Της Κατερίνας Γαλανού
Γαλάζιες ακρίδες, γαλάζια συμμορία, χούντα, καθεστώς, εγκληματική οργάνωση, Νονοί, δολοφόνοι, παιδοβιαστές.
Σε αυτή την κλίμακα κριτικής ανεβοκατεβαίνουν και σκουντουφλάνε μεταξύ τους νυχθημερόν οι αρχηγοί, τα στελέχη και οι βουλευτές των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Εξαντλούνται στην περιγραφή διακυβέρνησης της χώρας από τη Ν.Δ σαν το Γκόθαμ Σίτι και ο καθείς εξ’ αυτών εμφανίζεται ως ο Μπάτμαν που θα καθαρίσει.
Η Χαριλάου Τρικούπη βρίσκεται σε μια οργιώδη παραγωγή τοξικού θυμού και οργής στοχεύοντας αποκλειστικά στη φθορά της κυβέρνησης. Αδυνατεί, ενώ καταγγέλλει ακατάπαυστα τη γαλάζια συμμορία και χούντα να αποδείξει ότι μπορεί να λειτουργήσει ως δύναμη θετικής πίεσης όχι ως εργολάβος καταστροφής.
«Πρέπει να φύγετε. Ο λαός έχει ανάγκη από μια τίμια και ειλικρινή κυβέρνηση», σχηματοποίησε ξανά ο Ν. Ανδρουλάκης προ ημερών στη Βουλή το «πράσινο ηθικό πλεονέκτημα» που προσπαθεί ως άλλος Τσίπρας, να εμφανίσει. Προβάλλοντας επιδεικτικά τώρα τη «ζώνη αγνότητας», εξαιτίας της μακράς αποχής από την εξουσία, δεν αίρεται αυτομάτως ο αμαρτωλός βίος των πράσινων κυβερνήσεων.
Και επί της ουσίας δεν έχει και κανένα νόημα το ηθικόμετρο το οποίο κραδαίνει ο κ. Ανδρουλάκης ο οποίος κάνει ότι δεν ακούει κάθε φορά που του επισημαίνεται από κυβερνητικά στελέχη όπως ο Α. Γεωργιάδης, εμφανής «συνοδοιπορία» με εξωπολιτικά κέντρα ισχύος και σχέσεις πατρωνίας. Με τον ίδιο τρόπο η αρχηγός Πλεύσης Ελευθερίας κωφεύει όταν κατηγορείται ευθέως μέσα στη Βουλή ότι υπηρετεί οικονομικά συμφέροντα που της υπαγορεύουν την τυφλή σύγκρουση με την κυβέρνηση.
Η εμφάνιση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Φαραντούρη σε ρόλο οργισμένου αρχάγγελου της κάθαρσης και η σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένα ακόμη σπάραγμα ενός νεκρού κομματικού οργανισμού που προσμένει τον Τσίπρα να τον ανασύρει από τον τάφο. Το πανόραμα της αντιπολίτευσης προκαλεί στους πολίτες απόγνωση. Μεγαλύτερη από τη δυσφορία που προκαλεί η κυβέρνηση με τις όποιες ηχηρές αποτυχίες της.
Οι πολίτες ζητούν κυβερνητικό σχέδιο για τη ζωή τους. Συγκεκριμένες παρεμβάσεις για το αυξημένο κόστος ζωής, την επίμονη ακρίβεια, τη διασφάλιση ευρωπαϊκών όρων και συνθηκών στην υγεία, στην παιδεία, στις συγκοινωνίες, στην καθημερινότητά τους. Ζητούν εθνική ασφάλεια και ατομική σιγουριά. Επιζητούν τη μέγιστη βεβαιότητα ότι η ζωή των ιδίων και των οικογενειών τους δεν θα αλλάξει άρδην προς το χειρότερο, ενώ επιζητεί το καλύτερο.
Για το λόγο δεν καταγράφεται κοινωνική συναίνεση – όπως τουλάχιστον δείχνουν οι δημοσκοπήσεις μέχρι τώρα – στην «αεροπειρατία» που επιχειρεί η αντιπολίτευση. Βλέπουν οι πολίτες ότι κανείς από όσους αλαλάζουν για να πετάξουν τον πιλότο στη θάλασσα, δεν έχει ιδέα πως να πιάσει το τιμόνι. Θεωρούν ότι το εθνικό σκάφος πάει με τον αυτόματο. Άσε που ο κόσμος βλέπει ότι θα σκοτωθούν μεταξύ τους έξω από το κόκπιτ…
Πηγή: liberal.gr