όχι οικουμενικές με άρωμα Μόσχας.
Ο Αλέξης των συναινέσεων για να παραμείνει η χώρα στις στρατηγικές της επιλογές είναι ένας χρήσιμος Αλέξης. Για τη χώρα. Είναι σημαντικό να γίνει ξεκάθαρο εντός και εκτός συνόρων ποια είναι η στρατηγική της χώρας. Είναι εκείνη του… Καπνεργοστασίου; Της… πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής; Διότι αυτή η πολιτική, είναι η πολιτική προσέγγισης με την Μόσχα. Αυτή τη στιγμή είμαστε 100% ευθυγραμμισμένοι με την Δύση, την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Αν το 100% γίνει 60% ή 30% δεν είναι «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική», είναι εγκατάλειψη των σημερινών μας θέσεων. Τι λέει, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας γι’ αυτό; Δεν ρωτάμε τι λένε εκείνοι που παραβρέθηκαν στη σύναξη, του Καπνεργοστασίου, επειδή έχουν κάνει τις επιλογές τους. Ο κ. Τσίπρας, όμως, δεν έχει συμπορευτεί μέχρι στιγμής μαζί τους κι αυτό είναι επίσης μια επιλογή. Άραγε, μόνιμη ή περιστασιακή;
Το Κίνημα του «ναι» δεν θα μπορούσε να έχει αντίρρηση να υποδεχτεί στις τάξεις του τον Αλέξη Τσίπρα. Επειδή αυτό το κίνημα δεν είναι κόμμα, αλλά μια συλλογική αντίληψη για την Ελλάδα και το μέλλον της. Πώς θα μπορούσε μια συλλογική αντίληψη να μην αποδεχτεί έναν αριστερό, που αποφάσισε να μετακινηθεί και να βρεθεί δίπλα ή έστω κοντά στις δυνάμεις της κοινής λογικής. Ας μην ξεχνάμε ότι το «ναι» στηρίχτηκε από πολλούς πρώην αριστερούς που ασπάστηκαν τις αρχές της Ελεύθερης Αγοράς. Θα είναι κι ο Αλέξης Τσίπρας ένας από αυτούς; Εκείνος θα το αποφασίσει.
Η Μαρία Καρυστιανού από την άλλη πλευρά έχει την δυνατότητα να συσπειρώσει ένα κομμάτι που στο παρελθόν είχε εκφραστεί από τα άκρα και ζητούσε ισοπέδωση του πολιτικού συστήματος. Στο όνομα πάντοτε της Δικαιοσύνης. Της Δικαιοσύνης που «τιμωρεί» τους εχθρούς τους και νομιμοποιεί της δικές τους ακρότητες. Η Μαρία Καρυστιανού δεν είναι η πρώτη που θα επικαλεστεί τα «καθαρά χέρια». Μέχρι στιγμής δεν έχει μιλήσει πολιτικά. Υποψιαζόμαστε ότι θα προσπαθήσει να το καθυστερήσει, επειδή η θολούρα γύρω από τις πολιτικές της θέσεις την ευνοεί. Για την ώρα. ΘΑ αναγκαστεί αργά ή γρήγορα να ανοίξει τα χαρτιά της. Οι οποίες πολιτικές της θέσεις δεν πρέπει λογικά να απέχουν σημαντικά από εκείνες των μέχρι σήμερα συνομιλητών της. Αυτό λέει η λογική…
Ο Αλέξης Τσίπρας του 2015 θα συνεργαζότανε με την Μαρία Καρυστιανού. Εδώ συνεργάστηκε με τον Πάνο Καμμένο! Ο οποίος Πάνος ήθελε τώρα την Μαρία δίπλα του σαν αντιπρόεδρο του κόμματός του, σύμφωνα με τις αποκαλύψεις Καραχάλιου. Η κυρία Καρυστιανού που συζητά άλλοτε με τον κ. Καμμένο, άλλοτε με τον κ. Καραχάλιο και άλλοτε με τον κ. Νικολόπουλο, είναι στην ίδια γραμμή με εκείνη των συνομιλητών της. Ο κ. Τσίπρας του 2025 εξακολουθεί να συζητά με αυτό το κοινό ή έχει πράγματι μετατοπιστεί;
Στις επόμενες εκλογές ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι και πάλι ο νικητής. Και πιθανότατα με ποσοστά που και πάλι θα εκπλήξουν, όπως συνέβη και το 2023. Ανεξάρτητα από το αν καταφέρει να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση ή όχι, έχει σημασία ποιες άλλες δυνάμεις συντάσσονται στο μπλοκ εκείνων που στηρίζουν την σημερινή εξωτερική πολιτική της χώρας. Αυτή θα είναι η μάχη. Αυτό θα είναι το κριτήριο των όποιων συναινέσεων. Ο Αλέξης Τσίπρας της Δύσης είναι κέρδος για την χώρα. Ο Αλέξης Τσίπρας που θα στηρίξει ανοικτά την σημερινή… μονοδιάστατη εξωτερική πολιτική της χώρας, την πολιτική Μητσοτάκη, θα δώσει την αίσθηση της σταθερότητας. Ο Αλέξης Τσίπρας που θα αφήσει ανοικτή την πόρτα της συνεργασίας στους… πολυδιάστατους ή στην επιχείρηση «καθαρά χέρια» της Μαρίας Καρυστιανού, θα είναι μια θλιβερή επανάληψη του παρελθόντος.
Πηγή: liberal.gr