Του Θανάση Μαυρίδη
Οι εξτρεμιστές μουσουλμάνοι θέλουν τον αφανισμό του Ισραήλ και γι’ αυτό οργάνωσαν τη σφαγή του Σεπτεμβρίου. Φοβήθηκαν ότι οι συμφωνίες φιλίας του Ισραήλ με αραβικά κράτη θα ανέτρεπε τη στρατηγική τους. Δεν συζητούν για συνύπαρξη, αλλά μόνο την εξαφάνιση του κράτους του Ισραήλ από τον χάρτη. Είναι η ώρα που παίρνει κανείς θέση. Με το Ισραήλ, το τελευταίο σύνορο του δυτικού κόσμου στην παράνοια του εξτρεμιστικού Ισλάμ ή με τους εχθρούς της Ελλάδας και του δυτικού πολιτισμού.
Από τη μία πλευρά βρίσκονται εκείνοι που απειλούν ανοικτά την Κύπρο με πόλεμο, που αναγνωρίζουν το… «κράτος» των Τουρκοκυπρίων, που έχουν συνταχτεί στο πλευρό της Τουρκίας σε όλες τις ενέργειές της σε βάρος της χώρας μας. Και από την άλλη πλευρά βρίσκονται οι Ισραηλινοί που αγωνίζονται για την ύπαρξή τους. Περί αυτού πρόκειται…
Στην Ελλάδα και στο δυτικό κόσμο η αριστερά έχει μία άλλη θεώρηση των πραγμάτων. Η ισλαμολαγνεία επιβάλλει μία ατζέντα που προκαλεί σοκ στις κοινωνίες της Δύσης και το οποίο σοκ οδηγεί, τελικά, σε άνοδο της ακροδεξιάς. Η αριστερά δεν μένει στην υπεράσπιση των αθώων θυμάτων της Παλαιστίνης, αλλά συντάσσεται με τη Χαμάς. Αγνοεί επιδεικτικά τα γεγονότα που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση και ξεπερνάει με μια χαρακτηριστική άνεση το γεγονός ότι οι ισλαμοφασίστες θέλουν τον αφανισμό του Ισραήλ. Αυτή η αριστερά δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα να ανοίξει την Κερκόπορτα της Ευρώπης στους οπαδούς της Τζιχάντ.
Δεν πάει πολύς καιρός απ’ όταν δημοσιεύτηκε χάρτης του Ισλαμικού Κράτους που περιλάμβανε σχεδόν όλη την Ευρώπη στα μελλοντικά όρια του κράτους τους. Η Ελλάδα και τα Βαλκάνια, φυσικά, ήταν πρώτα–πρώτα στον «κατάλογο». Είναι τα «σύνορα της καρδιάς» της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που περιγράφει τόσο παραστατικά ο Ταγίπ Ερντογάν. Όταν ανοίγουμε τα δικά μας αφτιά στη ρητορική της Χεζμπολάχ και της Χαμάς, ανοίγουμε την πόρτα του σπιτιού μας στους δολοφόνους του πολιτισμού μας. Αυτός είναι ο πραγματικός εχθρός των τρομοκρατών: ο δυτικός πολιτισμός. Και εκεί συναντάται ο ισλαμοφασισμός με την αριστερά, στο μίσος τους για τη Δύση.
Η Τζιχάντ βρίσκεται ήδη στην καρδιά της Ευρώπης. Οργανώνεται για την επόμενη ημέρα. Στο όνομα του διαφωτισμού διεκδικεί το «δικαίωμά» της να επιβάλει τον ισλαμικό νόμο και να γυρίσει την Ευρώπη στο σκοτάδι του μεσαίωνα. Είναι πραγματική τρέλα το γεγονός ότι συζητάμε ακόμη αν οι γυναίκες έχουν «δικαίωμα» ή όχι να φοράνε Μπούρκα, για παράδειγμα. Πρόκειται για πόλεμο πολιτισμών και σε αυτόν τον πόλεμο δεν μπορεί κανείς να προσφέρει στον εχθρό το ξίφος με το οποίο αύριο θα τον φονεύσει.
Και τα παιδιά που σκοτώνονται; Δεν υπάρχει θέμα συζήτησης. Είναι φρικιαστικό να βλέπει κανείς νεκρούς αμάχους, πόσο μάλλον νεκρά παιδιά. Αλλά παιδιά δεν έχουν μόνο οι Παλαιστίνιοι. Παιδιά, αδελφές, συζύγους, γονείς, έχουν και οι Ισραηλινοί. Οι Ισραηλινοί που δολοφονήθηκαν τον Σεπτέμβριο, οι Ισραηλινοί που πέφτουν θύματα των βομβαρδισμών των ισλαμοφασιστών.
Ναι, είμαστε ανοικτά με το Ισραήλ. Ακριβώς επειδή είναι το τελευταίο σύνορο της Δύσης κι αν πέσει, τότε οι ορδές των «πιστών του Μωάμεθ» θα ξεχυθούν στα δικά μας σπίτια για να μας «διαφωτίσουν» με το πνεύμα του Ισλάμ. Ο δικός τους κόσμος δεν έχει σχέση με τον δικό μας. Κι αυτό είναι ξεκάθαρο πρώτα απ’ όλα στους φιλελεύθερους που είχαν την ατυχία να γεννηθούν μέσα σε ανελεύθερα καθεστώτα της Ανατολής.
Οι άνθρωποι του δυτικού κόσμου δεν μπορούν να ζήσουν στο σκοτάδι και τη φρίκη μιας νέας Ιεράς Εξέτασης. Είτε αυτοπροσδιορίζονται ως Δεξιοί ή Αριστεροί. Το αντικειμενικό πρόβλημα δεν είναι το Ισλάμ ως θρησκεία. Αυτό προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Το πρόβλημα είναι όταν η θρησκεία χρησιμοποιείται ως όπλο στα χέρια μοχθηρών ανθρώπων. Κι αυτό ισχύει για όλους. Είτε πρόκειται για το Ισλάμ, είτε για τον Χριστιανισμό. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι αυτά τα θέματα εμείς στη Δύση τα έχουμε λύσει από την εποχή του διαφωτισμού. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύαμε μέχρι σήμερα.
Πηγή: liberal.gr