Του Δημήτρη Καμπουράκη
Ευτυχώς που ο Ζελένσκι αποφάσισε να κόψει την ροή φυσικού αερίου από την Ρωσία στην Ευρώπη κι έχουμε κάτι να γράψουμε. Να εκθέσουμε τους φόβους μας για τους λογαριασμούς της θέρμανσης που θα πάνε προς τα πάνω και για τις τιμές του ηλεκτρικού που θα εξακοντιστούν επίσης, καθότι παράγουμε ρεύμα καίγοντας φυσικό αέριο. Οπότε θα στριμώξουμε την κυβέρνηση για το αν θα δώσει επιδότηση στο ρεύμα και πόση. Και μόλις πει «ναι», θα ρωτήσουμε ενοχλημένοι, ως πότε θα ζούμε με επιδοτήσεις και πότε επιτέλους θα αλλάξουμε το παραγωγικό μοντέλο σ’ αυτή την χώρα. Οπότε, να σου ένα ωραιότατο καταγγελτικό κείμενο.
Διότι κατά τα λοιπά, βλέπω νέκρα στο σκηνικό. Την προεδρολογία την εξαντλήσαμε πριν την ώρα της. Θα ξεφουρνίσει κατά τα μέσα Ιανουαρίου ο Μητσοτάκης ένα όνομα, θα ψηφιστεί η πρότασή του δίχως σοβαρά παρατράγουδα και λήξαμε. Θα πείτε, «υπάρχει η τιμή της φέτας στο ράφι, καθώς και το στεγαστικό. Ωραία θεματάκια είναι κι αυτά». Είναι, απλώς τους έχουμε αλλάξει τα φώτα τέσσερα χρόνια τώρα, τίποτα το συναρπαστικό δεν κουβαλάνε πλέον. Είναι σαν τους πόνους των ρευματισμών που έχουν οι μεγάλοι άνθρωποι. Τους έχουν συνηθίσει τόσο που δεν τους κουβεντιάζουν καν, αλλά και να διαμαρτυρηθούν καμιά φορά, οι άλλοι που τους ακούνε, βαριούνται θανάσιμα.
Καλά, η Συρία ή η Ουκρανία δεν παίζουν καν στην επικαιρότητά μας, είναι πολύ μακριά από μας. Εμείς ζούμε στο δικό μας ελληνικό σύμπαν, τι σχέση έχουμε με τα εκεί τεκταινόμενα; Αφήστε που αν πιστέψουμε την αντιπολίτευσή μας, εμείς εδώ ζούμε πολύ χειρότερα απ’ όσο οι Σύριοι ή οι Ουκρανοί. Μόνο ο Ερντογάν μπορεί να τσιγκλίσει στιγμιαία το ενδιαφέρον μας, αλλά κι αυτός όχι για πολύ. Θα πούμε ενδοτικούς και προδότες τους δικούς μας που έχουν επιφορτιστεί να διαχειρίζονται τα διπλωματικά και τα αμυντικά απέναντί του, κι ύστερα θα ξανακάτσουμε βαριεστημένοι (και ήσυχοι) στον καναπέ μας.
Δυστυχώς, εξέλειπε κι αυτός ο Κασσελακικός Σύριζα, που ήταν χορηγός χαριτωμένων κειμένων και ξεκαρδιστικών βίντεο. Τώρα, ο Φάμελλος είναι πιο αδιάφορος κι από πέτρα σε χέρσο χωράφι, ενώ ο Στεφανάκος εξαφανίστηκε. Τι μας έμεινε; Ένας Τραμπ (επειδή έχει δίπλα του τον Έλον Μασκ), μια Μουρτζούκου, που θα βγει στην Αμαλιάδα να τα σπάσει επειδή δικαιώθηκε από κάτι ιατροδικαστικές εκθέσεις και κανένα νυχτερινό πιστολίδι στην Γλυφάδα ή στον Ασπρόπυργο, για να μπορούμε να αναφωνήσουμε στον πρωινό καφέ μας «σε τι κοινωνία ζούμε ρε;»
Αφήστε τα αναγνώστες μου, οι γιορτές που πέρασαν, εκτός από μια αίσθηση μελαγχολίας, μας άφησαν κι ένα κενό εντυπωσιακών ειδήσεων. Κι ένα ερώτημα, αν αυτό είναι καλό ή κακό. Βεβαίως, όπως έλεγαν και οι παλιοί δημοσιογράφοι, ο Θεός της ενημέρωσης είναι μεγάλος. Κάτι θα στείλει που θα μας συνταράξει. Αρκεί να μην πέσει στο δικό μας κεφάλι.
Πηγή: liberal.gr