Του Σάκη Μουμτζή
Κανένας δεν έχει την απαίτηση από ένα κόμμα της αντιπολίτευσης να συμφωνήσει με τα όσα ειπώθηκαν στην ξακουστή -ελέω Δέσποινας Κουτσούμπα- εκδήλωση του Ιανού. Όμως θα είχε την απαίτηση από ένα κόμμα του συνταγματικού τόξου να πάρει θέση στα επεισόδια που ξετυλίχθηκαν στον συγκεκριμένο χώρο. Όχι, ως ουδέτερος σχολιαστής, αλλά να καταδικάσει με σαφήνεια τη λογική της αντισυγκέντρωσης και της απόπειρας βίαιης φίμωσης της αντίθετης άποψης. Ένα κόμμα του συνταγματικού τόξου, όπως το ΠΑΣΟΚ, υπερασπίζεται πάνω απ’ όλα την τήρηση του Συντάγματος εφ’ όλης της ύλης και όχι a la carte.
Δυστυχώς, η ηγεσία του συμπεριφέρθηκε σαν να μη συνέβη τίποτα στον Ιανό. Ούτε καν μια τετριμμένη ανακοίνωση καταδίκης των τραμπουκισμών από τον εκπρόσωπο Τύπου του Κινήματος. Υποθέτω πως πληροφορήθηκαν για τα επεισόδια και υποθέτω πως τα αξιολόγησαν ως ανάξια σχολιασμού. Αυτή είναι η καλή εκδοχή της αφασίας του ΠΑΣΟΚ.
Διότι υπάρχει και μια άλλη εκδοχή, χειρότερη. Δεν θέλει να τραβήξει τη διαχωριστική γραμμή από αυτές τις πρακτικές της Αριστεράς, καθώς ένα σημαντικό τμήμα του, ίσως το πλειοψηφικό, θέλει να συνεργαστεί και με αυτήν την Αριστερά για να φύγει ο Μητσοτάκης. Δεν είναι τυχαία η σύμπλευση με την κυρία Κωνσταντοπούλου στην υπόθεση της πρότασης δυσπιστίας, κάτι που οδήγησε στη γνωστή δημοσκοπική εικόνα του ΠΑΣΟΚ.
Και να σκεφτεί κανείς πως οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου είχαν γίνει στόχος βιαιοτήτων εκ μέρους των αγανακτισμένων κυρίως της «κάτω πλατείας» και θα ήταν αναμενόμενο η σημερινή ηγεσία του να επιδείκνυε την αρμόζουσα ευαισθησία σε ανάλογα περιστατικά πολιτικής βίας και απόπειρας φίμωσης της άλλης άποψης.
Όμως η τωρινή σιωπή μάλλον πιστοποιεί το γεγονός πως η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ θέλει να ξεκόψει ιστορικά και πολιτικά από εκείνη την περίοδο. Ούτως ή άλλως τα περισσότερα στελέχη της περιόδου 2004-2014 είτε έχουν παροπλιστεί είτε έχουν αποχωρήσει από το Κίνημα είτε είναι υπουργοί στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Φυσικά, τα όσα έγιναν στον Ιανό ακουμπούν τις ρίζες του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, καθώς προσέβαλαν την ελευθερία του συνέρχεσθαι και την ελευθερία της έκφρασης. Πιθανόν, αυτά να είναι ψιλά γράμματα για την ΠΑΣΠ του Δημοκρίτειου, όμως για ένα μέρος της βάσης του κόμματός τους που δεν έχει τυφλωθεί από τον φανατικό αντιμητσοτακισμό της ηγεσίας του, εξακολουθούν να αποτελούν τον αξιακό πυρήνα ενός κόμματος της ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μου έκανε αρνητική εντύπωση και αποτέλεσε μια δυσάρεστη έκπληξη η σιωπή πρωτοκλασάτων στελεχών του ΠΑΣΟΚ που ανέκαθεν κρατούσαν σταθερή στάση απέναντι σε πράξεις βίας και πάντα φρόντιζαν να χαράσσουν τις διαχωριστικές γραμμές από τα κόμματα που ανήγαγαν σε μορφές πολιτικής πάλης τις πράξεις ακτιβισμού-τραμπουκισμού.
Δεν θέλω να πιστέψω αυτό που κυκλοφορεί. Πως το ΠΑΣΟΚ χορεύει πλέον στον ρυθμό ενός Δούκα.
Πηγή: liberal.gr