Του Δημήτρη Καμπουράκη
Μου την πέσανε ελαφρώς οι συμπατριώτες μου με mail και τηλεφωνήματα, για την άποψη που διατύπωσα απ’ αυτή τη στήλη, ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν δομές μεταναστών σε όλα τα μέρη της Ελλάδας πλην της Κρήτης. Ειδικά τώρα που το νησί έγινε πύλη εισόδου. Ο λόγος που την είχε γλυτώσει ως τώρα, ενώ πολύ μικρότερα νησάκια απ’ αυτήν στέγασαν καταυλισμούς μεταναστών, ήταν ότι οι μεταναστευτικές ροές περνούσαν απ’ αλλού. Δυστυχώς ο λόγος αυτός εξέλειπε. Κι από τη στιγμή που δημιουργείται ένας νέος δρόμος, σ’ αυτόν χτίζονται και καινούρια χάνια, παλιός νόμος του εμπορίου είναι αυτός.
Η αλήθεια είναι ότι αν κοιτάξει κανείς την απόσταση που υπάρχει ανάμεσα στη Λιβύη και τη Λαμπεντούζα της Ιταλίας, θα αντιλαμβάνονταν ότι η Κρήτη ήταν πρακτικά εύκολο να βρεθεί κι αυτή στους δρόμους του σύγχρονου δουλεμπορίου. Εξάλλου, τα προηγούμενα χρόνια ήταν γνωστό ότι ξεκινούσαν καραβιές γεμάτες κόσμο απ’ τη Συρία που έπλεαν κατ’ ευθείαν στην Ιταλία. Κατά τούτο, θα ‘πρεπε να είμαστε ψυλλιασμένοι και σχετικά προετοιμασμένοι για το ενδεχόμενο ν’ αρχίσουν να αποβιβάζονται στην Γαύδο και στην Κρήτη.
Από την άλλη, θα είχε κανένα νόημα το 2020 ή το 2023 να φτιάξουμε δομές μεταναστών ή να ενισχύσουμε προκαταβολικά τις υπηρεσίες ασύλου, σ’ ένα νησί που δεν είχε μετανάστες; Η αλήθεια είναι πως όχι. Τώρα εμφανίστηκε το πρόβλημα, τώρα θα αντιμετωπιστεί. Η μεγαλόνησος μας μπήκε δυστυχώς στα μεταναστευτικά μονοπάτια. Αυτό σημαίνει ότι πότε οι ροές θα αυξάνονται και πότε θα μειώνονται, ανάλογα με τους καιρούς, με τις πολιτικές διευθετήσεις στην ευρύτερη περιοχή και την βούληση των εκάστοτε κυβερνήσεων, όμως δύσκολα θα σταματήσει το φαινόμενο τις επόμενες πενταετίες.
Τι σημαίνει αυτό; Πως ό,τι φτιαχτεί σήμερα θα είναι πρακτικά προορισμένο να εξυπηρετήσει όχι μόνο τις σημερινές, αλλά και τις αυριανές ή μεθαυριανές ανάγκες, που πρέπει να τις θεωρούμε δεδομένες για πολύ καιρό. Άρα, μια τακτοποίηση των υποδομών και των λειτουργιών θα είναι προς όφελος του νησιού, των κατοίκων του και του τουριστικού προϊόντος του. Τι θέλουμε δηλαδή; Κάθε τόσο να βλέπουμε τις εικόνες έκτακτης ανάγκης και ανοργανωσιάς που κάνουν σήμερα τον γύρο της Ευρώπης και αποτρέπουν τον τουρίστα από το να έρθει;
Εξίσου σοβαρό θεωρώ επίσης ένα ζήτημα ηθικής τάξης. Ήδη οι κρητικοί έχουμε βγάλει κακό όνομα. Μας θεωρούν απαιτητικούς, ρουσφετολόγους, κουμπουροφόρους, ελαφρώς φαύλους σε ό,τι αφορά το κρατικό χρήμα και τη νομιμότητα. Ας μην επιτείνουμε αυτή την κακή εικόνα (που μας προσέδωσε μια μειοψηφία των συμπατριωτών μας), κραυγάζοντας ότι τους μετανάστες που έρχονται στις ακτές μας είναι υποχρεωμένοι να τους φορτωθούν άλλοι.
Είναι σαν να φωνάζουμε στους υπόλοιπους Έλληνες ότι εμείς είμαστε μάγκες κι εκείνοι κορόιδα. Δεν μας κάνει καλό αυτή η αντίδραση, που έτσι κι αλλιώς δεν θα αποδώσει. Δεν θα πάθει δα και τίποτα το μεγάλο μας νησί, αν σε δυο ερημιές του φτιαχτούν δυο στρατόπεδα. Την καλή τους λειτουργία πρέπει να απαιτήσουμε, αυτό μάλιστα. Όμως για να το απαιτήσουμε αυτό, πρέπει πρώτα να αποδεχτούμε το αυτονόητο. Αυτό το διαρκές «όχι» δεν βγάζει πουθενά…
Πηγή: liberal.gr