Του Γιάννη Σιδέρη
Με το που αποκαλύφθηκε ότι η Αλγερινή «μητέρα» πέταξε το κοριτσάκι της στη θάλασσα, άρχισε ο χορός -ο εσμός μάλλον- των αλληλέγγυων στα social media, με στόχο να την απαλλάξει ηθικά από το έγκλημα.
Να φορτώνει το έγκλημα της παιδοκτονίας… στην απάνθρωπη ελληνική Πολιτεία, επειδή δεν την είχε καταστήσει νόμιμη, παρότι η ίδια δεν είχε έλθει από κάποια εμπόλεμη ζώνη, ώστε να δικαιούται άσυλο. Και βέβαια τόση αλληλεγγύη να προσβάλλει τόσες άλλες παράνομες μανάδες που ζουν σε καθεστώς στέρησης, αλλά δεν πετάνε το παιδί τους στη θάλασσα.
Άρχισαν και οι λογοτεχνικές αναφορές – παραπομπές στη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη. Μόνο που η Φόνισσα, τυραννισμένη η ίδια από τη ζωή, σκότωνε τα κορίτσια για να τα προφυλάξει, κατά τη γνώμη της, από το βάρος της μελλοντικής δυστυχίας, τη φτώχεια, τον κατατρεγμό, τα βάσανα.
Για τη Φόνισσα τα κορίτσια ήταν έξοδα αφού δεν έφερναν εισόδημα, άρα βάρος για την τότε κοινωνία και καταραμένα από γεννησιμιού τους να υποφέρουν μια ζωή. Κίνητρό της η παράξενη συμπόνια για τη ζωή που τα περίμενε και τα οποία με τον φόνο τα «λύτρωνε».
Αυτά τα βαθιά υπαρξιακά διλήμματα επιστράτευσε ο ανορθολογικός παροξυσμός των social media. Επικουρικά ήρθε και η βαριά κουλτούρα να τον υποβαστάξει και «κανονικοποιήσει». Διαβάσαμε σε άρθρο:
«Στη θάλασσα το πέταξε το παιδάκι της η μετανάστρια, δεν μου φαίνεται εμένα και τόσο τερατώδες (σ.σ: !!). Στη θάλασσα από όπου ίσως έφτασε κι αυτή με χίλιους κόπους. Στη θάλασσα με τα άλλα τα παιδάκια, ή θα μου πείτε ότι δεν ξέρουμε πως έχει η θάλασσα παιδάκια στο βυθό της, από τα ναυάγια με τους μετανάστες, από την Πύλο που τόσοι άνθρωποι σκοτώθηκαν, από τις προσπάθειες να περάσουν στα νησιά. Γιατί όχι στη θάλασσα δηλαδή; Γιατί να το δώσει στη γη που δεν τη θέλει;»
Και συνέχεια:
«Πραγματικά. Κανένα νοσοκομείο δεν διώχνει άρρωστα παιδιά στην Ελλάδα, αλλά το ήξερε; Πώς μαθαίνουν να βρίσκουν βοήθεια για τα παιδιά οι μετανάστριες; Υπάρχει κάποιο γραφείο πληροφοριών; Μήπως το μόνο που μαθαίνουν με χίλιους τρόπους είναι ότι είναι ανεπιθύμητες, κι αυτές και τα παιδιά τους και κυρίως οι άντρες τους που καταφέρνουν να φτάσουν στις απέραντες ελληνικές ακτές;».
Δεν λύγισε στους ανθρωπιστές, την ακράδαντη πεποίθησή τους για το δίκιο της απελπισμένης μάνας, το γεγονός ότι ήταν τόσο ψύχραιμη και ψυχρή, που φρόντισε να πετάξει σε θάμνους τα ρούχα που φορούσε στο έγκλημα και να αλλάξει τα ρούχα των παιδιών της που είχαν καταγράψει οι κάμερες, και τα οποία την συνόδευαν στη βλάσφημη για τη μητρότητα νύχτα!
Ούτε το γεγονός ότι στον ΔΟΜ (Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης) ισχυρίστηκε ότι έχει μόνο δυο παιδιά, δυο αγόρια, μήπως καταφέρει να φύγει και να την σκαπουλάρει.
Ήταν τόσο… απελπισμένη που είχε την ψυχραιμία να μεθοδεύσει με κάθε τρόπο την απόκρυψη του εγκλήματος! Όσο για τον σύζυγό της, από αυτούς «που καταφέρνουν να φτάσουν στις απέραντες ελληνικές ακτές» που λέει και η αλληλέγγυα διανοούμενη, είναι σκέτο μπουμπούκι. Σύριος, άφαντος, με ποινικό παρελθόν και κατηγορίες για ληστεία και τουλάχιστον τρεις υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας.
Και αν αυτά αποκαλύφθηκαν εκ των υστέρων, δεν τους προβλημάτισε η έγκαιρη αποκάλυψη ότι το 2022 η ίδια είχε κατηγορηθεί για έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο. Είχε αφήσει το τότε δίχρονο παιδί της νύχτα έξω από την είσοδο της πολυκατοικίας που έμενε, ενώ η ίδια βρισκόταν σε διαμέρισμα στα Πατήσια!
Έχουν καταγραφεί σε αρκετά ρεπορτάζ, περιγραφές Λιμενικών, στους οποίους οι μετανάστες έχουν πει «και να χάσω ένα – δυο παιδιά, θα κάνω άλλα».
Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι τέρατα και δεν είναι αυτός ο λόγος να δυσχερανθεί η είσοδό τους. Ο βασικός λόγος είναι οι μεγάλοι αριθμοί τους.
Όμως έρχονται από διαφορετικό πολιτισμικό περιβάλλον, με διαφορετική κοσμοθεώρηση, που απέχει αιώνες από τη δική μας. Γι’ αυτό μην έχουμε ψευδαισθήσεις ότι θα ενσωματωθούν όπως π.χ. ενσωματώθηκαν μετανάστες γειτονικών λαών της ευρωπαϊκής ηπείρου. Με αυτούς είχαμε κοινά πολιτισμικά στοιχεία.
Πηγή: liberal.gr