Του Γιάννη Σιδέρη
Η διαβεβαίωση του Νίκου Ανδρουλάκη ότι «μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορεί να κερδίσει τη ΝΔ», στην αρχή της προεδρικής θητείας του έμοιαζε αυτονόητη. Παρά τη μεγάλη εκλογική και δημοσκοπική διαφορά, συνηγορούσε η ιστορία των δύο μεγάλων αντιπάλων της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Στη συνέχεια η διαβεβαίωση τέθηκε υπό αμφισβήτηση και τελευταία δημιουργεί απορία για την ορθοφροσύνη του ηγήτορος. Αποτυγχάνει και ως προπαγανδιστικό σύνθημα και ως άσκηση εμψύχωσης του στρατεύματος. Αντιθέτως, στον αναγνώστη ή τον ακροατή, αυτή η διαβεβαίωση εμπνέει ένα ειρωνικό, ή έστω συγκαταβατικό χαμόγελο.
Το κλίμα ήταν στραβό, το έφαγε και… η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Μετά την πρόσκαιρη αναλαμπή της επανεκλογής στη θέση του Προέδρου, αναλαμπή που εν πολλοίς οφειλόταν στην κατά γενική ομολογία κόσμια εσωκομματική μάχη των υποψηφίων, το ΠΑΣΟΚ επανήλθε στα κυβικά του, ή στα κυβικά του προέδρου του.
Οι δημοσκοπικοί δείκτες άρχισαν να ολισθαίνουν σε μια περίοδο που η κυβέρνηση χειμαζόταν εξαιτίας της τροφοδοτούμενης, από ποικίλα κέντρα, έντασης για την τραγωδία των Τεμπών.
Τα λεγόμενα αντισυστημικά κόμματα, αυτά που απολαμβάνουν τις προνομίες του συστήματος που υποτίθεται θέλουν να καταργήσουν, συγκυριακά πήραν την πάνω βόλτα, μέσα στο κλίμα συγκινησιακής φόρτισης που είχαν τροφοδοτήσει οι μεγάλες συγκεντρώσεις.
Η δημοσκοπική τους πορεία, και ειδικά του μονοπρόσωπου κόμματος της Ζωής, ανταποκρινόταν στην ταλάντωση της μαζικής οργής. Και σε αυτό το σημείο ο Ανδρουλάκης τη νομιμοποίησε πολιτικά εντάσσοντάς τη στις δυνάμεις που συνυπέγραψαν την πρόταση μομφής, ενώ αριθμητικά αρκούσαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς.
Άγνωστο εάν η αποδοχή της συνυπογραφής οφειλόταν στην προσωπική χημεία που φημολογείται ότι έχουν ο Νίκος με τη Ζωή. Εκ τω υστέρων οι ηγετικοί κύκλοι του ΠΑΣΟΚ προσπάθησαν να εξηγήσουν ότι αποδέχτηκαν και την υπογραφή της, αφενός για να δείξουν ότι είναι πάνδημη η αντίθεση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, αφετέρου να μην την ηρωοποιήσουν στα μάτια της κοινής γνώμης, ότι είναι η μοναχική οδοιπόρος που αντιστέκεται στο σύστημα Μητσοτάκη!
Και φυσικά αυτή η κανονικοποίηση έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα. Η Ζωή διατήρησε τον υστερικό αντισυστημισμό, ενώ μπήκε από την κύρια είσοδο και στα «σαλόνια» της mainstream αντιπολίτευσης. Έτσι έφτασε σε σημείο δύο δημοσκοπήσεις να την καταγράφουν ως δεύτερο κόμμα.
