Του Γιάννη Σιδέρη
Μια τραγωδία που την ευτελίζουν αυτοί που ρητορικά ενδιαφέρονται περισσότερο για τη δικαίωσή της!
Εν αρχή ήταν η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για προανακριτική που στηρίχτηκε στον Π.Κ άρθρο 291. Χαρακτηρίστηκε ως ατεκμηρίωτη από εξέχοντες νομικούς μεταξύ των οποίων και ο Ανδρέας Λοβέρδος. Το άρθρο προβλέπει ηθελημένο σαμποτάζ, καταστροφή, βλάβη ή αφαίρεση εξοπλισμού, τοποθέτηση εμποδίων στις γραμμές, αλλοίωση σημάτων κ.λ.π.
Ακόμη και ο πλέον αδαής περί την νομικήν επιστήμη κατανοεί πως στις όποιες ευθύνες κυβερνητικών στελεχών, σίγουρα δεν εντάσσονται τα ανωτέρω αδικήματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να μείνει εκτός χορού. Συνέταξε μια πρόταση για την οποία δεν είχε τον απαιτούμενο αριθμό των 30 βουλευτών να την υποβάλει. Προσφέρθηκε να συμβάλει η Νέα Αριστερά, ο Κασσελάκης κ.α. Ωστόσο, με τους αποσχισθέντες πρώην συντρόφους δεν τα βρήκαν, αφού οι ΝεΑρ διαφώνησε με την παραπομπή του Πρωθυπουργού. Όχι για να τον προφυλάξει αλλά με ένα δικό της, σκεπτικό που είχε αρχή, μέση και τέλος.
Σύμφωνα με την εκτίμησή τους, από τη μελέτη της δικογραφίας δεν προέκυπταν ευθύνες για τον Μητσοτάκη και μια εμπλοκή του θα ‘ταν νομικά αβάσιμη. Παράλληλα εξέφρασαν σκεπτικισμό μήπως η παραπομπή του πρωθυπουργού λειτουργήσει ως «πλυντήριο» για «το καθεστώς Μητσοτάκη». Αυτό θα οδηγούσε σε οριστική παραγραφή των υπευθύνων, εφόσον θα απορριπτόταν από την πλειοψηφία της ΝΔ. Συμφωνεί κανείς ή όχι ήταν ένα αρθρωμένο σκεπτικό.
Την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ που περιελάμβανε τον Μητσοτάκη, συνυπέγραψαν εκ των ανεξαρτήτων μόνο η Αρετή Παπαιωάννου, παρόλες τις αγωνιώδεις εκκλήσεις Φάμελλου προς τους ανεξάρτητους. Επίσης, οι έξι βουλευτές που πρόσκεινται στον Κασσελάκη, αν και ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει την πρόταση «ελλιπή».
Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ευχάριστη σε όλους η προσθήκη των Κασελίστας. Τους χωρίζουν αγεφύρωτες διαφορές και αναμνήσεις κάποιες εκ των οποίων θα μπορούσαν να αποτελούν σκετς αριστερής φαρσοκωμωδίας. Εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκε τελικά ότι είχαν δίκιο.
Γιατί ο Κασσελάκης με χαρακτηριστικό έλλειμμα σοβαρότητας και υπερχειλίζοντα λαϊκισμό, είχε τη φαεινή ιδέα να αποσύρει τις υπογραφές των έξι βουλευτών από την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, και να στηρίξει την πρόταση των συγγενών των θυμάτων, ήτοι της κας Καρυστιανού.
Στην περίπτωση αυτή η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος υπέστη σοκ, δεν συμπληρώνει τον αριθμό των 30 βουλευτών και η πρόταση είναι ως μη γενόμενη. Βέβαια, δεν είναι σίγουρο κατά πόσον είναι εφικτή η απόσυρση των υπογραφών καθώς η πρότασης στην οποία υπήρχαν οι υπογραφές τους, ήδη είχε πρωτοκολληθεί στη Βουλή.
Αλλά όπως μας είπε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, η απόσυρση είναι πολιτική πράξη, και ουδείς θα ασχοληθεί με το γράμμα του κανονισμού, που στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι και σαφής. Οπότε από τη Βουλή θα γίνει μάλλον δεκτή η πρόταση Καρυστιανού.
Η πρόταση καθ’ υπόδειξιν φυσικά της νομικής συμβούλου Ζωής, κατατέθηκε και την υπογράφουν 32 βουλευτές από την Ελληνική Λύση, τη Νίκη, την Πλεύση Ελευθερίας, τέσσερις ανεξάρτητοι που είχαν εκλεγεί με τη Νίκη, και οι έξι του Κασσελάκη!
Το πρόβλημα με την πρόταση βρίσκεται όχι στην ουσία αλλά στη θηριώδη υπερβολή της, που δυστυχώς τείνει να τροφοδοτήσει διάθεση απαξίωσης και θυμηδίας.
Ναι μεν καταλογίζει σε 11 πρόσωπα διάφορα αδικήματα, μεταξύ των οποίων «ανθρωποκτονία από ενδεχόμενο δόλο κατά συρροή», ή «κακουργηματική έκθεση κατά συρροή», αλλά στις κατηγορίες περιλαμβάνει και το αδίκημα της… εσχάτης προδοσίας!
Ο Ποινικός Κώδικας στοιχειοθετεί την εσχάτη προδοσία ως συμμαχία με εχθρό της χώρας σε περίπτωση πολέμου, παράδοση εθνικού εδάφους, βίαιη ανατροπή των δημοκρατικών θεσμών και του πολιτεύματος, παροχή πληροφοριών στον εχθρό και άλλα παρόμοια. Τι από όλα αυτά διεπράχθη στην θλιβερή υπόθεση των Τεμπών;
Και όμως μια σαρδανάπαλη πολιτική συμμαχία ακροδεξιών, αριστερών, απολιτίκ και ψεκασμένων, συνυπέγραψαν το ανερμάτιστο κείμενο που υπονομεύει και αφαιρεί από την τραγωδία το δραματικό της στοιχείο.
Θα έχει ενδιαφέρον να αποδείξουν οι κατήγοροι ότι οι κατηγορηθέντες διέπραξαν όντως το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας…
Πηγή: liberal.gr