Η δεύτερη θέση ενδεχομένως δε θα διατηρηθεί, αλλά για ένα κόμμα που μπήκε στη Βουλή με ποσοστό 3,17%, είναι τεράστιο το άλμα. Ειδικά όταν βαρύνεται με την αντιδημοκρατική αλλαγή βουλευτών που επρώτευσαν στις πρώτες εκλογές του 2023, αντικαθιστώντας τους σε εκλόγιμες θέσεις με κολλητούς της και τον σύζυγό της («Γλυκούλα μου δεν ήξερα ότι ήθελες να γίνεις βουλευτής», φέρεται να είπε σαρκαστικά στην πρωτεύσασα του Νότιου Τομέα Όλγα Δάλλα, σύμφωνα με καταγγελία της).
Η συμπερίληψη των υπογραφών της Πλεύσης Ελευθερίας έφερε το ΠΑΣΟΚ σε κατάσταση βωβού εμφυλίου, ενώ υπήρξαν και δημόσιες τοποθετήσεις δύσθυμης κριτικής στον Ν. Ανδρουλάκη.
Τελευταίος κατά σειρά εκτόξευσε βέλη ο ευρωβουλευτής Νίκος Παπανδρέου. «Πέρασε η εντύπωση ότι το ΠΑΣΟΚ έγινε ουρά της Κωνσταντοπούλου» δήλωσε, φροντίζοντας ωστόσο να μετριάσει τις εντυπώσεις «αλλά δεν είναι έτσι. Έπρεπε να γίνει συνεργασία για να γίνει πρόταση μομφής. Έτσι όπως πέρασε στον κόσμο φαίνεται ότι μας έκανε κακό, ότι είμαστε μικρό κόμμα αντίδρασης, αντισυστημικό».
Παραδέχτηκε ότι στο κόμμα «υπάρχει γκρίνια, ναι» για τη Ζωή, και έδωσε ψήγματα υπεύθυνης αντιπολίτευσης λέγοντας: «Πιστεύω ότι όταν δούμε κάτι καλό, για παράδειγμα η Moody’s που μας αναβάθμισε, πρέπει να πούμε ότι είναι καλό».
Είχε προηγηθεί ο Μανόλης Χριστοδουλάκης (κλίματος Χάρη Δούκα) ο οποίος δήλωσε αντίθετος στην προσέγγιση με τη Ζωή, καθώς «η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας δεν μπορεί να συγκαταλέγεται στα προοδευτικά κόμματα». «Προσωπικά δε θεωρώ ότι υπάρχει πεδίο συζήτησης με την κ. Κωνσταντοπούλου», είπε.
Τα πρώτα τροχιοδεικτικά είχε εξαπολύσει ήδη στη Βουλή, κατά τη συζήτηση μομφής ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος. Ο βουλευτής Αρκαδίας και αντιπρόεδρος της Βουλής, διεμήνυσε με αποφασιστικό ύφος: «Το μείζον για την αξιωματική αντιπολίτευση δεν είναι να φύγει ο Μητσοτάκης αλλά να κυβερνηθεί καλά η χώρα μετά». Και συμπλήρωσε: «εμείς στο ΠΑΣΟΚ δεν αγωνιστήκαμε» για να βρεθούμε στην ίδια κυβέρνηση με τη Ραχήλ Μακρή!
Η κριτική εξακολουθεί έντονη στο εσωτερικό του κόμματος και από άλλα στελέχη. Οι απόηχοι στον κεντρικό μηχανισμό φτάνουν και από την περιφέρεια.
Στο ΠΑΣΟΚ βέβαια παρηγορούνται λέγοντας ότι η Πλεύση Ελευθερίας παίρνει περισσότερους ψηφοφόρους από τα άλλα κόμματα σε σχέση με το κόμμα τους. Υιοθέτησαν παράλληλα και τις πρακτικές του ΣΥΡΙΖΑ, όταν κατηγορούσε τις δημοσκοπήσεις που δεν του άρεσαν.
Ναι, το σύστημα Μητσοτάκη βγάζει ψηλά τη Ζωή στις δημοσκοπήσεις, όχι ο άλογος παρορμητισμός τμήματος του λαού συνάμα με τη δική τους πολιτική ατζαμοσύνη.
Πηγή: liberal.gr